ที่ผ่านมา ภาพจำของหมอเน๋งสำหรับเราคือมักจะได้เล่นบทพระรองที่นิสัยน่ารำคาญ น่าหยุมหัวมากๆ แถมยังเล่นละครได้แข็งสุดๆ ขนาดมีอยู่เรื่องนึงที่ได้เป็นพระเอกเต็มตัวคู่กับบี น้ำทิพย์ ก็ยังรู้สึกว่าคาแรกเตอร์ยังมีความลำไยใช่ย่อย แต่พอมาเรื่อง good doctor หมอเน๋งได้สลัดภาพพระรองน่ารำคาญไปอย่างหมดจด ทำให้เราตกหลุมรักในความน่ารัก ใสซื่อบริสุทธิ์ของหมอโฌนได้ พร้อมกับเสียน้ำตากับชะตากรรมที่หมอโฌนเจอมาตั้งแต่เด็ก ทั้งความทุกข์ทรมานจากภาวะออทิสติกที่ตัวเองเป็นอยู่ เพื่อนๆที่คอยจ้องแต่จะบูลลี่ พ่อที่วันๆเอาแต่เมาแล้วก็ทุบตีลูกเมีย อีกทั้งยังต้องมาสูญเสียพี่ชายและกระต่ายสุดที่รักไปอีก มิหนำซ้ำยังถูกสบประมาทต่างๆนานา เพียงเพราะแค่ไม่ได้ปกติเท่าคนอื่น 

สำหรับเรา good doctor เป็นซีรี่ย์เกาหลีในดวงใจเรื่องนึงที่เรารักมากๆ นักแสดงแต่ละคน โดยเฉพาะพระเอกอย่างจูวอนที่รับบทหมอพัคชีอน เล่นดีมากจนติดภาพว่าเป็นออทิสติกไปพักใหญ่ๆเลย ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เล่นแต่บทบู๊ๆเท่ๆมาตลอด พอมาทำเป็นเวอร์ชั่นของไทยที่หลายๆคนอาจจะสบประมาทในตอนแรกว่าจะทำถึงแบบต้นฉบับรึเปล่า สรุปคือทำถึงจริงๆ เหมือนเอาเนื้อเรื่องของหลายๆประเทศที่ทำมาก่อนหน้านี้ มาดัดแปลงออกมาได้อย่างลงตัวมากๆ ฉากผ่าตัดต่างๆก็ถือว่าทำได้ดีกว่าที่เราคิด แต่อันนี้เราขออวยยศให้หมอเน๋งแบบโดยเฉพาะเลยนะคะ เรื่องนี้ทำให้เราตกหลุมรักหมอเน๋งได้อย่างสมบูรณ์จริงๆ แต่ละฉากที่หมอโฌนออกมา ถ้าไม่นับรวมฉากดราม่าคือเราไม่สามารถหุบยิ้มได้เลย เพราะมีแต่ความน่ารักเต็มไปหมดในทุกอิริยาบถ คือหมอโฌนทำให้เรารู้สึกเอ็นดูเหมือนหมาเด็กตัวนึง ซึ่งเอาจริงๆนิสัยหมอเน๋งบางอย่างก็แอบมีความเป็นหมอโฌนเบาๆอยู่นิดนึงนะ มีความน่าเอ็นดูอยู่ไม่น้อย ส่วนฉากที่หมอโฌนสติแตกหรือร้องไห้ก็ทำให้เราน้ำตาแตกไปตามๆกัน ในฐานะของคนเป็นออทิสติกคนนึง ปมของหมอโฌนบางอย่างก็แอบจี้จุดเรามากจนร้องไห้เลยค่ะ นึกถึงตัวเราเองในสมัยก่อนเลย ก็ถือว่าเป็นละครที่เป็นมาสเตอร์พีซของหมอเน๋งจริงๆ