สวัสดีค่ะเพื่อนนักอ่านทุกท่าน =/\=

ไรท์ลองเอาฟิคนี้มาโปรโมท =.=;
เพราะปกติไรท์ก็อัพลงเด็กดี แล้วก็เว็บคัมออนน่ะ
และเพื่อเป็นการเผยแพร่ความสนุก ไรท์จึงลงทุนสมัครและอัพนิยายเรื่องนี้อีกครั้ง
ผ่านทางเว็บไซต์ที่น่ารักเช่นนี้ ><
หวังว่าจะเป็นที่พอใจกันไม่มากก็น้อย

เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจมาจากภาพยนตร์เรื่องมาเลฟิเซนต์ กำเนิดนางฟ้าปิศาจ
คราวนี้จะลองพลิกบทให้มาคู่กับราชินีใจร้ายที่เป็นแม่เลี้ยงของสโนไวท์นามว่า 'กริมไฮลด์'

พร้อมแล้วลองอ่านได้เบย ติดใจแย้วจะหาว่าไม่เตือน อิอิ

Maleficent

ลึกเข้าไปในป่าใหญ่ ในที่ที่แสงอาทิตย์ส่องไปไม่ถึง ข้า.. มาเลฟิเซนต์ กำลังคิดทำการบางอย่างเพื่อหาความสำราญให้ตัวเอง ข้ามองไปรอบๆเมืองมัวร์ที่ข้าเป็นผู้ปกครอง ทุกอย่างล้วนถูกออกแบบอย่างสวยงาม ทั้งสายน้ำลำธาร ต้นไม้ใบหญ้า รวมทั้งท้องฟ้าสีม่วงอ่อนๆที่มีดวงดาวส่องระยิบระยับ เหล่าก้อนหินที่พูดได้ เหล่าพรายน้ำที่ออกมาบินเล่น ดูๆไปแล้วอาณาจักรของข้าก็มีความสงบสุขดี..

ใช่ มันช่างสงบสุขเกินกว่าตัวร้ายอย่างข้าจะนิ่งเฉยอยู่บนบัลลังก์ ข้าไม่ได้หมายความว่าการทำศึกสงครามเป็นเรื่องที่ดี แต่ความสงบที่มีมากเกินไปมันก็ทำให้ชีวิตของข้าช่างจืดชืดซะเหลือเกิน ข้าไม่ชอบชีวิตที่ไร้สีสัน และข้าคงต้องทำอะไรสักอย่างเพื่อให้ตัวเองฉีกยิ้มอย่างชั่วร้ายได้อีกครั้ง

…โดยที่เมืองมัวร์ของข้าต้องสงบสุขไปด้วย…

ข้ากำลังจะบอกว่าข้าเบื่อกับการทำสงครามเต็มที เพราะมันไม่ทำให้อาณาจักรของข้าดีขึ้นมาบ้างเลย อย่าลืมว่าข้าคือประมุขแห่งความชั่วร้าย จะให้ข้ามัวดูแต่สิ่งสวยงามได้อย่างไร

เพราะข้าเองก็เริ่มกระหายความชั่วขึ้นมา หึหึหึ

“ไหนดูซิว่าจะมีอะไรสนุกๆให้ทำบ้าง” ข้าเริ่มร่ายมนตร์ให้เห็นวิวทิวทัศน์ข้างนอกเมือง ตอนนี้ข้าไม่จำเป็นต้องพึ่งอีกาอย่างเดียบัลอีกแล้ว เพราะข้าปล่อยให้มันเป็นอิสระเมื่อไม่นานนี้เอง =.= แต่อย่างไรเสียมันก็ไม่มีผลกระทบกับข้า เพราะตอนนี้ข้าก็ได้ปีกของตัวเองกลับคืนมาแล้ว

แล้วข้าก็เห็นบางอย่างน่าสนใจปรากฏอยู่ในไอหมอกสีเขียวที่ข้าสร้างขึ้น หญิงสาวหน้าตาน่ารักกำลังทำความสะอาดอย่างขยันขันแข็ง ข้าไม่คิดเลยว่าความงามระดับนี้จะทำให้เจ้าเป็นได้แค่หญิงรับใช้เท่านั้น เจ้าควรจะอยู่ในปราสาทกับเจ้าชายผู้สูงศักดิ์มากกว่า

แต่ทันใดนั้นเองข้าก็เห็นบางอย่างที่น่าสนใจกว่านั้นหลายเท่า.. มันคือหญิงแก่หน้าตาอัปลักษณ์ ผิวหนังของนางเหี่ยวย่นจนจะลากพื้นได้ ข้าขมวดคิ้วกับสิ่งที่ตรงกันข้ามเมื่อครู่ เหตุใดปราสาทนี้จึงมีทั้งหญิงงามและหญิงอัปลักษณ์อยู่ด้วยกัน

…เพราะถ้าข้าเป็นหญิงอัปลักษณ์คนนั้น ข้าคงไม่สามารถมีชีวิตต่อไปได้เมื่อต้องเห็นหน้าแม่สาวงามคนนั้นทุกวัน…

ข้าจึงเริ่มสนใจหญิงแก่คนนั้นขึ้นมา ติดตามนางทุกย่างก้าวจนกระทั่ง..

ฟู่ววว!!

o_O!

เมื่อนางดื่มยาที่ปรุงเองอีกครั้ง นางก็กลายร่างเป็นหญิงสาวที่.. ที่ไม่น่ารักกว่าหญิงรับใช้ซะทีเดียว แต่ก็ถือว่าพอรับได้กับหน้าตา ข้าไม่สามารถบอกได้ทันทีว่านางเป็นอมนุษย์ด้วยกันหรือไม่

“นางจะทำอะไร หึหึหึ” ข้าฉีกยิ้มขึ้นมาไม่รู้ตัวเมื่อเห็นเล็บเรียวแหลมนั่นกำลังไล่ไปตามตัวอักษรในตำรา ข้ารู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาเมื่อพอจับสังเกตได้ว่านางไม่ใช่อมนุษย์เยี่ยงข้า

แต่เป็นมนุษย์ธรรมดาที่สนใจศาสตร์การปรุงยาพิษต่างหาก!..

วินาทีนั้นข้ารู้ทันทีว่าความสำราญของข้าอยู่ที่ไหน เพียงแค่ข้ารู้ว่านางเป็นมนุษย์ธรรมดาๆ ทุกอย่างก็จบ

“เพราะข้ามีเวทมนตร์ ข้าสามารถก่อกวนเจ้าได้อยู่แล้ว” ข้าระเบิดหัวเราะออกมาตามแบบฉบับวายร้าย อยากจะบอกว่าข้าไม่ได้พยายามเค้นน้ำเสียงหรือพลังออกมาให้ดูน่ากลัว แต่มันออกมาเองต่างหาก

“กริมไฮลด์.. นั่นคือชื่อของเจ้างั้นรึ หึหึ” หลังจากที่ข้าอ่านชื่อในตำราของนาง ข้าก็พร้อมออกเดินทางไปที่ปราสาทของนางทันที ส่วนเมืองมัวร์ของข้า มีเจ้าหญิงผู้เลอโฉมอย่างออโรร่าช่วยดูแลให้อยู่แล้ว


***** อยากอ่านต่อ ติดตามในเว็บนี้นะ http://www.comeon-book.com/comeonv3/story.php?SID=21330
แล้วท่านจะรู้ว่า "ความแหวกแนว" มันเป็นยังไง กิกิ*****