รายละเอียดฟิคและตอนที่ 1 ตามกระทู้นี้นะครับ (เนื้อเรื่องจะมีถึง คห.7 เผื่อใครไม่ทราบ) >>> http://ppantip.com/topic/32693611


บัวแดงคอร่า

ตอนที่ 2. อวตารซ่อน โปรเบนดิ้งหมอบ

(***เพื่อเพิ่มอรรรส โปรดอ่านประโยคเปิดตอนในน้ำเสียงของซาเฮียร์)

ดิน ไฟ ลม น้ำ

มีเพียงอวตารที่สามารถสำเร็จวิชาธาตุทั้ง 4 และนำอนาธิปไตยมาสู่โลกใบนี้

(***เพื่อเพิ่มอรรถรส โปรดอ่านประโยคย้อนความหลัง 'ความเดิมตอนที่แล้ว' ในเสียง ชิโร ชิโนบิ ผู้บรรยายการแข่งขันโปรเบนดิ้ง)

"มหานครรีพับลิคขอต้อนรับพลเมืองใหม่ อวตารคอร่า! หลังเติบโตและฝึกฝนอยู่กับภาคีบัวแดงตลอด 12 ปี ปรมาจารย์แห่งธาตุน้ำ ดิน และไฟ กำลังจะเพิ่มธาตุลมเข้าไปคลังวิชาของเธอ และการฝึกฝนดูจะไปได้สวยภายใต้การดูแลของเทนซิน บุตรชายของอวตารแองก์ แต่อาจารย์แห่งลมผู้สุขุม เยือกเย็น และปราดเปรื่องจะสามารถรับมือกับเด็กสาวหัวอนาธิปไตยสุดโต่งคนนี้ได้หรือไม่!?"



ในห้องทานอาหารยามเช้าของวิหารลม คอร่ากางหนังสือพิมพ์อ่านเสียงดังหลังจัดการมื้อเช้าเสร็จ

"และในรอบสุดท้าย ทีมตัวต่อบัซซาร์ดก็น็อคเอาท์คู่ต่อสู้แบบหมดจด เอาชนะไปได้อย่างสวยงาม" คอร่าลดหนังสือพิมพ์ลงขณะมองไปยังเทนซินที่นั่งทานอาหารอยู่ข้างๆเธอ "คืนนี้คุณสนใจจะไปสนามโปรเบนดิ้งกับฉันไหม? แวะไปดูการแข่งซัก 2-3 แมทช์"

"กีฬานั่นคือการหลบหลู่ศาสตร์แห่งวิชาธาตุอันสูงส่ง" เทนซินกล่าวแฝงความโกรธในน้ำเสียงขณะยกชาขึ้นจิบเพื่อสงบใจตัวเองลง

"ไม่เอาน่าเทนซิน! ฉันฝันอยากจะดูการแข่งโปรเบนดิ้งมาตั้งแต่เด็กแล้วนะ รู้ไหมว่าฉันติดตามฟังเกมส์นี้ทางวิทยุมากี่นัดแล้ว?" คอร่าชี้มือออกไปนอกหน้าต่างในทิศทางที่เธอคิดว่าน่าจะเป็นที่ตั้งของสนามโปรเบนดิ้ง "ฉันถึงขั้นฝันว่าตัวเองได้อยู่ในสนามโปรเบนดิ้งจริงๆตั้งหลายครั้ง"

เมื่อเห็นว่าเทนซินยังไร้ปฏิกิริยาตอบโต้ คอร่าจึงพูดลอยๆเหมือนน้อยใจ "ถ้าเป็นคุณลุงคงพาฉันไปดูการแข่งแบบไม่ต้องคิดอะไรมากเลยล่ะ...หรืออันที่จริง ลุงเป็นแฟนโปรเบนดิ้งตัวยงยิ่งกว่าฉันซะอีก เพราะงั้น..."

"ลุงของเธองั้นเหรอ?..." เทนซินถามพร้อมเลิกคิ้ว

คอร่าตัวแข็งทื่อ พึ่งนึกได้ว่าตัวเองหลุดปากอะไรออกไป เธอรีบคิดหาคำแก้ตัวอย่างรวดเร็ว "ใช่...ลุงฉัน...อูนาล็อคไง! ใช่ๆ! คุณลุงอูนาล็อคเป็นแฟนกีฬาโปรเบนดิ้งตัวยงเลยล่ะ ตอนฉันเด็กๆ...เด็กมากๆ...คุณลุงจะชอบเปิดวิทยุฟังการแข่งอยู่บ่อยๆ เพราะงั้นแหละฉันถึงได้รู้จักกับโปรเบนดิ้ง ใช่...นั่นแหละ" คอร่าหัวเราะเสียงสั่นๆ หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเทนซินจะหลงเชื่อเธอ

"อ้อ...งั้นเอง...รึ..." เทนซินกล่าวช้าๆ ค่อนข้างประหลาดใจที่ได้รู้ว่าคนอย่างอูนาล็อคชอบกีฬาแบบนี้

"งั้น...ตกลงพวกเราไปดูโปรเบนดิ้งกันได้มั้ย?" คอร่าถามด้วยประกายความหวัง

"คอร่า เจ้าพิสูจน์ไปแล้วว่าตัวเจ้าไม่พร้อมที่จะเข้าไปเดินเตร่ดเตร่ในเมืองโดยไม่เกิดเรื่อง" คอร่าทำหน้าหงอ "เพราะงั้นระหว่างนี้ ข้าอยากให้เจ้าอยู่แต่ในเกาะนี้ไปก่อน"

"ไม่ยุติธรรมเลย..." คอร่าพึมพำกับตัวเองก่อนจะถาม "งั้น เมื่อไหร่คุณจะเริ่มสอนวิชาธาตุลมให้ฉันซะที?"

"เจ้ายังไม่พร้อมจะเรียนวิชาควบคุมลม คอร่า เจ้าต้องสงบสติอารมณ์ให้เป็นและฝึกการทำสมาธิเสียก่อน" เทนซินกล่าวอย่างใจเย็น แต่แฝงความรำคาญต่อพฤติกรรมของคอร่าอยู่เล็กน้อย "ข้าจะอนุญาตให้เจ้ามาฝึกนั่งวิปัสสนากับเราได้ แค่นั้น"

"นี่ต้องใช้เวลาเป็นชาติแหง..." คอร่าลากเสียงยาว แต่เทนซินไม่สนใจและทานอาหารต่อ คอร่ากวาดสายตาไปรอบๆห้องก่อนจะมองไปนอกหน้าตา แววตาโหยหาส่องประกายแรงกล้าอยู่ในนัยน์ตาสีน้ำเงินของเธอ



คอร่าและเทนซินเดินออกมายังบริเวณโรงเลี้ยงสัตว์ เด็กสาวขณะนี้สวมชุดเครื่องแบบของผู้ใช้ธาตุลมแทนที่จะเป็นชุดปรกติของเธอ

"เอาล่ะ เจ้าฝึกวิชาธาตุไหนสำเร็จแล้วบ้าง? และมีธาตุไหนที่ยังไม่สำเร็จ?" เทนซินถาม คอร่าถอนหายใจขณะดึงแขนเสื้อทั้ง 2 ข้างของเธอขึ้นมาถึงหัวไหล่เพื่อให้ขยับตัวได้สะดวกขึ้นเล็กน้อย

"ฉันสำเร็จวิชาทั้ง 3 ธาตุหมดแล้วยกเว้นธาตุลมธาตุเดียว ฉันเข้าถึงพลังธาตุอื่นๆได้ง่ายมาก" คอร่ากล่าวอย่างรู้สึกขัดใจ เธอไม่ชอบเวลาที่ต้องยอมรับว่าเธอทำอะไรบางอย่างไม่ได้ "แต่ทุกครั้งที่ฉันพยามจะใช้วิชาลม..." เธอออกกระบวนท่าของวิชาลม แอบหวังนิดๆว่าคราวนี้จะสำเร็จ แต่ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น "...ไม่เคยได้ผลเลยสักครั้ง"

เทนซินวางมือลงบนไหล่คอร่า พยามจะปลอบใจอวตารสาว "ไม่ต้องกังวลไป เจ้าแค่ต้องมีความอดทนอดกลั้นเท่านั้น" เทนซินหยุดครู่หนึ่ง พยามคิดหาคำพูดต่อไป "วิชาธาตุที่อวตารส่วนใหญ่จะฝึกฝนยากที่สุดคือพลังธาตุที่ตรงกันข้ามกับบุคลิกของตัวอวตารเอง สำหรับอวตารแองก์ก็คือธาตุดิน"

คอร่ามองไปรอบๆ รู้สึกละอายใจ "ใช่...ก็...ฉันเป็นคนประเภทที่ตรงข้ามกับธาตุลมแบบสุดๆเลย"

เทนซินกำลังจะพูดต่อ แต่พอสังเกตแสงแดดจึงพึ่งนึกได้ว่านี่ใกล้ช่วงสายของวันแล้ว "โทษทีคอร่า ข้าขอตัวไปทำงานก่อน เจ้าลอง...นั่งวิปัสสนาดูสิ มันช่วยข้าได้เสมอ"

คอร่าจ้องมองด้วยความตะลึงที่ตัวเองโดนทิ้งอย่างง่ายดายขณะเทนซินเดินจากไป เธอหงุดหงิดอยู่กับความคิดตัวเองจนไม่ทันสังเกตเห็นใครบางคนที่เข้ามาใกล้

"คอร่า พี่ทำอะไรอยู่เหรอคะ?" อิคกี้ถามหลังเทนซินหายลับสายตาไปแล้ว

"อิคกี้! เธอโผล่มาจากไหนเนี่ย!?" คอร่าสะดุ้ง แต่ฉับพลันความคิดหนึ่งก็แล่นเข้ามาในหัว อิคกี้เองก็เป็นผู้ใช้ธาตุลมแถมได้รับการฝึกฝนมาเป็นปีๆแล้วด้วย "เฮ้ อิคกี้ เธอพอจะสอนวิชาควบคุมลมให้ฉันบ้างได้มั้ย?"

"แต่พี่เป็นผู้ใช้ธาตุดินไม่ใช่เหรอ?" อิคกี้ถาม "หนูได้ยินมาว่าพี่ใช้วิชาดินถล่มพวกทริปเปิ้ลเทร็ทไทรด์ซะราบคาบเลย ใช่มั้ยคะ?"

"ใช่ ฉันเตะก้นพวกมันจนหมอบกระแตกันหมดเลย" คอร่าหัวเราะ "แต่ถึงฉันจะเป็นผู้ใช้ธาตุดินก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะประยุกตร์กระบวนท่าของวิชาธาตุลมมาใช้บ้างไม่ได้นี่ ว่าไงล่ะ? เธอช่วยเป็นอาจารย์ให้ฉันหน่อยได้มั้ย?"

อิคกี้ทำท่าเหมือนคิดหนัก แต่ก็แค่แกล้งทำไปอย่างนั้นเองเพราะจริงๆเธอตัดสินใจไปเรียบร้อยตั้งแต่คอร่าเริ่มขอร้องแล้ว "อืม...แล้วหนูจะได้อะไรตอบแทนล่ะ?"

"ฉันจะสอนวิชาต่อสู้โดยไม่ต้องใช้พลังธาตุให้เธอ" คอร่ายื่นข้อเสนอด้วยรอยยิ้ม เธอรู้ว่ามันอาจฟังดูไม่น่าสนใจสำหรับผู้ใช้ธาตุส่วนใหญ่ แต่ก็หวังว่าอิคกี้จะถูกใจ

"อ๊ะ ก็พอได้" อิคกี้พูดเสียงแข็งแบบเล่นๆก่อนจะเปลี่ยนกลับมาท่าทีสดใสแบบเดิมขณะวิ่งนำคอร่าไป "ตามหนูมาเลย!"



TBC...