คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 6
ตัวฉันคนอย่างตัวฉันใครจะมาสนใจ
คนสวยคนที่ดีพร้อมเขาก็มองข้ามไป
เพราะฉันมันเป็นคนแบบปอนปอนทั่วไป
ไม่เห็นจะมีดีที่ใดปล่อยชีวิตไปวันวัน
ได้แต่ฝันจะมีใครอยู่ข้างเคียง
ยามเหงาได้แต่ทนเอาเราเกิดเป็นผู้ชาย
เจียมไว้ได้แต่เจียมหัวใจได้แต่คอยซักวัน
และแล้วมาเจอคนแบบปอนปอนเหมือนกัน
ตัวฉันจึงมีคนรู้ใจไปไหนก็ไปกันต่างก็รู้ในใจกัน
เรามั่นใจ..เราจะฝ่าฟันเรารู้เรา
มีกันและกันเราจะแบ่งปันจะบวกใจ
ให้เป็นหนึ่งเดียว..บางครั้งถ้าหากเจอฝน
เราจะทนด้วยกันเราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด
เดินต่อไปไม่หวั่นเพราะรู้ว่าเราเป็น
แบบปอนปอนเหมือนกันมีร่มเพียงคันเดียวก็พอ
เท่านั้นก็พอใจหากลมฝนจะแรงไปเราไม่กลัว
(Solo....)
และแล้วมาเจอคนแบบปอนปอนเหมือนกัน
ตัวฉันจึงมีคนรู้ใจไปไหนก็ไปกัน
ต่างก็รู้ในใจกันเรามั่นใจไปไหนก็ไปกัน
ต่างก็รู้ในใจกันอย่างนี้บางครั้งถ้าหากเจอฝน
เราจะทนด้วยกันเราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด
เดินต่อไปไม่หวั่นบางครั้งถ้าหากเจอฝน
เราจะทนด้วยกันเราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด
เดินต่อไปไม่หวั่น
คนสวยคนที่ดีพร้อมเขาก็มองข้ามไป
เพราะฉันมันเป็นคนแบบปอนปอนทั่วไป
ไม่เห็นจะมีดีที่ใดปล่อยชีวิตไปวันวัน
ได้แต่ฝันจะมีใครอยู่ข้างเคียง
ยามเหงาได้แต่ทนเอาเราเกิดเป็นผู้ชาย
เจียมไว้ได้แต่เจียมหัวใจได้แต่คอยซักวัน
และแล้วมาเจอคนแบบปอนปอนเหมือนกัน
ตัวฉันจึงมีคนรู้ใจไปไหนก็ไปกันต่างก็รู้ในใจกัน
เรามั่นใจ..เราจะฝ่าฟันเรารู้เรา
มีกันและกันเราจะแบ่งปันจะบวกใจ
ให้เป็นหนึ่งเดียว..บางครั้งถ้าหากเจอฝน
เราจะทนด้วยกันเราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด
เดินต่อไปไม่หวั่นเพราะรู้ว่าเราเป็น
แบบปอนปอนเหมือนกันมีร่มเพียงคันเดียวก็พอ
เท่านั้นก็พอใจหากลมฝนจะแรงไปเราไม่กลัว
(Solo....)
และแล้วมาเจอคนแบบปอนปอนเหมือนกัน
ตัวฉันจึงมีคนรู้ใจไปไหนก็ไปกัน
ต่างก็รู้ในใจกันเรามั่นใจไปไหนก็ไปกัน
ต่างก็รู้ในใจกันอย่างนี้บางครั้งถ้าหากเจอฝน
เราจะทนด้วยกันเราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด
เดินต่อไปไม่หวั่นบางครั้งถ้าหากเจอฝน
เราจะทนด้วยกันเราหนาวเราเปียกปอนเท่าใด
เดินต่อไปไม่หวั่น
แสดงความคิดเห็น
...มุมนี้อารมณ์ดี..."รอวันฟ้าใส...กลุ่มอดีตคนเคยสวยรักประชาธิปไตย นอนตะแคงจนตาแข็ง" ... 9 ธ ค. 2557...!!!
คุณ กุลมิตรา ฝ่ายศาสนา
คุณ Bit_Bloom ฝ่ายประชาสัมพันธ์คนสวยยยย
คุณ เจมส์บอน007 หรือ พี่โดม ฝ่ายต้อนรับส่วนหน้า
คุณ โอ้ ฝ่ายปฏิบัติการขับกล่อมและบรรเลง
สวัสดีสมาชิกห้องราขดำเนินทุกท่านค่ะ..
แล้วก็เห็นประชาชนให้ความสนใจกันมาก
เราก็เลยคิดถึงเรื่องเราเกี่ยวกับประกันสังคมขึ้นมา
งั้นเราจะเล่าให้เพื่อนๆฟังน๊ะ เราคิดถึงเรื่องนี้ทีไร
เราก็อดที่จะขำตัวเองไม่ได้ เราว่าเราแค่ไม่รู้
แต่เพื่อนๆอ่านแล้วอาจจะคิดว่าเราโง่ก็ได้
แต่เราคิดเข้าข้างตัวเองน๊ะ ว่าคนเราไม่รู้ทุกอย่าง...
...ตะก่อนผ่านมาหลายปีแล้วแหล๊ะ เราไปประมูลงานของทางราชการได้งาน 1
ทีนี้เราก็ต้องจ้างคนมาช่วยงานช่ายป๊ะ เราจ้างคนงานมาทั้งหมด 15 คน
ตามเสต็ปของรัฐบาล เมื่อมีคนงาน เราก็ต้องทำประกันสังคมให้คนงาน
โดยคนงามออกครึ่ง 1 เราออกครึ่ง 1 ไปส่งประกันสังคม...
...เราก็ไปส่งเงินให้ประกันสังคมทุกเดือน พูดตรงๆ ทั้งเสียดายเงินที่เอาไปส่ง
แต่จะทำไงได้กฎก็ต้องเป็นกฎ ถ้าเราไม่ทำ เราไม่สามารถเบิกเงินหลวงได้
บ้านเรากับสำนักงานห่างกันประมาณ 40 กิโล สิ้นเดือนทีเราก็ไปส่งที
พร้อมกับชะแว๊ปไปใช้ชีวิตแบบคนมีเงินด้วยเดือนละครั้ง
มีเงินแค่ตอนต้นเดือน กลางๆเดือนมาก็กลายเป็นผู้ไม่มีเงินต่อปายยย...
...เราก็ทำงานนี้มาเรื่อยๆ บ่องตรงไม่ได้โม้
เราป็นลูกค้าที่ส่งเงินประกันสังคมที่ไม่เคยมีปัญหา
ถึงเวลาเราตรงเป๊ะ ถ้ามีรางวัลลูกค้าประกันสังคมดีเด่น
เราว่างานนี้เราคว้ารางวัลมานอนกอดแน่ๆ...
ถ้ามีปัญหาก็แก้ไขได้ ทางประกันสังคมบอกจะส่งเจ้าหน้าที่มาตรวจสอบ
มาตรวจสอบงานว่ามี 15 คนหรือจริงหรือปล่าว เขากลัวว่าเราทำประกันสังคม 15 คน
แต่จ้างคนงาน 30 คนประมาณนั้น ซึ่งตอนนั้นปัญหามักจะเป็นแบบนี้
เรื่องของเรื่องเจ้าหน้าที่เขากลัวนายจ้างจะเอาเปรียบคนงานว่างั้น
เราก็เลยชี้แจงบอกเขาว่า เราไม่ทำอย่างนั้นหรอก
เผื่อคนงานเป็นอะไรไป เดี๋ยวเรารับผิดชอบไม่ไหว
วันหลังมาเขาก็ส่งเจ้าหน้าที่มาตรวจสอบน๊ะ
คนงานก็ครบตามจำนวนที่เราส่งไป น่านบอกแล้วไม่เชื่อ
แต่เขาก็มาตามหน้าที่เขาแหล๊ะ หน้าที่ใครหน้าที่มันเน๊าะ...
เราต้องแจ้งยกเลิกประกันสังคม เจ้าหน้าที่ก็รัยทราบ
เราทำเรื่องขอยกเลิกส่งไปที่ประกันสังคมจังหวัด
อีกไม่กี่วันเราได้รับหนังสือให้ไปขอรับเงินคืน
โหหห เราก็ดีใจสิค่ะ จะได้เงินคืน รีบไปทำเรื่องขอเงินคืนอย่างเร็วเลยค่ะ
ไปถึงเราก็ภามพนักงานว่าจะได้เงินคืนเท่าไหร่ ได้เย๊อะมั้ย
เจ้าหน้าที่บอกไม่ทราบค่ะ แต่คงได้เย๊อะ พอได้ยินคำว่าได้เย๊อะ
อารมณ์นักช๊อปมืออาชีพก็เข้าสิงแบบไม่ต้องรอใครมาบอก
เราก็ลั๊ลลา ไปเดินห้างเลยครัชท่าน ไปเลือกเสื้อกับรองเท้าไว้
มีไปบอกพนักงานไว้อีกน๊ะ เสื้อตัวนี้อย่าพึ่งขายเน้อ อาทิตย์หน้าพี่มาเอา
คนขายบอกลด 10 % นะพี่รีบๆมาเอา หนูเห็นคนมาจับหลายคนแล้ว
เราก็บอกไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่มาเอาเอง ตกลงกับคนข้ายเสื้อ
ขายรองเท้าเรียบร้อยเราก็กลับบ้าน
อ่อ เสื้อตัวละ 2,600 รองเท้า 1,200 คิดในใจจะสวยก็งานนี้แหล๊ะตรู
เราเทียวไปเทียวมาหมดค่าน้ำมันรถไป 1,000 บ.
วันต่อมาเจ้าหน้าที่โทรบอกให้ไปรับเช็ค
เรารีบไปอย่างไวเลยครัชท่าน ขับรถไปใจก็คิดถึงแต่เสื้อกับรองเท้า
พอเราไปถึงเจ้าหน้าที่เอาซองข่าวยื่นให้ ให้เราเซ็นรับพร้อม
พร้อมบอกให้เราไปขึ้นเงินที่ธนาคาร เราก็ยังไม่เปิดซองดูนะว่าได้เท่าไหร่
ไปถึงธนาคารกดบัตรคิวเสร็จไปนั่งรอ เปิดซองออกมาดูได้แค่ 700 แว๊กกกก
ความหวังพังทะลาย เสื้อสวยๆ รองเท้างามๆ หายไปกับสายลมและแสงแดด
ตกลงได้รองเท้าคู่เดียวเอาเงินตัวเองเพิ่มไปอีก เสื้อไม่ได้ซื้อ ก็เดินไปบอกน้องเขาว่า
เดี๋ยวพี่ไปเก็บเงินใหม่ก่อนนะ เงินไม่พอ งานนี้เราหน้าจ๋อยไปเลยอ๊ะ
ใครอยากขำก็ขำเลย มันผ่านมานานแล้ว เราคิดถึงทีไรยังขำตัวเองไม่หาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า...