บาปบุญไม่มีจริง สวรรค์และนรก ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่มนุษย์อุปโลกน์ขึ้นมาเอง
สวรรค์และนรกไม่ได้อยู่ที่ไหน หรือไม่ได้อยู่ที่ภพภูมิใด แต่อยู่ภายในใจเรานั่นเอง
หรือเมื่อเราทำชั่ว เราจะได้รับความไม่สบายใจ ความทุกข์ร้อนภายใจจิตใจเรา
ทำให้เราอยู่ไม่เป็นสุข ความทุกข์ภายในจิตใจของเรานั่นเอง ก็คือนรกนั่นเอง
ในทางกลับกัน หากเราทำดี เราก็จะได้ครับความสุขสบายใจ ที่เกิดจากการทำ
ความดีนั่น ความสุขที่เราได้รับนั่นเอง ที่เราเรียกว่าสวรรค์ คำว่านรกและสวรรค์
อยู่บนดินนี่เอง อยู่ในภพภูมิของเราเอง หรือในวันหนึ่งๆ เราขึ้นสวรรค์ และลงนรก
ขึ้นๆลงๆ กันหลายรอบเลยในแต่ละวัน ทั้งหมดทั้งสิ้น ก็อยู่ที่ภายในใจเราตัวเราเอง

หรือถ้าเราทำความชั่ว แต่เราสามารถควบคุมจิตใจ ควบคุมความคิดได้ ไม่ให้เกิด
ความรู้สึกเป็นทุกข์ จากการทำชั่วนั้นได้ เราก็จะไม่ตกนรก หากเราตัดความเกรง
กลัวต่อบาปไปได้ ตัดความละอายต่อการทำความชั่วต่างๆได้ เพื่อไม่ให้เกิดความ
ทุกข์ร้อนภายในจิตใจเรา เราก็จะไม่บาป เราจะไม่มีทางตกนรกในความหมายของ
คนทั่วไป เราตายไป ทุกอย่างก็จบ การเวียนว่ายตายเกิดในสังสารวัฎ ก็เป็นเพียง
การอุปโลกภ์ขึ้นมาอีกนั่นเอง ทุกอย่างไม่มีอยู่จริง เป็นเพียงกุศโลบายให้คนเรานั่น
ทำความดี ไม่ทำความชั่ว ให้เกรงกลัวในการทำความชั่ว เพื่อสังคมจะได้อยู่เป็น
ปกติสุข หากไม่อุปโลกภ์สิ่งต่างๆเหล่านี้ขึ้นมา ผู้คนไม่หลักคำสอนใดให้ยึดเหนียว
ให้ทำความดี กลัวการทำความชั่ว สังคมจะปั่นปวนวุ่นวายกันไปหมด เท่านั้นเอง

คนที่เชื่อว่า การทำความดีในชาตินี้ เพื่อต้องการเกิดในที่ที่ดี เกิดมาดี ในชาติหน้า
เป็นเรื่องที่ไร้สาระ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว เป็นไปตามเหตุตามผลของการกระทำเรา
ที่ทำลงไปอยู่แล้ว หากทำความชั่วมาตลอดชีวิต แต่หากเราฝึกจิตก่อนตายได้ หาก
คิดกันว่า ชาติหน้ามีจริง หากคิดว่าจิตเราหลังตายไปมีจริง แล้วไปจุติในที่ที่ดีได้
แค่ฝึกจิตก่อนตายให้เป็น โดยไม่ต้องไปสนใจหรอกว่า ตลอดชีวิตเราต้องสะสม
ความดีให้มากๆ หากเชื่อเรื่องจิตหลังความตาย เชื่อการเวียนว่ายตายเกิด ทำความ
ดีมาตลอดชีวิต แต่ก่อนตายคิดกังวลต่างๆนานา จิตก่อนตายเศร้าหมอง ยังไงแล้ว
จิตที่เศร้าหมองนั้น ก็ไปในที่ที่ไม่ดีได้เช่นกัน ทั้งๆที่สะสมความดีมาตลอดของการ
มีชีวิต ผมจึงคิดว่า ทุกสิ่งทุกอย่างนั้น อยู่ที่การควบคุมจิตเรา ควบคุมความคิดเรา
ให้ได้ แค่นั้นเอง การปลูกถั่วไม่จำเป็นต้องได้ถั่วเสมอไป ทุกอย่างเราสร้างขึ้นมาเอง