ดูละครเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนแรก จนมาถึงตอนนี้ บอกตรงๆว่าไม่เคยรู้สึกรำคาญอะไรเท่า"ความลับไวน์"
ความลับไวน์ตอนแรก มันก็น่าลุ้นว่าเอ๊ะ! จะยังไงดี แต่พอคนเขียนบทเล่นเอาล่อเอาเถิดกับเราที่เป็นคนดูมากๆเข้า
จากอาการลุ้น เลยเป็นอาการเบื่อหน่าย และกลายเป็นน่ารำคาญในที่สุด ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกว่ามันไม่น่ามีอะไรมากมาย
แต่บทมันจะพยายามให้เป็น ให้มี คนเขียนบทคงอยากให้ลุ้น แต่คนดูไม่ลุ้นด้วยค่ะ มันน่ารำคาญ

เราไม่ใช่คนความอดทนต่ำ แต่ละครเล่นเอาปมความลับไวน์มาขยี้แทบทุกตอน ขอย้ำ! ว่าทุกตอนของละคร
และเพิ่งจะมีความคืบหน้าตอนที่23 ทั้งๆที่มันควรจะมีความคืบหน้าตั้งนานแล้ว แต่เหมือนละครยืดออกมา ความลับไวน์เลยยืดตาม
จริงๆแล้วความลับไวน์ ถ้าไม่ขยี้ทุกตอน จะไม่น่ารำคาญแบบนี้ แต่นี้เล่นประเด็นนี้ทุกตอน ขยี้ทุกตอนของละคร แต่ก็ไม่เฉลย

ตอนแรกคิดว่าเกลี่ยบทดี เด่นทุกตัว แต่ไปๆมาๆ บทไวน์แทบจะเป็นบทนำเรื่องไปแล้ว ทั้งๆที่น่าสนใจน้อยกว่าเส้นเรื่องอื่น
บอกตรงๆ เส้นเรื่องอื่นยังน่าลุ้นมากกว่าเส้นเรื่องความลับไวน์(ไม่นับเรื่องความสัมพันธ์ซัมเมอร์ - เพียงฟ้าที่แอบน่ารำคาญเหมือนกัน)
ทั้งเส้นเรื่องโซ่ - บิ้น, บีบี - เดียร์, เดียร์หว้า - อลิศ หรือแม่แต่ตัวคุณไก่ที่มารับเชิญอยู่เนืองๆนั้นก็ด้วย
แต่มากันแค่แบบกะยิบกะย่อย กะต๋อยกะติ๊ด ยังกับตัวประกอบ ทั้งๆที่ดูลุ้น ดูสนุกกว่าไวน์อีก

บอกตามตรง สิ่งที่ทำให้ดูละครเรื่องนี้อยู่ คือบรรดาเส้นเรื่องรองทั้งหลาย น่าติดตามกว่าเส้นเรื่องไวน์อีก
และขอบอกอีกอย่างคือ ทำใจจะปล่อยผ่านแล้ว แต่ปล่อยผ่านไปไม่ได้ เพราะละครดันเสนอเส้นเรื่องนี้มากกว่าเส้นเรื่องอื่นอีก