ผมเรียนมหาวิทยาลัย2ที่ จบ มช.และกำลังจะจบแม่โจ้ ผ่านมาทุกรูปแบบทั้งรับน้องแบบไม่ใช่โซตัสและโซตัส

ปัจจุบันมีการวิพากษ์วิจารย์การรับน้องพอสมควร เช่นการว๊าก หรือแม้แต่โซตัส

ขอบอกจุดยืนของตัวเองก่อน ตัวผมไม่ได้อะไรกับเรื่องรับน้องมาก ทั้งเห็นด้วยและไม่เห็นด้วย คือไม่เห็นด้วยว่าคณะไหน มหาลัยไหน ถ้าไม่มีเรื่องการรับน้องมาก่อน ไม่ควรจะมี แต้าที่ไหน มีมาก่อนและมีอย่างยาวนาน จะมีก็ไม่เป็นไร แต่ต้องมีการควบคุม

จนถึงประเด็นว่าการรับน้องอย่างสร้างสรรคืออะไร ส่วนใหญ่เลยมักจะบอกว่าการว๊าก การขมขู่กดดัน คือการไม่สร้างสรร

แล้วการสร้างสรรคืออะไร คือการเล่นสนุกๆ ไม่เครียด ถือว่าสร้างสรรหรือเปล่า ผมว่าสร้างสรรหรือไม่สร้างสรรมันไม่ได้อยู่ที่กระบวนการ แต่มันอยู่ที่ผลลับว่าน้องได้อะไร

ผมเรียนแม่โจ้ บอกตรงๆว่าแทบไม่ได้อะไรจากการรับน้องแม่โจ้เลย เพราะวัยที่ต้องหล่อหลอมทางความคิดผมผ่านการรับน้องของคณะที่ มช.มาก่อน แต่ที่แม่โจ้ก็ถือว่าเป็นประสบการณ์อีกแบบหนึ่ง

อยากแลกเปลี่ยนความเห็นว่าคนที่ผ่านการรับน้องมาแล้ว คือคนที่รับน้องจบ และเอารุ่น ในทุกรูปแบบ มีความคิดเห็นเรื่องการรับน้องอย่างสร้างสรรอย่างไรบ้าง