ผมคืออีกหนึ่งคน ที่เคยวาดฝันความรักเอาไว้อย่างสวยงาม
เฉกเช่นใครหลายคน แม้ตอนนี้ก็ยังไม่หยุดฝัน
เพราะหวังว่าสักวัน ผมจะได้พบเจอกับความรักที่ดี


และนี่คือ ความฝันที่ผมเคยวาดมันเอาไว้


วันหนึ่งในช่วงหัวค่ำ
ผมยืนรอรถเมล์สาย 40 อยู่ที่เมเจอร์ปิ่นเกล้า เพื่อที่จะไปสยาม
เพราะเพื่อนผมนัดเอาไว้ว่าจะไปเดินดูของกัน

ผมใส่หูฟัง ฟังเพลง พร้อมกับฮึมฮัมตามเพลงที่ผมฟังไปเรื่อยๆคนเดียว


จนผมสังเกตุว่ามีผู้หญิงผิวขาว ผมยาว ตัวเล็กๆ
ใส่เสื้อยืดสีเทา กางเกงยีนส์ขาสั้น รองเท้าแตะ มองมาที่ผม
ผมขมวดคิ้วด้วยความสงสัย ว่าเธอคนนั้นมองอะไร
เธอเห็นผมทำหน้าตาแบบนั้น เธอยิ้มเล็กๆ ก่อนจะหันหน้าหนี
กริยาแบบนั้น ทำผมยิ่ง งง เข้าไปใหญ่ว่าเธอมองอะไร

ผมเลยยกมือมาเกาหัวด้วยความสงสัย
ซึ่งเป็นจังหวะที่เธอหันกลับมามองผมอีกครั้ง คราวนี้เธอยิ้มใหญ่เลย
พร้อมพลางเอามามือขึ้นมาปิดปาก เธอคงกำลังตลกกับท่าทางของผม นี่คือสิ่งที่ผมคิด

ทันใดนั้นเอง รถเมล์แอร์สาย 40 คันใหญ่ ที่มีประตูอยู่ตรงกลาง และ ด้านหน้า ก็มาพอดี
ผมเลยไม่มีเวลาเข้าไปถามเธอให้หายสงสัย ว่ามองอะไร
ผมรีบวิ่งขึ้นไปบนรถเมล์ที่ประตูหน้า ผมเดินขึ้นมา พร้อมกวาดสายตามองหาที่นั่ง
ด้านหลัง ตรงเบาะคู่ ที่นั่งยังว่าง !!
ผมก็เดินไปเรื่อยๆจากด้านหน้ารถ จนถึงประตูตรงกลาง เธอคนนั้นเดินขึ้นมาบนรถเมล์สาย 40 ด้วย
ผมสบตาเธอ เธอยิ้มกลุ้มกลิ่ม ทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้
ผมไม่สนใจ ผมตรงไปนั่งลงที่เบาะคู่ริมหน้าต่าง และ เธอ
เธอเดินเข้ามานั่งข้างผม

กระเป๋ารถเมล์เดินเก็บเงินจากด้านหน้า มาเรื่อยๆ จนถึงที่นั่งของผม
กระเป๋ารถเมล์ถามผู้หญิงคนนั้นว่า "จะไปที่ไหนคะ ?"
เงียบ... คือคำตอบของเธอ ทั้งๆที่ในมือเธอกำแบงค์ 20 ไว้อยู่
กระเป๋ารถเมล์ทำหน้าหงุดหงิด ก่อนจะข้ามเธอไป เพื่อมาถามผมว่า "จะไปที่ไหนคะ ?"
ผมตอบ "สยามครับ" พลางหยิบเงิน 14 บาทพอดีไปให้ กระเป๋ารถเมล์ฉีกตั๋วให้ผม

และ กลับไปตามเธอคนนั้นอีกทีว่า "จะไปที่ไหนคะ ?"
"สยามค่ะ" เธอตอบ พร้อมกับหันหน้ามายักคิ้วให้ผม
ผมอึ้ง เบิกตาโพลง และ คิดในใจ "ผู้หญิงคนนี้นี่มันยังไงกัน(วะ)"