ผมตอบในมุมมองของนักบริหารแรงงงานแล้วกันนะครับ ซึ่งต้องยอมรับว่า ในช่วงหลายผีที่ผ่านมานี้ โลกหมุนไปไวมาก เด็กในยุคใหม่ๆ ต่างผลัดเปลี่ยนหมุนเวียบเข้ามาในองค์กรกันอย่างไม่ขาดสาย คนในยุคเก่าๆ ที่มีความเป็นนักอนุรักษ์นิยม ก็เริ่มล้มหายตายจากไปจากองค์กร ถือเป็นยุคเปลี่ยนผ่านของ Generation อยู่พอสมควร หากท่านนักบริหารแรงงานได้ลองสังเกตุกันในช่วงที่ผ่านมา
แต่ทั้งนี้ การบริหารแรงงาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคใหม่ๆที่เด็กในยุคดิจิตอล เริ่มเข้ามาอยู่ในองค์กรนั้น เราต้องมีความเข้าใจในความเป็นไปของตัวตนของเขา เด็กยุคนี้ไม่ใช่คนในยุค baby boomer หรือ veteran ที่นายจ้างจะสั่งให้ซ้ายหันขวาหันได้ดั่งใจนึก แต่คนในยุคนี้ จำเป็นต้องใช้เหตุผลเข้ามาแนะนำพวกเขาในการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรม มากกว่าการบังคับ เพราะคนในยุคใหม่นี้ การบังคับก่อให้เกิดการ Bias และสุดท้าย ก็จะส่งผลต่อการทำงานร่วมกันในภาพรวม
ดังนั้น แล้ว ท่านที่เป็นนักบริหารแรงงานทั้งหลาย ลองเอาใจเขาใส่ใจเราว่า ถ้าเราเป็นเด็ก เราต้องการอะไร ถ้าเราเกิดการขัดใจขึ้น เราจะตอบสนองอย่างไร นี่เป็นหลักจิตวิทยาในการปกครององค์กร ดังนั้น ต่อกรณีนี้ หากเป็นกรณีที่เกิดขึ้นกับตัวผม ผมจะชี้แจงให้พนักงานเหล่านี้เข้าใจได้ว่า เหตุใดเราต้องใช้กฎดังกล่าว โดยอธิบายอย่างมีเหตุผลอ้างอิ่ง ไม่ใช่กล่าวว่า นี่เป็นกฎ ต้องปฏิบัติตาม แต่การเป็นกฎ ต้องมีที่มาที่ไป รวมทั้งต้องรับฟังเขาด้วยว่า ทำไมเขาจึงมีพฤติกรรมที่ต้องทำกิจกรรมดังกล่าวระกว่างที่ทำงาน ผมว่าหากท่านรับฟังเขาไปในขณะที่ชี้แจงเหตุผล ความขัดแย้งทางความคิดของเด็กในยุคนี้จะลดน้อยลง และสามารถเข้าใจในส่งที่องค์กรต้องการตีกรอบให้เขาได้อย่างที่ไม่เกิดการต่อต้าน และคำถามขึ้นครับ