หลังจากที่คุยกันทุกๆวัน และ เกือบทั้งวัน ... (พวกว่างงานอ่ะนะ)
คุยจนไม่มีเรื่องจะคุยละ  หลังๆเลยเริ่มเล่าถึงตัวเองกันมากขึ้นเรื่อยๆ
เพราะ ... หากคิดจะเดินไปด้วยกัน มันก็ถึงเวลาที่ต้องแสดงตัวตนที่แท้จริง
เราสองคนเริ่มเปิดเผยความคิด มุมมอง และ เริ่มเล่าให้ฟังถึงสิ่งที่คิดว่าเป็นสิ่งไม่ดีของตัวเอง
จนกระทั่งเมื่อวานนี้ 19/10/2014 ผมลองมาคิดๆดู ถึงสิ่งที่เห็น สิ่งที่เป็น และ ทุกๆสิ่งที่ประกอบขึ้นมาเป็นตัวเธอ
ผมบอกน้องไปว่า พี่คง"ชอบ"หนูต่อไปไม่ได้แล้ว
เพราะ ..... ยิ่งรู้จัก ยิ่ง"รัก"เธอ ....
คนที่เราหามานาน คนที่ชอบอะไรเหมือนๆกัน นิสัยคล้ายๆกัน มันสื่อสารกันได้เข้าใจแบบนี้นี่เอง
ผมนึกถึงเพลงนี้นะ มันสามารถอธิบายความรู้สึกของช่วงเวลานี้ได้ดีเลยทีเดียว ตามนั้นเป๊ะๆ

ทุกวันนี้ เรายังใช้ไลน์ในการพูดคุยเหมือนเดิม
ผมพยายามจัดเวลาให้ไปเจอน้องได้อาทิตย์ละครั้ง
วันไหนที่อยากได้ยินเสียงก็จะโทรไลน์ไป
แต่.... ข้อความที่เราคุยกัน ทำให้ผมมีความสุข
เคยมั้ยครับ ภาพวาดของอนาคตของแต่ละคน บังเอิญว่า มันเกือบจะเป็นภาพเดียวกัน
คงเป็นเพราะเรามีอะไรๆที่คล้ายๆกัน ทำให้ความคิดไม่ต่างกันมาก
ผมว่าดีนะ !!! แม้ว่าในวันนี้ เราอาจจะยังมองไม่เห็นปัญหา
แต่วันนึง ถ้ามันเกิดปัญหาขึ้นมา ผมเชื่อว่า "เรา" จะสามารถผ่านมันไปได้
เราน่าจะเข้าใจกันได้ดี ด้วยพื้นฐานทางความคิดที่ไปในแนวทางเดียวกัน
บางเรื่อง น้องเล่าว่า นู๋เป็นแบบนี้นะ บลาๆๆๆ พี่รับได้มั้ย
ผมเกือบจะหัวเราะออกมา และบอกน้อง ว่า เออ.... กุก็เป็น 5555
บางทีคุยกันเพลินๆ ก็เหมือนๆจะวางแผนอนาคตกันไปด้วย
มีแอบคิดกันว่า .... หน้าหนาว เราจะแย่งผ้านวมกันมั้ย แล้วก็ขำๆกันไป
อย่าครับ.... อย่าเพิ่งคิด ผมกำลังจะบอกว่า .... นั่นคือบทสนทนาในไลน์เท่านั้น
ในโลกของความเป็นจริง ไปเดินห้างด้วยกัน ผมยังไม่กล้าจับมือน้องเค้าเล๊ยยยย !!!
วันนี้ ผมดีใจนะ ดีใจที่ทุกๆอย่างมันค่อนข้างลงตัว น้องเค้าคือ ส่วนที่ขาดไปของชีวิตผมจริงๆแหละ
ก่อนหน้าที่จะตัดสินใจคบกัน ในวันที่เคยคุยกันเหมือนเพื่อน
ผมเคยบอกน้องว่า "วันนึง ถ้าพี่เจอคนที่ใช่ พี่จะให้เพลงนี้กับเค้า"
มาถึงวันนี้ "เพลงนี้ พี่ให้หนูนะคะ"

ขอบคุณ ทุกๆกำลังใจนะครับ
และที่สำคัญ ขอบคุณหนูด้วยนะ ที่มาเดินด้วยกันในวันนี้