มาช้าอีกตามเคย ...
หน้าเปิดตอนที่ 118 ค่ะ
"โทโมเอะคุง พวกเรามาเล่นอะไรกันดี? อ๊ะ นายพูดไม่ได้สินะ(หัวเราะ) โทษทีนะ(ฮ่าๆๆ)"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้'ตั้งแต่ได้พบกับผู้หญิงคนนั้น ร่างกายก็ดีขึ้น '
'ร่างกายของมนุษย์ช่างเข้าใจยากเสียจริง เพียงแค่ร่างกายแข็งแรงดี อารมณ์ก็พลอยดีตามไปด้วย '
'ตอนนี้ข้าไม่สามารถหยุดความรู้สึกเบิกบานนี้เอาไว้ได้ '
"พอจะนึกเรื่องในอดีตของตัวเองออกบ้างแล้ว"
- ขณะที่คิริฮิโตะหรืออาคุระโอกำลังนอนพลางคิดถึงนานามิอยู่ในห้องพักนั้น ยาโทริกับคิคุอิจิที่อยู่ข้างนอกก็กำลังโต้เถียงเรื่องเกี่ยวกับเสื้อขนนกกันอยู่ (เพราะคิคุอิจิให้เสื้อขนนกกับนานามิไป) แต่ทั้งสองคนเถียงกันเสียงดังเกินไปหน่อย คิริฮิโตะจึงออกมาตักเตือน เพราะเกรงว่าแม่ของคิริฮิโตะจะมาได้ยินเข้า
- ยาโทริยังไม่ยอมลดละเรื่องลงโทษคิคุอิจิ เขาตรงเข้าไปถามคิริฮิโตะทันทีว่าจะยกโทษให้กับคิคุอิจิจริงหรือ แต่คิริฮิโตะกลับถามกลับแทนว่าเรื่องปรภพที่ให้ยาโทริไปจัดการเป็นยังไงบ้าง ยาโทริตอบว่าเขาเตรียมการเสร็จแล้วและสามารถพาคิริฮิโตะลงไปได้ทุกเมื่อ เมื่อได้รับคำตอบที่น่าพอใจกลับมาแล้ว คิริฮิโตะจึงเบนเข็มไปยังคิคุอิจิและบอกด้วยแรงกดดันว่าให้เขาหาวิธีอื่นมาใช้แทนเสื้อขนนกซะ
- ยาโทริตกใจที่คิริฮิโตะไม่ลงโทษอะไรคิคุอิจิเลย แต่คิริฮิโตะหาได้สนใจไม่ เขาบอกว่าวันนี้เขาอารมณ์ดีจึงจะออกไปเดินเล่นข้างนอกสักหน่อย และแน่นอนว่ายาโทริต้องถามว่าคิริฮิโตะจะไปที่ไหน
"ท่องราตรี"
ที่ศาลเจ้ามิคาเงะ
- มิคาเงะมาดูอาการของโทโมเอะที่กลายร่างเป็นจิ้งจอกพร้อมกับบ่นไปด้วย เขาบอกว่าปีศาจไม่สามารถเปลี่ยนเป็นมนุษย์ได้ง่ายๆอยู่แล้ว เพราะทั้งปีศาจและมนุษย์มีบรรพบุรุษที่ต่างกันโดนสิ้นเชิง ยิ่งไปกว่านั้นคือเขาไม่สามารถทำให้โทโมเอะคืนร่างเดิมได้ เขาจะต้องหาเทพองค์อื่นที่สามารถแก้ไขเรื่องนี้ได้มาช่วยดู เมื่อรู้แล้วว่าตอนนี้ยังไม่สามารถทำอะไรได้ นานามิจึงขอตัวกลับไปที่ห้องพร้อมกับเรียกโทโมเอะออกมาด้วย แต่โทโมเอะกลับไปยอมหาเธอและนั่งอยู่บนตักของมิคาเงะต่อซะงั้น !!
- มิคาเงะบอกนานามิว่าให้โทโมเอะอยู่คนเดียวซักพักจะดีกว่า เพราะตอนนี้เรื่องมันกลับตาลปัตรไปหมด โทโมเอะเองก็คงจะตกใจไม่น้อยเหมือนกัน ถึงมิคาเงะจะบอกว่าไม่เป็นไรยังไงก็ตาม แต่นานามิที่เห็นโทโมเอะดูซึมลงไปก็อดเป็นห่วงไม่ได้อยู่ดี วันรุ่งขึ้นนานามิชวนโทโมเอะไปซื้อของด้วยกัน แต่โทโมเอะไม่พูดอะไรและนอนหันหลังให้เธอเท่านั้น นานามิตัดสินใจพุ่งเข้ากอดโทโมเอะจากข้างหลัง(พร้อมกับคิดว่าขนนุ่มฟูดีจัง) แต่โทโมเอะก็กระโดดหนีไปจากอ้อมกอดเธอทันที ...
'โทโมเอะที่มีความมั่นใจในตัวเองสูงซะขนาดนั้น คงจะไม่อยากให้ฉันเห็นด้านที่อ่อนแอของตัวเองแน่ '
' ... แต่ว่า เขาเคยบอกว่า "อยู่ด้วยกันเถอะ" ไม่ใช่เหรอ '
'ฉันก็อยากให้ตัวเองสามารถช่วยเหลือโทโมเอะได้บ้าง ...'
- หลังจากโทโมเอะเดินหนีไปแล้ว นานามิก็เดินมาบอกกับมิคาเงะตามมารยาทก่อนว่าเธอจะออกไปซื้อของข้างนอก แต่เธอกลับเจอช็อตที่น่าตกใจเสียได้ !!
"งั้นเหรอ ระวังตัวด้วยนะ"
'ขนนุ่มๆฟูๆ ...'
'ยิ่งในเวลาแบบนี้แล้วด้วย ฉันอยากให้เขายอมให้ฉันได้รู้จักเขามากกว่านี้ '
'แล้วก็อยากให้โทโมเอะพึ่งพาฉันมากกว่านี้อีกสักหน่อย '
- นานามิออกมาซื้อของข้างนอกและซื้อที่แปรงขนสุนัขกลับไปด้วย เธอตั้งใจจะกลับไปแปรงขนให้โทโมเอะบ้าง แต่ยังไม่ทันที่เธอจะเดินไปไหนเธอก็โดนผู้ชายสองคนที่เหมือนกำลังไล่ตามใครอยู่ชนเข้าจนทั้งตัวเธอและของที่ซื้อมาลงไปกองอยู่ที่พื้นเสียก่อน นานามิไม่ได้หัวเสียอะไรเรื่องที่เธอถูกชนเพราะเธออยากรีบกลับบ้านมากกว่า แต่แล้วคนที่คาดไม่ถึงกลับก้มเก็บของให้กับเธอ ...
"ไม่เจอกันนานนะ ยัยผ้าพันคอ"
"... คิริฮิโตะ ..."
'... ตั้งแต่ตอนนั้น ฉันพยายามไม่กลับไปคิดถึงมัน '
'เพราะเมื่อรู้อะไรบางอย่างแล้ว เรื่องราวต่างๆก็ดูเหมือนจะเปลี่ยนไป'
- นานามิกลัวขึ้นมาทันทีที่เจอหน้าคิริฮิโตะ ส่วนทางคิริฮิโตะยังคงอารมณ์ดีอยู่และทักว่านานามิดูไม่ร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนเลย คิริฮิโตะหยิบที่แปรงขนสุนัขที่นานามิซื้อขึ้นมาดู และถามว่าเธอเลี้ยงสุนัขงั้นหรือ นานามิรีบพุ่งเข้าไปคว้าของคืนกลับมาทันทีและบอกว่าของนั่นเป็นของโทโมเอะ แต่หลังจากเธอคว้าของกลับมาแล้วคิริฮิโตะก็เข้าไปกระชากคอเสื้อเธอขึ้นมาเช่นกัน
"... แต่ว่าข้าอยากเจอเจ้านะ มีเรื่องหนึ่งที่ข้าอยากถามเจ้ามาตลอด"
'ทั้งๆที่ฉันไม่อยากคิดถึงเรื่องในตอนนั้นแท้ๆ '
'ถึงหน้าจะไม่เหมือนเดิม ถึงร่างกายจะไม่เหมือนเดิม แต่ ...'
"ยัยผ้าพันคอเมื่อ 500 ปีก่อน เจ้าเป็นใครกันแน่?"
'ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่า เขาคือ อาคุระโอ '
- นานามิสังเกตเห็นรอยเลือดที่ปกเสื้อของคิริฮิโตะและรีบผละออกมาทันที เธอบอกว่าเธอต่างหากที่ควรเป็นฝ่ายถาม ว่าทำไมเขาที่เป็นอาคุระโอถึงได้แค้นโทโมเอะถึงขนาดนั้น ทั้งๆที่พวกเขาดูสนิทกันออกแท้ๆ คิริฮิโตะตอบว่าเขาถูกโทโมเอะทรยศ เพราะฉะนั้นการที่เขาแค้นโทโมเอะก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว แต่เขาในตอนนี้ยังไม่สามารถต่อกรกับโทโมเอะได้
"ตัวข้าในตอนนี้มีความปรารถนาเพียงอย่างเดียว คือนำร่างอาคุระโอที่ถูกโทโมเอะฆ่าตายกลับคืนมา"
- นานามิตกใจเรื่องที่โทโมเอะฆ่าอาคุระโอไปไม่ทันไร อยู่ๆก็มีเสียงผู้ชายที่ไล่ตามคิริฮิโตะดังขึ้น คิริฮิโตะจึงคว้ามือนานามิและพาวิ่งหนีไปด้วยกัน นานามิถามว่าเขาไปทำอะไรมา แต่คิริฮิโตะบอกว่าไม่มีอะไร เขาเพียงแค่เล่นสนุกกับคนพวกนั้นเท่านั้นเอง
'ถึงแม้จะทำร้ายคนอื่น แต่ก็ยังบอกว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เหมือนกับมันไม่ใช่เรื่องใหญ่ '
'ไม่ต่างกับเมื่อ 500 ปีก่อนแม้แต่น้อย '
'โทโมเอะเข้าใจความเจ็บปวดของคนอื่น เขาไม่ทำเหมือนกับคนอื่นเป็นสิ่งของ เขาโอบกอดฉันอย่างอ่อนโยน '
'ทั้งที่เป็นอย่างนั้น แต่เขากลับบอกว่าโทโมเอะฆ่าอาคุระโอ ... ? '
- คิริฮิโตะและนานามิวิ่งมาหลบอยู่ในซอยเล็กๆซอยหนึ่ง คิริฮิโตะบ่นเกี่ยวกับร่างกายของมนุษย์ที่ใช้การได้ไม่สะดวกของตนขึ้นมา ส่วนนานามิก็บ่นว่าขนาดเขาร่างกายเป็นอย่างนี้ยังจะไปหาเรื่องคนอื่นอีก แต่คิริฮิโตะก็บอกว่าร่างกายที่เป็นภาชนะไม่เกี่ยวอะไรกับความสนุกของเขา ยังไงเขาก็เป็นเขาอยู่ดี (หมายถึงต้องให้ร่างกายเป็นยังไง เขาก็ยังคิดที่จะเล่นสนุกเหมือนเดิมอยู่ดี)
"หมายความว่าการใช้กำลังเป็นความสนุกของนายงั้นเหรอ? ฉันเกลียดการใช้กำลังที่สุด ไปละ"
"จิ้งจอกตัวนั้นที่เจ้าเลี้ยงอยู่ก็ไม่ต่างอะไรกันกับข้าหรอก"
"โทโมเอะไม่เหมือนกับคนอย่างนาย โทโมเอะไม่ฆ่าคน"
"ต่างกันตรงไหน? หมอนั้นมันก็เหมือนกันนั่นแหละ ถ้าไม่ชอบใจก็ฆ่าทิ้งซะ เหมือนกับที่ฆ่าข้ายังไงล่ะ"
"... ถ้าหากโทโมเอะฆ่านาย งั้นก็หมายความว่านายจะต้องมีเหตุผลที่ทำให้ต้องถูกฆ่าอยู่"
"ฉันเชื่อใจโทโมเอะ"
"ทำไม ... ทำไมคำพูดของเจ้าถึงทำให้ข้าเจ็บปวดถึงเพียงนี้?"
ภาพที่ไม่ได้ใส่ค่าา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนแรกว่าทำสปอยสองตอนไปเลย แต่ปรากฎว่าพิมพ์ไปพิมพ์มาแล้วมันยาวกว่าที่คิดซะงั้น ... ขอยกยอดไปไว้วันอื่นก็แล้วกันนะคะ
[spoil] Kamisama Hajimemashita จิ้งจอกเย็นชากับสาวซ่าฯ ตอนที่ 118
หน้าเปิดตอนที่ 118 ค่ะ
"โทโมเอะคุง พวกเรามาเล่นอะไรกันดี? อ๊ะ นายพูดไม่ได้สินะ(หัวเราะ) โทษทีนะ(ฮ่าๆๆ)"
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ภาพที่ไม่ได้ใส่ค่าา
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนแรกว่าทำสปอยสองตอนไปเลย แต่ปรากฎว่าพิมพ์ไปพิมพ์มาแล้วมันยาวกว่าที่คิดซะงั้น ... ขอยกยอดไปไว้วันอื่นก็แล้วกันนะคะ