เรื่องเกิดขึ้นบนรถเมล์สาย ปอ.29 ช่วงประมาณ 1 ทุ่มของวันที่ 3 ก.พ. 60 ครับ

ช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่คนบนรถแน่นมากๆ ผมขึ้นไปบนรถแล้วยืนอยู่หน้าประตู แล้วกระเป๋ารถเมล์ก็บอกผมให้วางกระเป๋าไว้ด้านขวาแถวนั่งเดี่ยวของรถเพราะเค้าของเห็นว่าหนักแน่ๆ (แล้วก็หนักจริงๆซะด้วย 5555) พอผมว่างเสร็จก็เข้าไปยืนใกล้ๆกระเป๋าตัวเอง พอรู้ตัวอีกทีผู้หญิงคนนั้นก็อยู่ข้างๆผมนานแล้ว (ผมคิดว่าเธอคงยืนมาก่อนผมนานแล้วล่ะ) ตอนนั้นเธอยืนอยู่ด้านขวาของผม หลังจากนั้นมีคนกำลังจะลุกออกจากที่นั่งที่ผมยืนขว้างอยู่ แต่ผมไม่มีที่จะขยับตัวออกไป ผมเลยหันหน้าไปพูดเบาๆกับผู้หญิงคนข้างๆผมว่า "ขอโทษนะครับ" เพื่อให้เธอขยับตัวออกไปนิดนึงผมจะได้ขยับตามให้คนที่กำลังจะลุกออกได้ หลังจากที่ผมพูดจบผมก็ตกใจแล้วยืนเขินไปพักใหญ่ๆเลย เพราะว่าเธอหันหน้ามาหาผมแล้วเธอก็น่ารักมากกกก (แน่ซิครับ ไม่เขินยังไงไหว 555555) ผมเลยคิดว่าถ้าลงป้ายเดียวกันก็จะไปถามชื่อและอะไรก็ได้ที่ทำให้ผมสามารถติดต่อเธอได้ (จริงๆแล้วก็อยากจะถามบนรถเมล์นะ แต่คนก็ออกจะเยอะไปนิดนึง 55555) แล้วก็ไม่เป็นไปอย่างที่คิดครับ เธอลงไปก่อน (เธอลงป้ายตรงข้ามกับตึก Thai PBS แถวๆหลักสี่ครับ) แต่ก่อนลงผมก็หันไปมองหน้า แล้วก็ยิ้มให้พร้อมพยักหน้าเบาๆให้เธอแค่นั้นเอง

ลักษณะของเธอที่ผมจำได้คือ เธอเป็นคนผิวขาว สูงประมาณ 170 (ผมสูงประมาณ 180 แล้วเธอสูงประมาณตาของผมก็เลยคิดว่าน่าจะประมาณนี้) ผมยาวประบ่า ใส่แว่นตาทรงเหลี่ยม ข้อมือซ้ายสวมนาฬิกาข้อมือสีดำ ข้อมือขวาคิดว่าเป็นกำไลข้อมือไม่ก็สายสิญจน์ (ล่ะมั้ง 5555) เธอใส่เสื้อสีกรมท่า กางเกงขายาว สะพายกระเป๋า

ลักษณะของผม (เผื่อเธอเข้ามาเจอนะๆ) ผมใส่เสื้อสีเทาเข้มแขนยาวแต่พับแขน ใส่กางเกงขายาวสีดำ ไว้ผมยาวมัดผม กระเป๋าสีน้ำตาล ใส่หูฟังข้างเดียว

ที่มาตั้งกระทู้นี้เพราะว่าผมอยากเจอกับเธออีกครั้งครับ แต่ผมไม่มีข้อมูลอะไรนอกจากนี้เลย
ขอบคุณมากนะครับ