สวัสดีครับ นี่เป็นกระทู้ที่ 2 ของผมแท็กถูกรึป่าวก็ไม่รู้
กระทู้แรกไร้สาระ กระทู้นี่ก็คงไม่ต่างกันเท่าไหร่

เรื่องมันมีอยู่ว่า
ผมเป็นเด็กกรุงเทพอยู่มหาวิทยาลัยปี1 ช่วงปิดเทอมผมได้มีงานที่ต้องไปทำ ที่ภาคเหนือ
ตอนแรกๆก็คิดว่าเป็นทริปธรรมดาๆ อยู่ในเมืองเล็กๆที่นั้น ไม่น่าจะมีอะไร
ก็จริงทริปมันไม่มีอะไรในเมืองเล็กๆนั่น  มันมีอีกทีตอนหารถเข้าเมืองเพื่อไปรอรถไปจังหวัดอื่นอีกทีนั้นแหละ
ผมมากันเป็นกลุ่ม พวกผมพลาดรถเมล์รอบ 6 โมงเย็นไป (รถที่ผ่านหน้าหมู่บ้านที่ผมอยู่)
คุณยายในหมู่บ้านบอกว่าจะมีอีกที1ทุ่ม พวกผมก็ไปนั่งนอ นั่งโบกรถตามทาง เผื่อจะจอดในพวกผมขึ้น
และแล้ว รถรอบ1ทุ่มก็มาถึง มันเป็นรถตู้เล็กๆ รถที่ทำให้ผมมีความรู้สึกดี

ผมเดินเข้าไปนั่งในสุดกับเพื่อนอีก1คน เพื่อนที่เหลือก็กระจายตามที่ๆว่าง
ผมได้นั่งข้างผู้หญิงคนนึง ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่าน่ารักหรือป่าว เพราะไม่กล้าหันไปมองกลัวเสียมารยาท
จนกระทั่งเพื่อนที่นั่งข้างหน้าผมทำเรื่อง มาอารมณ์ไหนไม่รู้จู่ๆก็หันมาถามผู้หญิงที่นั่งข้างๆผม

เพื่อน:พี่ๆ ท่าจอดรถนี่อีกไกลมั้ยอะ
ผู้หญิงข้างๆผม:อีกไม่ไกลค่ะ

แล้วเพื่อนผมก็หันกลับไป ที่เพื่อนมันหันมาถามเพราะรอบข้างมันเป็นพวกผมหมดเลย เหลือแค่หลังมันนั้นแหละ
รถขับไปสักพัก ผู้หญิงคนข้างๆก็สะกิดผมแล้วก็ถาม(พอจำได้คร่าวๆ)

ผู้หญิง:มาจากไหนกันหรอค่ะ
ผม:กรุงเทพครับ
ผู้หญิง:อายุเท่าไหร่กันหรอ
ผม:ก็ประมาน17-19นี้แหละ ทำไมหรอพี่
ผู้หญิง:เราก็อายุเท่ากันแหละ จะเรียกพี่ทำไม
ผม:เหวอแปป อ้าวอยู่รรหรอ
ผู้หญิง: ใช่แล้ว
ผม:มอ6ใช่ปะ
ผู้หญิง:ใช่
ผม:เรียนอยู่เชียงใหม่หรอ หรือเรียนแม่ฮ่องสอน
ผู้หญิง:ก็เรียนอยู่เชียงใหม่อะ แต่กลับมาบ้านอยู่แม่ฮ่องสอน
ผม:อ้าว แสดงว่าปิดเทอมแล้วดิ
ผู้หญิง: ใช่ๆเราปิดแล้วๆ

กำ ไอ้ผมก็นึกว่าพี่ บทสนทนาจบเมื่อรถจอดที่ท่ารถ ผมหันไปเตรียมของและลุกขึ้น
เพื่อออกจากรถ เสียงที่อยู่ข้างๆก็ดังขึ้นอีกครั้ง

ผู้หญิง:นี่ๆเราหน้าแก่จริงๆหรอ แก่ขนาดนั้นเลยหรอ

ผมหันกลับไปมอง แบบตรงๆ (นั่งข้างๆเห็นแค่ข้างๆไม่ค่อยชัด มันมืดด้วย)
ผมนี่ถึงกับหายใจไม่ทั่วท้องเลย หน้าตาน่ารัก ยิ้มแล้วมองมาที่ผม(หรือป่าว)
ผมยืนนิ่งแปปนึงก็จะตอบว่า

"ใช่ หน้าแก่จริงๆ"

ผมขำแล้วก็หันไปเดินลงรถ เมื่อผมลงจากรถ ผมก็หันไปมองเธอที่กำลังลงมา
เห็นหน้าเธอ ใจผมนี่เต้นไม่เป็นจังหวะเลย  ตัวเล็กๆของเธอ บวกกับใบหน้าที่ดูเด็กนั้น ผมถึงกับนิ่ง
เธอเดินไปเอาของที่หลังรถเสร็จ ผมก็ร้องถาม

ผม: แล้วนี่กลับยังไงเนี่ย
ผู้หญิง: อ่อ พ่อแม่มารับอะ

พูดเสร็จก็ยิ้มแล้วเดินไปหาแม่ที่รออยู่หน้าร้านค้า
เพื่อนผมก็แซวผมอขณะที่กำลังเดินยกของไปวางรอรถอีกคัน
เห้ยๆ ไปขอไลน์ดิๆ เป็นเราขอไปแล้ว
เป็นเราแบบนี่เสร็จเราแล้ว55555 (ขำๆกันไป)

นั้นสินะ
ชื่อก็ยังไม่ได้ถามเลย ผมมองไปเห็นเธอที่กำลังจะขึ้นรถ
ไม่รู้เพราะบังเอิญหรือว่าอะไร ขณะที่ผมหันไปเธอก็หันมาหาพวกผมพอดี
แล้วก็ยิ้มกว้างจนเห็นเหล็กดัดฟัน แล้วจู่ๆผมก็ยิ้มตอบเธอแบบไม่รู้ตัว ยิ้มกว้างมากๆ

ทันทีที่แม่เธอขับออกไป หน้าอกของผมก็เหมือนมีอะไรบ้างมากระชากของสำคัญในตัวออกไป
ผมนี่ถึงกับยืนซึมเลย
ทำยังไงดีตอนนี่ผมอยู่ กทมแล้ว ผมอยากได้ของสำคัญคืน ผมต้องทำยังไง

ถ้าเธอเห็นกระทู้นี่ ผมอยากให้เธอ เอาของสำคัญมาคืนให้หน่อยสิ
ตอนนี้มันรู้สึกอ้างว้างไปหมด

ขอโทษและขอบคุณ ที่ผมเพ้อมากมายขนาดนี้