แม่ลูกจันทร์ 26 ก.ค. 2557



สิ่งที่แม่ลูกจันทร์เห็นว่าดี  ก็มาจากมาตรา 35 รัฐธรรมนูญฉบับสามชั่วโมงน้ำสองขวด 2557  นั่นแหละครับ




ป๊าบแรก  อยากท้วงแม่ลูกจันทร์ว่า   มาตรา 35 นั้น   ก็แค่มีเป้าหมายเตะทักษิณให้กระเด็นไปไกล ๆ การเมืองเท่านั้นเอง
ไม่ได้มีความหวังดี  เจตนาดีอะไรเลย  แค่ต้องการ "กีดกัน" ไม่ให้ทักษิณมีบทบาทในทางสาธารณะ
ไม่ต้องการให้มีข่าวทักษิณกับพรรคเพื่อไทย   หากจะทำอะไรต้องทำเงียบ ๆ
หากเป็นข่าวเมื่อไร   โดน

ป๊าบที่สอง   เรื่องจริยธรรม  คุณธรรม  ธรรม ๆ ทั้งหลายนั่นแหละ
มันช่างนามธรรมเหลือเกิน   ล่องลอยเหลือเกิน   เหมือนบ้าเพ้อหาพระศรีอาริย์

รัฐธรรมนูญ  อันเป็นกฎหมายสูงสดในการปกครองบ้านเมืองนั้น
ต้องชัดเจน  เป็นรูปธรรม  สามารถหาเหตุผลตอบสังคมได้   เป็นหลักคคิดทางวิทยาศาสตร์
และบังคับใช้กับคนทุกคนทุกฝ่ายทุกกลุ่มอย่างเท่าเทียมกัน  ไม่ใช่มุ่งหมายต่อคนใดหรือฝ่ายใดโดยเฉพาะ

แม้แม่ลูกจันทร์จะบอกเงื่อนไขว่า  แล้วจะเขียนรัฐธรรมนูญถาวรอย่างไรให้ตรงกับเจตนารมณ์(ลม ๆ แล้ง ๆ) ของมาตรา 35
แต่แม่ลูกจันทร์คงลืมไปว่า   ไอ้มาตรา 35 นี่แหละ  ได้ให้อำนาจแก่องค์กรที่เป็นปัญหา สร้างปัญหาให้บ้านเมืองมาโดยตลอดเพิ่มขึ้นอีก
นั่นคือศาลรัฐธรรมนูญ และบรรดาองค์กรอิสระทั้งหลายแหล่

ซึ่งไอ้ตรงนี้แหละ  เรียกว่า  "หมกเม็ด"  เพื่อเล่นงานฝ่ายตรงกันข้ามหนักกว่ารัฐธรรมนวย 2550 ซะอีก

ที่ผ่านมาก็เห็นอยู่   ว่าศาล รธน. กับองค์กรอิสระนั้นเป็นอย่างไร
อย่างเรื่องมาตรา 68  ศาล รธน. ก็บอกว่ายื่นโดยตรงได้เอาดื้อ ๆ   ไม่นับเรื่องอื่น ๆ อีกแทบทุกเรื่อง
เรื่องเกี่ยวกับ ปชป. ที่อยู่ในบรรดาองค์กรอิสระ  ถ้าไม่ยุติเรื่องแบบง่ายย ๆ ก็เงียบกริบ
แต่ถ้าเป็นเรื่องฝ่ายเพื่อไทย   เป็นเรื่องแทบทุกกรณี   และรวดเร็ว

แม่ลูกจันทร์ลืมแล้วหรือไง ?

ทีนี้   ไอ้การเขียนรัฐธรรมนูญถาวร  เพื่อตอบโจทย์มาตรา 35 ของรัฐธรรมนูญฉบับชั่วนี่
ต่อให้เขียนดียังไง  อำนาจมันก็ต้องไปตกอยู่กับศาล รธน. และองค์กรอิสระทั้งหลาย
เรียกว่า  หมกเม็ดชนิดที่ใครสมองฝ่อเป็นหลงเคลิ้มว่าดี

คิดดูสิครับ   การจะบอกว่านโยบายพรรคการเมืองใดจะขัดรัฐธรรมนูญหรือไม่จะเป็นอำนาจของใคร
คิดดูสิครับ   การตีความเรื่องธรรม ๆ ทั้งหลาย   ใครจะเป็นผู้ชี้ขาด
คิดดูสิครับ   การจะบอกว่าพรรคการเมืองใดไปตกอยู่ในอำนาจบุคคลใด  ใครจะเป็นผู้พิจารณา

แค่คิดสามคิดนี้   พรรคการเมืองต่าง ๆ ยกเว้น ปชป. ก็สาหัสแล้วครับ
ไม่ต้องคิดอื่น ๆ เพิ่มอีกให้เมื่อย

ประเด็นปัญหาของบ้านเมือง   มันไม่ใช่กฎหมาย  ไม่ใช่รัฐธรรมนูญ   แม้จะมีส่วน
ประเด็นมันอยู่ที่ศาล รธน. และองค์กรอิสระทั้งหลาย  ที่เลือกข้าง ไร้ธรรม  บังคับใช้และตีความกฎหมายอย่างไร้ความรับผิดชอบ

อย่างเรื่อง  ทุจริตแล้วห้ามเล่นการเมืองตลอดชีวิตนี่
คิดดูสิครับ  จะกำจัดศัตรูคู่แข่งทางการเมืองได้ขนาดไหน
ถ้าแบบซอฟ ๆ ก็พิจารณาว่าทุจริต  ผิด  รอลงอาญา  ก็แปลว่า  จบบทบาททางการเมืองสนิท
ถ้าหนัก ๆ ก็ยัดคุก
ก็ศาลรัฐธรรมนูญ  ศาลฎีกาแผนกคดีอาญา  และองค์กรอิสระทั้งนั้นที่จะชี้ขาด

ที่ผ่านมามันชัดนะครับ  ว่าองค์กรที่มีอำนาจหน้าที่ชี้ขาดนี่  เป็นกลาง เป็นธรรม รับผิดชอบ ขนาดไหน

หากศาลและองค์กรอิสระ  ไม่รับใช้การเมือง  ปฏิบัติหน้าที่อย่างเป็นกลางเป็นธรรม
มันก็ดีอยู่หรอกครับ  (แต่จะมีพรรคการเมืองไหนล่ะเป็นอย่างมาตรา 35 ว่า  ล้วนธรรมชาติของพรรคการเมืองไทยทั้งนั้น)
แต่เมื่อไร้ธรรม ไม่เป็นกลาง  กฎหมายมันก็เป็นหมายกดทันที  มีเพื่อเป้าหมายทางการเมืองทันที

อย่างล่าสุด ณ วันนี้
กรณีอภิสิทธิ์ใช้รถราชการหาเสียงเมื่อปี 54  ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
แต่วันนี้  กกต. กำลังเล่นงานยิ่งลักษณ์เรื่องทัวร์นกขมิ้น  ว่าใช้รถและเงิน คน ของทางราชการ



รัฐธรรมนูญแบบนี้  ไม่ใช่ทางแก้ปัญหาให้บ้านเมืองครับ
แต่คือกลไกในการเอาชนะทางการเมืองแบบเห่ย ๆ เท่านั้นเอง

แทนที่จะเข้าหาประชาชน  เอาชนะใจประชาชน  กลับใช้วิธีสร้างกฎหมายเพื่อเอาชนะ
ไม่เละให้มันรู้ไป



เขียนแบบรีบ ๆ  
เมื่อย  จบ