ขอใช้กระทู้นี้ตามหาคนคนนึงน้ะครับ..
วันนั้นวันพุธที่24 ช่วงเวลาซักประมาณ14.30-15.30 บนรถเมล์สาย75ขากลับ ตอนนั้นได้ขึ้นรถจากป้ายหน้าโรงเรียนวัดสุทธิฯ ได้ขึ้นไปยืนข้างเด็กนักเรียนหญิงคนนึง เป็นเด็กโรงเรียนอัสสัมชัญ(เเต่ไม่เเน่ใจว่าเป็นอัสสัมไหน) ประมาณมอ.3ได้
คือตอนที่ยืนข้างกัน รถเมล์มันต้องเบียดกันมาก ผมเเละเธอก็ได้ยืนข้างกัน มียิ้มให้กันบ้าง มีขอโทษกันบ้างตอนที่ผมต้องชนเธอ ตอนนั้นผมได้เเต่มองเเหล้ะครับ ใจมันไม่กล้าจะทัก....จนเธอลงรถที่ป้ายพต.ในที่สุด
ตอนเเรกกะว่าจะทักเเล้ว เเต่เพราะนั้นคือรถเมล์ที่เต็มไปด้วยคน555+ เลยไม่กล้า.. กลายเป็นจากที่เธอลงรถเมล์ไป ผมก็ได้เเค่คิด คิดว่าจะได้เจออีกรึป่าว
ปล.ขอบคุณครับที่ฟังผมเพ้อจนจบ
ปล. ผมรู้สึกเหมือนเป็นพรหมลิขิตประมาณนั้น เพราะเเค่อยู่ใกล้ๆก็รู้สึกอบอุ่นเเล้ว
ปล. ถ้าไม่เป็นการรบกวน ช่วยเเชร์กันหน่อยนะครับ ขอบคุณจริงๆ
:เเละถ้าเธอคนนั้นได้อ่านกระทู้นี่ เราอยากเจอเธออีกรอบนะ:
มันจะใช่พรหมลิขิตเรารึป่าว? เป็นไปได้จะได้เจอเธออีกมั้ย?
วันนั้นวันพุธที่24 ช่วงเวลาซักประมาณ14.30-15.30 บนรถเมล์สาย75ขากลับ ตอนนั้นได้ขึ้นรถจากป้ายหน้าโรงเรียนวัดสุทธิฯ ได้ขึ้นไปยืนข้างเด็กนักเรียนหญิงคนนึง เป็นเด็กโรงเรียนอัสสัมชัญ(เเต่ไม่เเน่ใจว่าเป็นอัสสัมไหน) ประมาณมอ.3ได้
คือตอนที่ยืนข้างกัน รถเมล์มันต้องเบียดกันมาก ผมเเละเธอก็ได้ยืนข้างกัน มียิ้มให้กันบ้าง มีขอโทษกันบ้างตอนที่ผมต้องชนเธอ ตอนนั้นผมได้เเต่มองเเหล้ะครับ ใจมันไม่กล้าจะทัก....จนเธอลงรถที่ป้ายพต.ในที่สุด
ตอนเเรกกะว่าจะทักเเล้ว เเต่เพราะนั้นคือรถเมล์ที่เต็มไปด้วยคน555+ เลยไม่กล้า.. กลายเป็นจากที่เธอลงรถเมล์ไป ผมก็ได้เเค่คิด คิดว่าจะได้เจออีกรึป่าว
ปล.ขอบคุณครับที่ฟังผมเพ้อจนจบ
ปล. ผมรู้สึกเหมือนเป็นพรหมลิขิตประมาณนั้น เพราะเเค่อยู่ใกล้ๆก็รู้สึกอบอุ่นเเล้ว
ปล. ถ้าไม่เป็นการรบกวน ช่วยเเชร์กันหน่อยนะครับ ขอบคุณจริงๆ
:เเละถ้าเธอคนนั้นได้อ่านกระทู้นี่ เราอยากเจอเธออีกรอบนะ: