ขอโทษด้วยนะครับ ในความไม่เป็นสุภาพบุรุษของผู้ชายคนหนึ่ง
เรื่องมีอยู่ว่า วันนี้ผมต้องยืนรอรถเมล์ที่ป้ายหน้าหมู่บ้านสายลมหน้าศูนย์มาสด้าแจ้งวัฒนะวันนี้ต้องนั่งรถเมล์เพราะเอารถเข้าศูนย์
จาการที่การจราจรติดขัดบนถนนแจ้งวัฒนะมุ่งหน้าไปศูนย์ราชการ เมื่อเวลา 8.15 ผมต้องยืนรอรถเมล์เพื่อจะไปทำงานในระยะทางสั้นๆ มีคนยืนรอแถวนั้นประมาณ 8-10 คน และในตอนนั้นเองมีรถเมล์สาย166 ปอ.อ เข้ามาจอดที่ป้ายรถเมล์
เป็นธรรมดาเราจะต้องมองเมื่อมีรถเมล์เข้ามาจอดเลยไปเกือบสุดป้ายรถเมล์ เมื่อรถเมล์จอดสนิทมีคนลงจากรถเมล์ 2 คน คนแรกลงจากรถเป็นผู้ชายคนที่ 2 เป็นผู้หญิงหน้าตาดีตัวเล็กๆกำลังก้าวลงจากบันของไดรถเมล์
แต่ยังไม่ทันก้าวถึงพื้น ทันใดนั้นเองประตูรถเมล์ก็ปิดกระแทกผู้หญิงจนเซทำให้ก้าวแรกของเธอบนถนนได้ไม่มั่นคงก็ยังดีที่เธอไม่ได้สวมรองเท้าส้นสูงเกินไป ทำให้เซจนแทบจะล้มลงไปนั่งเธอพยามใช้มือประคองตัวได้แต่ด้วยที่เป็นผู้หญิงตัวเล็กๆทำให้เธอ
ค่อนข้างจะประคองตัวไม่ขึ้นจนแทบนั่งลงไป  แต่ผมเองยืนอยู่ไกลจากจุดที่เขาล้ม เห็นเหตุการณ์ทั้งหมดแต่ไม่กลับเดินเข้าไปช่วยเลยแม้แต่น้อย

คือด้วยตัวผมเองเป็นคนขี้อายอยู่แล้ว เรื่องการที่จะเข้าใกล้ผู้หญิงสวยๆมันเป็นเรื่องที่ต้องใช้เวลาคิด เรื่องทั้งหมดที่คิดว่าทำไมเราไม่เข้าไปช่วยเหลือเธอเองก็เดินไปไกลแล้ว ****มาคิดอีกทีถ้าเธอล้มลงใต้รถจะเกิดอะไรขึ้น****
(((***ผมคาดว่าเธอน่าจะทำงานที่ตึกจัสมินถ้าหากว่าได้อ่านโพสน์นี้ผมจะบอกว่าขอโทษครับที่ไม่ทันได้รีบเข้าไปช่วย)))

ผมเป็นคนที่ไม่ถนัดในการเล่าเรื่องและไม่ค่อยโพสน์