ขนมจีนน้ำเงี้ยว กับอีกหนึ่งความเสียนิสัยของผม

หลังจากที่เคยเขียนนินทาคุณยายไปแล้ว

http://touch.exteen.com/blog/yenmanovic/20110328/entry

วันนี้ขอเล่าเรื่องความสุขอีกอย่างของผม นั่นคือ ขนมจีนน้ำเงี้ยว

เรื่องของเรื่องคือ แฟนพอ(แม่หมเสียไปสิบกว่าปีแล้ว)ผมทำน้ำเงี้ยวอร่อยมากกกกกกกก

โดยที่บ้านจะทำทีเป็นหม้อใหญ่ๆเลย แล้วใครจะกินก็มาตักไป

เวลาทำจะเริ่มแต่เช้า จะโขลกเครื่องแกงเอง ของจะเตรียมไว้ตั้งแต่ตอนเย็น หมูสับ ซี่โครงหมู เลือด ตีนไก่ฯลฯ อ้อ ดอกงิ้วด้วย สำคัญมากๆ

ต้มซี่โครงให้เปื่อย แล้วก็ถึงเวลาที่จะร่ายเวทย์กันล่ะ ส่วนผมมีหน้าที่รอกิน

น้ำเงี้ยวนี่ถ้ากินร้อนๆจะอร่อยมาก  จะหอมเครื่องแกง

หยิบถ้วยใบใหญ่ยักษ์มาหยิบเส้นใส่ ตามด้วยผักเคียง มีถั่วงอก ผักกาดดองหั่นเล็กๆ ถั่วฝักยาวหั่นแว่น หยิบมากำมือใหญ่ๆๆโปะลงไป  ทัพพีควานลงไปในหม้อน้ำเงี้ยว ตักบรรดาหมูสับ ซีรโครง ตีนไก่ที่อยู่ข้างล่าง ราดไปพูนๆ เหยาะน้ำปลานิสๆ คลุกให้ทั่ว ตักเข้าปากแล้วลิ้มรสดอกงิ้วอันหนุบหนับ ซี่โครงหมูเปื่อยนุ่มจนหลุดจากกระดูก เลือดหมูอันชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำแกงพร้อมเส้น เสริมด้วยความกรุบกรอบของผักเคียง ทุกอย่างผสมกันอยู่ในปากกับความร้อนของน้ำแกง ขับกลิ่นเครื่องแกงให้เด่นขึ้นมาอีก จนอดมิได้ต้องอุทานในใจว่า.......


นี่กูยัดเข้าไปหมดได้ไงวะคำเดียวเนี่ย -*-

ไม่มีไรครับ แค่อยากกิน เลยมาเล่าให้ฟัง