ผลในทานนี้จะไม่เอาจากอรรถกถา หรือ คำเเต่งใหม่ เป็นคำเฉลย
จะตอบเท่าที่จะตอบได้ จากธรรมวินัย


ผมขอตั้งโจทย์ บุคคล4จำพวก มีในโลก

บุคคล1 ให้ทาน กับ คนทุศิล
บุคคนที่2 ให้ทานกับ คนมีศิล หรือ สมณะพรมาณ์ภายนอก
บุคคลที่3 ให้ทานกับชาวบ้านที่ เป็นโสดามรรค
บุคคลที่4 ให้ทานกับพระสงฆ์ที่ทุศิล (ทักขิณาวิสุทธิข้อที่3)



ตอบ ใน4จำพวกนี้ ทายกใดถึงเเม้ว่าตัวเองก็ทุศิล ให้ทานในสงฆ์แล้ว ผลอนิสงส์ในทานนั้นก็ยังคำนวนไม่ได้
ตถาคตบอกว่าในอนาคตจะมีภิกษุทุศิลอยู่มาก เอาผ้ากาสาวะพัต พันที่คอ ชาวบ่านก็จะได้ทำทานกับสงฆ์แบบนี้เป็นส่วนมาก
เเต่ ตถาคตไม่กล่าวว่า การให้ทานเเบบ ปาฏิปุคคลิก ว่ามีผลมากกว่า ทานที่ให้กับสงฆ์เลย แม้ว่า สงฆ์จะทุศิลก็ตามผลนั้นก็ยังนับประมานไม่ได้อยู่ดี ซึ่งเป็น ทักขิณาทาน(ทักษิณา สงฆ์ทุศินก็จัดว่าเป็นทักขิณาทานด้วย)
ดังนั้นให้ทานกับสงฆ์ยังไงได้ผลมากกว่า(ห้วงน้ำ) การไปให้เดรฉาน (ได้ผลพันเท่า) หรือ คนธรรมดา ที่ทุศิล หรือมีศิล นี่พูดถึงผลอนิสงส์ เเต่ยังไงถ้าต้องการจะกำจัดความตระหนี่ ก็ให้ได้ตามต้องการ