หลายคนชอบอสุภะกัมฐานเพื่อละกายละกามรมย์แต่ไม่ค่อยมีใครเห็นภัยของจิต
จิตอารมย์ของความรู้สึกเป็นตัวเรานี้คือตัวปัญหาที่สุดถ้าเผลอไปยึดมาเป็นตัวตนของเรา
เหมือโชเฟอร์รถโดยสารเข้าใจผิดว่ารถโดยสารที่ตนเองขับอยู่เป็นรถยนต์ส่วนตัว
ไปรังเกรียจไปรักพอใจกับไม่พอใจกับอารมย์ที่เป็นผู้โดยสารขึ้นมาเพราะความจริงอารมย์ที่จรเข้ามา
ไม่ว่าจะน่ารักหรือน่าชังอีกไม่นานมันก็ต้องลงจากรถจากจิตเราไปเหมือนผู้โดยสารรถทุกคนทุกอารมย์

จิตหรือรถโดยสารนี้จะมีค่ามากจนพาเราเข้าพระนิพพานหรือความรู้ทางโลกได้มากมายถ้าเรารู้จักมันดีพอ
สามารถปล่อยวางกับผู้โดยสารที่จรขึ้นมาเมื่อปล่อยวางจิตเสียได้ก็จะได้อุเบกขาสัญญาซึ่งสามารถนำไปเจียรไนย
นำไปสู่ความรู้ความสามารถในทางจิตได้มากมายเช่นถอดกายทิพย์และการระลึกชาติฯลฯ