คือเรื่องมันมีอยู่ว่า ขอบอกก่อนเราเป็นคนที่ชอบพูดชอบคุย ชอบเล่าเรื่อง เรามักจะคุยโทรศัพท์กับเพื่อนบ่อยๆ และบ่อยครั้งคนที่มาชอบเราก็ชอบที่เราพูดเก่ง ชอบที่เราคุยสนุก ชอบฟังเรื่องที่เราเรา ที่ว่ามาคือคุยผ่านโทรศัพท์
แต่... ณ ตอนนี้เราคบกับแฟนคนปัจจุบันมา3ปีแล้ว อะถ้าบอกไปจะเชื่อไหมว่านานๆโทรหากันทีคือนานสุดเราทนไม่กดโทรไปคือเกือบ5เดือน เนื่องจากแฟนคนนี้ของเราเขาไม่ชอบคุยโทรศัพท์ซึ่งต่างจากเรามาก แต่เราปรับหาเขาคือเธอไม่ชอบคุยเราไม่ชอบพิมพ์ อะงั้นเราจะส่งเสียง เธอพิมพ์ตอบ แบะที่ผ่านมาก็คุยกันผ่านตัวอักษรซะส่วนมาก ถ้าบ่อยสุดของแต่ละเดือนคง โทรเดือนละ3-4ครั้งอะ แล้วคือทะเลาะกันปรับกันเรื่องโทรนี่ตลอดตั้งแต่คบแรกๆ จนปัจจุบัน ซึ่งเป็นเราเองที่นอยบ้างบางเวลาที่จากนานๆๆๆๆทีเราจะโทร เวลาเลิกงานมาเดืนกลับเราก็อยากจะเล่าเรื่องให้ใครสักคนฟัง คนนั้นคือแฟนเรา แบบอยากได้ยินเสียงเจาตอบกลับมา แต่เคยโทรแล้วเขาไม่รับ เขาทำอะไรสักอย่างอยู่ น่าจะช่วงเวลา3ทุ่มเกือบ4ทุ่มแหละที่เราโทร พอเขาไม่รับเราเริ่มนอยเพราะเดือนนั้นยังไม่ได้โทร เราก็พูดประมาณว่าถ้าเค้าเป็นไรไปแฟนคงไม่รู้หรอก คงคิดว่าเขาหลับเฉยๆ เพราะไม่มีการโทรกลับ เขาตอบกลับมาว่า เรา2คนคงไม่คิดในแง่ลบขนาดนั้นหรอก แล้วถามเรากลับว่า ถ้าเค้าหายไปแฟนคงไม่คิดว่าเขาตายหรอกมั้ง คือตอนนั้นเราพูดอะไรไม่ออก คือถ้าเค้าหายไปแบยคุยกันดีๆโทรมาด่วนๆดึกๆ เราก็คงคิดละแฟนเราเป็นไรปะวะหรือฝันร้ายอยากเล่า แต่เค้าตอบเราแบบนี้ และทุกครั้งที่คุยเรื่องนี้เขาก็จะเป็นฝ่ายขอโทษตลอดๆๆๆ แบบตลอดเวลาที่คบกันมามีแต่คำว่าขอโทษ ขอโทษ ขอโทษ แต่เรายังไม่เคยเห็นเขาพยายามหือเขาอาจจะพยายามแล้ว แต่มันไม่มากพอ เราจะเป็นนพฝะแบบพอโทรหาใครแล้วเขาโทรกลับเราจะดีใจมาก แต่นี่แฟนเราไม่โทรกลับ ละนัดโทรคุยวันที่หยุดงาน ที่เรามาปรึกษาไม่ใช่ว่าเราไม่คุยตรงๆกับแฟนนะ เราคุยเราพูดตรงๆมาตลอด  แต่เขาตอบกลับแค่ขอโทษ และเราเคยถามว่ารู้สึกยังไงไหม หรือรู้สึกอะไรบอกได้เลยนะ แต่เขาก็ไม่ค่อยบอกเรา  แบบนี้ดูเรางี่เง่สและคาดหวังในตัวเขามากเกินไปไหมคะ