ธารทิพย์ บทที่ 1 http://ppantip.com/topic/32957586
ธารทิพย์ บทที่ 2 http://ppantip.com/topic/32957859
ธารทิพย์ บทที่ 3 http://ppantip.com/topic/32958019
ธารทิพย์ บทที่ 4 http://ppantip.com/topic/32958259
ธารทิพย์ บทที่ 5 http://ppantip.com/topic/32974296
ธารทิพย์ บทที่ 6 http://ppantip.com/topic/32978381

            เช้าตรู่ของวันใหม่ที่อากาศหนาวเย็น ท้องฟ้าหน้าหนาวนั้นฟ้าสะอาดสดใส ลุงพ่อแม่ทั้งห้าคนในเสื้อผ้ากันหนาวสีสดใสรวมตัวกันมานั่งอยู่บนโต๊ะเก้าอี้ชุดเดิม กองไฟที่ก่อไว้ตั้งแต่เมื่อคืนมีคนคอยเติมฟืนตลอดเวลาจึงยังลุกโชนอยู่บนโต๊ะมีเครื่องดื่มชากาแฟอาหารเช้าจัดวางไว้ เจ้าพรีโม่นั่งเฝ้าอยู่ข้างโต๊ะ มันกระดิกหางรอรับส่วนแบ่งไส้กรอกชิ้นงาม

            พีและโจเดินเข้าเดินออกง่วนอยู่กับการเตรียมความเรียบร้อยของคุณเป็ดน้ำ สักครู่สองสาวสวยสะคราญที่แต่งกายในชุดยีนรัดรูปก็เดินเข้ามานั่งสมทบ

                “หลับสบายหรือเปล่าสองสาว”  สุรเกียรติพูดทักทาย

                “สบายค่ะคุณพ่อ พี่เค้าจัดห้องไว้โปร่งสบายน่าอยู่ดี”  เงาะตอบ

                “พ่อกับลุงแอบขึ้นไปดูมาแล้วเราสองคนยังหลับอยู่เลย มันก็เข้าท่านะไอ้สองคนนี่ว่ามั้ยครับ”  สุรเกียรติกล่าวชมแล้วหันไปพยักหน้ากับทุกคนให้คล้อยตาม

                “ดิชั้นสองคนดีใจนะคะที่พ่อทั้งสองรู้สึกดี”  โสภาพูดแล้วหันไปยิ้มกับแสงดาว

                “ขอบคุณนะคะ”  แสงดาวพูดกับวิเชียรและสุรเกียรติ

                “ฟังแล้วเหมือนเราสองคนใจดำกับลูกยังไงชอบกล ว่ามั้ยเพื่อน”  วิเขียรหันไปสะกิดพูดกับสุรเกียรติ

                “ไม่ใช่อย่างนั้นค่า..”  แสงดาวทำลากเสียงยาว

                “อรุณสวัสดิ์ครับสองสาว หลับสบายมั้ยครับ”  พีทักทายเมื่อเดินเข้ามานั่ง

                “สบายค่ะแต่มีกลิ่นตุๆหน่อย”  เงาะแกล้งว่า

                “มีใครนอนน้ำลายไหลใส่หมอนบ้างรึเปล่าครับ”  พีเอาคืน

                “บ้า”  เงาะซัดเพี่ยะไปที่ไหล่ของพี
    
            เหมียวนั่งชำเลืองมองโจที่ยืนอยู่ปลายท่าเทียบป้องหน้ามองซ้ายมองขวาอยู่

                “แล้วนั่นมันยืนส่องอะไรอยู่น่ะ”  สุรเกียรติถาม

                “ประมาณทิศทางลมกับการจราจรทางเรือน่ะครับ โจเค้าวางแผนวิ่งขึ้นครับ”  พีตอบ

                “แล้วใครบินล่ะ”  สุรเกียรติถามต่อ
    
            “ปกติก็ช่วยกันครับ แต่ไฟล้ท์นี้คิวโจเค้าครับ”  พีตอบ

                “แล้วมันบินเป็นเหรอ”  สุรเกียรติถามสงสัย

                “โห โจเค้าบินนิ่มกว่าผมอีกนะครับ สุขุมดีทีเดียวครับ” “เค้าฝึกจนจัดว่าเชี่ยวชาญแล้วครับ”  พีบอก

                “ต้องช่วยกันครับ ส่วนผม โจเค้าก็ฝึกผมทำงานช่างจนผมก็ซ่อมได้ทั้งลำแล้วเหมือนกัน”  พีขยายความ

                ทุกคนบนโต๊ะโดยเฉพาะเงาะกับเหมียวยิ้มด้วยความพอใจ

                “ทุกอย่างพร้อมครับ”  โจเดินเข้ามานั่งลงแล้วรายงาน

                “ทานอะไรรึยังลูก”  โสภาถามลูกชาย

                “ครับแม่ ทานแล้วครับ”  โจตอบแล้วหันไปสบตากับเหมียว นึกในใจวันนี้เธอสวยหยาดฟ้ามาดินเลย

                “ถ้าพร้อมแล้วไปกันเลยดีกว่า อยากนั่งเครื่องบินหลานแล้ว”  ไกรศักดิ์พูดขึ้น แล้วทุกคนก็ขยับลุกจากเก้าอี้เดินไปที่โรงเก็บคุณเป็ดน้ำเหมียวกับโจเดินคู่กันไปหลังสุด

                “ไว้ใจผมมั้ย”  โจถามเสียงกระซิบขณะเดินมองตรงไปข้างหน้า

                “ที่สุดในโลกเลย”  เหมียวอมยิ้มตอบไม่ได้หันมองเช่นกัน แล้วเอานิ้วก้อยเธอเกี่ยวกับนิ้วก้อยโจไว้
    
            ก่อนเข้าโรงเก็บเหมียวรีบปล่อยนิ้วก้อยที่เกี่ยวกันอยู่เพราะพีกับเงาะหันกลับมา

                “คุณเหมียวไปกับน้องเงาะนะครับ”  พีพูด เหมียวพยักหน้ารับแล้วเดินไป

                “นั่งซ้าย กูนั่งขวา”  พีพูดได้ยินกันแค่สองคน

                “ทำไม”  โจถาม

                “นี่วันของ เต็มที่เลยนะเพื่อน” พีพูด

                “ขอบใจ”  โจมองหน้าตอบแล้วตบไหล่พี เขาเข้าใจว่าเพื่อนหมายถึงอะไร

                โจขึ้นนั่งเก้าอี้นักบินด้านซ้ายส่วนพีปีนขึ้นนั่งเก้าอี้นักบินผู้ช่วยด้านขวาทั้งสองสวมหูฟังไว้แล้วปรับไมโครโฟนให้อยู่ที่ปาก ไกรศักดิ์เข้าไปนั่งหลังสุดตามด้วยสุรเกียรติกับโสภานั่งคู่กัน เงาะทำท่าจะขึ้นตามแต่แสงดาวฉุดแขนไว้

                “ให้แม่ขึ้นก่อน ลูกสองคนคอยส่งน้ำส่งขนมให้พี่เค้า”  แสงดาวบอกแล้วขึ้นไปนั่งคู่กับวิเชียร

                เหมียวขึ้นก่อนเธอนั่งริมขวาด้านหลังของพีและเงาะขึ้นคนสุดท้ายนั่งอยู่หลังพนักพิงของโจ แต่ยังไม่ท้ายสุด เจ้าพรีโม่โดดตามขึ้นมาอีกตัวแล้วแทรกมาอยู่ตรงกลางเงาะกับเหมียว

                “มันจะไปด้วยเหรอนั่น”  โสภาพูด

                “มันไปกับเจ้านายมันทุกครั้งล่ะค่ะแม่”  เงาะพูด

                “รู้ได้ยังไง”  โสภาแกล้งถามลูกสาว เงาะรู้สึกตัวว่าพลาดเสียแล้ว

                “ก็พี่พีเอ๊ย..พี่โจเค้าเล่าให้ฟัง”  เงาะตอบอึกอัก

                “พร้อมแล้วครับทุกท่าน เราจะนำเครื่องขึ้นเลยนะครับ”  พีพูดทำเสียงตลกเพื่อตัดบทช่วยแฟน

                “ไปเล้ย..”  เงาะพูดเสียงสูงทำท่าตื่นเต้น

                ลุงฟ้อนปิดประตูเครื่อง ประตูใหญ่ด้านทางออกแม่น้ำถูกเปิดออกจนสุด ลุงฟ้อนปิดหน้าต่างด้านข้างโรงเก็บทุกบานแล้วเปิดประตูใหญ่ด้านหลังเพื่อให้พลังลมของใบพัดสามกลีบและไอพ่นของเครื่องยนต์เทอร์โบพลอพที่จะถูกขับออกมาทางด้านหลังได้ระบายผ่านโรงเก็บออกไป พีและโจสวมแว่นดำและเข็มขัดนิรภัย จากนั้นพีเปิดสวิทช์แบตเตอรี่หลักเพื่อจ่ายไฟฟ้าเข้าระบบของเครื่อง

                “แบตสวิทช์ ออน  ซีทเบลท์ไซน์ ออน”  พีขาน

            แผงควบคุมการบินและเครื่องวัดทั้งหมดสว่างและเริ่มชี้วัดสถานะที่ค่าของมันเป็นอยู่ขณะนั้น ไฟสัญญาณรัดเข็มขัดนิรภัยในห้องผู้โดยสารติดขึ้น

                “รัดเข็มขัดทุกท่านนะครับ”  พีเหลียวหน้ากลับมาบอก

            ทุกคนโดยเฉพาะสองสาวจ้องดูหวานใจของเธอก้มๆเงยๆปากก็ขานรับกันไป มือก็จี้ชี้ไปบนแผงควบคุมต่างๆเพื่อตรวจเช็คให้แน่ใจก่อนบินขึ้นว่าทุกระบบยังทำงานเป็นปกติ สี่คนพ่อแม่ยิ้มภูมิใจในลูกชายทั้งสอง

                “ยัวร์คอนโทรล มายเรดิโอ”  พีขานให้โจควบคุมการบิน ส่วนเขาเป็นเจ้าหน้าที่วิทยุและนักบินผู้ช่วย
    
            “มายคอนโทรล ยัวร์เรดิโอ”  โจตอบรับ พีหยิบแฮนด์ไมค์วิทยุสื่อสารขึ้นมาบีบสวิทช์เรียกศูนย์ควบคุม

                “บางพระคอนโทรล บางพระคอนโทรล พีเอ็นซีโร่วัน”  พีเรียกออกไป

                “พีเอ็นซีโร่วัน บางพระคอนโทรล โก-อะ-เฮด”  เสียงใสๆของผู้หญิงจากหอบังคับการบินบางพระตอบกลับ

                “พีเอ็นซีโร่วัน รีเควสท์ เคลียร์แล้นซ์ ”  พีบอกขออนุญาตยืนยันเส้นทางบินจากหอบังคับการตามแผนการบิน

                “พีเอ็นซีโร่วัน ยัวร์ไฟล้ท์แพลนรูท มิชชั่นเทรนนิ่ง เวย์พ๊อยท์นครราชสีมา จันทบุรี ระยอง ชลบุรี แอนด์แบ๊คทูบางปะกง ไฟล้ท์เลเว้ลซีโร่ทรีซีโร่ มอร์นิเต้อร์บางพระคอนโทรล รีพีท”  เสียงหอควบคุมสั่งยืดยาวนั้นคือ แผนการบินของคุณคือภารกิจฝึกบิน เส้นทางตรงไปยังโคราชเลี้ยวกลับมาทางจันทบุรี ระยอง ชลบุรีกลับบางปะกง เพดานบินสามพันฟุตและให้เฝ้าฟังการติดต่อทางวิทยุจากหอบังคับการบินบางพระตลอดเวลา และรีพีทนั้นคือให้ทวนคำสั่งให้ถูกต้องตรงกัน

                “บางพระคอนโทรล เวย์พ๊อยท์นครราชสีมา จันทบุรี ระยอง ชลบุรีแอนด์แบ๊คทูบางปะกง ไฟล้ท์เลเว้ลซีโร่ทรีซีโร่ มอร์นิเต้อร์บางพระคอนโทรล พีเอ็นซีโร่วัน”  พีทวนคำสั่ง

            “พีเอ็นซีโร่วัน รีดแบ๊คคอร์เร็ค”  เสียงหอบังคับการขานรับการทวนคำสั่งถูกต้อง

                “พีเอ็นซีโร่วัน บางพระ คุณจะวิ่งขึ้นเวลาเท่าไรคะ”  เสียงจากหอถามเป็นภาษาไทย

                “สิบนาทีจากนี้ครับ พีเอ็นซีโร่วัน”  พีตอบกลับด้วยภาษาไทยเช่นกัน

                “ระมัดระวังการจราจรทางน้ำนะคะ เรียกอีกครั้งเมื่อพร้อมวิ่งขึ้น”  หอบังคับการบินสั่ง

                “โรเจ้อร์ ขอบคุณครับ พีเอ็นซีโร่วัน”  พีตอบ    

                “พีเอ็นซีโร่วันนี่อะไร”  สุรเกียรติถามมาจากด้านหลัง

                “พีเอ็นซีโร่วันก็ เป็ดน้ำศูนย์หนึ่งครับคุณพ่อ”  พีตอบ

                “อ๋อ”  สุรเกียรติพยักหน้า

                “เคลียร์แล้นซ์รีซีฟ”  พีหันไปพูดกับโจ

                “เคลียร์แล้นซ์รีซีฟ เคลียร์วไร้ท์ สตาร์ทเอ็นจิ้น” โจขานรับทราบคำอนุญาต หันมองด้านซ้ายแล้วขอติดเครื่องยนต์

            “วไร้ท์เคลียร์ เอ็นจิ้นสตาร์ทเคลียร์”  พีหันมองด้านขวาแล้วขานให้ติดเครื่องยนต์ได้
    
            เสียงเครื่องยนต์ไอพ่นเริ่มดังขึ้น ใบพัดสามกลีบค่อยๆหมุนเร็วขึ้นด้วยกำลังหมุนจากสตาร์ทเตอร์ อึดใจเสียงจุดระเบิดที่ห้องเผาไหม้ภายในเครื่องยนต์ดังตึบขึ้น ส่งผลให้ใบพัดหมุนเร็วขึ้นเครื่องยนต์ดังหึ่มขึ้นจนไปนิ่งอยู่ที่รอบเดินเบา โจและพีทำการตรวจสอบการทำงานของเครื่องยนต์

                “ออล พารามิเต้อร์ นอร์ม้อล”  พีขานเครื่องวัดของเครื่องยนต์ทุกตัวชี้ค่าปกติ
    
            “เช็ค”  โจขานตอบตามองที่แผงเครื่องวัด

                “เร็ดดี้ทูแท็กซี่”  โจขานพร้อมเคลื่อนตัว

                พีกดสวิทช์ไมค์พูดติดต่อ  “บางพระคอนโทรล พีเอ็นซีโร่วัน เร็ดดี้ทูแท็กซี่”

                “พีเอ็นซีโร่วัน แท็กซี่ คอลแบ็คเว็นยูไลน์อัพ”  หอบังคับการอนุญาตให้เคลื่อนตัวและให้เรียกกลับเมื่อตั้งลำแล้ว

                “คอลแบ็คเว็นไลน์อัพ พีเอ็นซีโร่วัน”  พีทวนคำสั่ง

                โจโบกมือให้สัญญาณกับลุงฟ้อนแล้วเริ่มดันคันเร่งไปข้างหน้าเล็กน้อย คุณเป็ดน้ำเคลื่อนตัวช้าๆออกจากโรงเก็บไปถึงเกือบกลางแม่น้ำบางปะกง โจถีบหางเสือเลี้ยวซ้ายหันหน้าขึ้นเหนือถึงตำแหน่งที่ต้องการแล้วจึงคัดหางเสือให้เรือบินตรงแนวแม่น้ำ เขาดึงคันเร่งกลับมาที่ตำแหน่งเดินเบาเพื่อหยุดมองเส้นแนวการวิ่งขึ้น

                “แฟลปเท็น”  โจเรียกให้ขยายพื้นที่ปีกสิบองศาเพื่อใช้ในการวิ่งขึ้น

                “เท็น เซ็ท”  พีปฏิบัติแล้วขานตอบ

                “บางพระคอนโทรล พีเอ็นซีโร่วันไลน์อัพ”  พีแจ้งหอบังคับการว่าตั้งลำแล้ว

                “พีเอ็นซีโร่วัน อาฟเต้อร์แอร์บอร์น วไร้ท์เทิร์นเฮดดิ้งซีโร่โฟวร์ไฟ้ว์ คลามบ์ทูไฟล้ท์เลเว้ลซีโร่ทรีซีโร่ เคลียร์เทคออฟ เอ็กซ์พีได๋ซ์แอร์บอร์น จราจรทางน้ำเคลียร์นะคะ”  หอบังคับการบินอนุญาตให้วิ่งขึ้นและให้เกาะอากาศอย่างเร็วที่สุดเพื่อป้องกันการจราจรทางน้ำและให้เลี้ยวขวาถือเข็มบินทิศศูนย์สี่ห้าบนแบร์ริ่ง ไต่ขึ้นเพดานบินสามพันฟุต

                “เฮดดิ้งซีโร่โฟวร์ไฟ้ว์ คลามบ์ทูซีโร่ทรีซีโร่ เคลียร์เทค ออฟ เอ็กซ์พีได๋ซ์แอร์บอร์น จราจรทางน้ำเคลียร์ครับขอบพระคุณครับ”  พีทวนคำสั่ง

                “ยินดีค่ะ”  เสียงหอบังคับการบินบางพระตอบกลับ

                “เทคออฟเคลียร์แล้นซ์”  โจขานให้พียืนยันการวิ่งขึ้น

                “รีซีฟ ยัวร์คอนโทรล”  พียืนยันแล้วขานย้ำผู้ควบคุมเครื่อง

                “มายคอนโทรล”  โจขานตอบรับการควบคุม

                “ทรอตเติ้ลแอดวานซ์”  โจขานการเริ่มดันคันเร่งเครื่องยนต์ไปข้างหน้าเพื่อวิ่งขึ้น

                พีก้มมองเครื่องวัดทั้งหมดแล้วขานบอกเครื่องยนต์ทำงานเต็มกำลัง  “ออลพารามิเต้อร์นอร์มอล เพาเว่อร์เซ็ท”

                คุณเป็ดน้ำค่อยๆทะยานไปข้างหน้าจนเต็มกำลังถึงความเร็วที่เกิดแรงยกตัวขึ้น

                “วีวัน โรเตท”  พีบอกความเร็วถึงการยกตัวแล้วขานให้นักบินเงยหัวขึ้น

                โจดึงคันบังคับเครื่องบินถอยหลังช้าๆเพื่อให้การยกตัวนิ่มนวลที่สุด คุณเป็ดน้ำค่อยๆเงยหัวไต่ระดับขึ้นไป

                “บางพระคอนโทรล พีเอ็นซีโร่วัน แอร์บอร์น”  พีรายงานหอบังคับการว่าลอยตัวขึ้นจากผิวน้ำแล้ว

                “พีเอ็นซีโร่วัน มอร์นิเต้อร์บางพระ”  หอรับทราบแล้วย้ำคำสั่ง  

                “โรเจ้อร์  พีเอ็นซีโร่วัน”  พีตอบรับทราบคำสั่ง

                “แฟลป อัพ”  โจเรียกให้เก็บอุปกรณ์เพิ่มพื้นที่ปีก  

                “อัพเซ็ท แอนด์เช็ค”  พีปฏิบัติ ตรวจว่าทำงานถูกต้องแล้วจึงขานบอก