"นานมากแล้วที่ไม่ได้กินน้ำเต้าหู้ที่อร่อยแบบนี้"

วันนี้เดินทางกลับมาจังหวัดพัทลุงเพราะ
แม่บอกว่า แม่ไม่สบายจะขอหยุดสักวัน
ให้ผมเดินทางกลับมาทอดปาท่องโก๋แทน
อุตส่าห์รีบมานึกว่าเป็นอะไรมาก ที่ไหนได้
คือ แม่จะทำน้ำเต้าหู้ขายเพราะทนลูกค้า
เรียกร้องให้ทำไม่ไหว เพราะกินที่ไหนก็ไม่แซ่บ

ก่อนที่จะมีธุรกิจ โก๋ 100 ถัง ได้จนทุกวันนี้
ชีวิตมันก็เหมือนเรื่องในนิยาย มีทุกรูปแบบ
หลังจากแม่เจอพิษเศรษฐกิจปี 40 รุมเร้า
จนต้องออกจากงานมาเป็นแม่ค้าเพื่อประทังชีวิต

เริ่มอาชีพแรกของแม่ คือ ขายน้ำเต้าหู้
ใช้เวลาในการเรียน 3 วัน 3 คืน จากอาจารย์
ไปนอนพักที่บ้านอาจารย์เรียนฟรีเพราะไม่มีตังก์

ขายน้ำเต้าหู้ในตลาด ขายใหม่ๆก็ไม่ดี
แต่เพราะทำอร่อย เริ่มมีคนบอกปากต่อปาก
จนกลายเป็นร้านน้ำเต้าหู้ที่ขายดีที่สุดในตลาด
เพราะความที่นำถั่วเหลืองมาทำจริงๆ
ไม่มีการผสมน้ำเยอะหรือผสมนมเพื่อลดต้นทุน

ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า มีรายได้เป็นกอบเป็นกำ
จนสามารถกลับมาลืมตาอ้าปากได้อีกครั้ง
แต่ผมก็เป็นคนบอกแม่ให้เลิกขายน้ำเต้าหู้
สาเหตุเพราะ น้ำเต้าหู้ที่ดีมีคุณภาพ ที่ไม่บูดง่ายๆ
ต้องใช้การทำที่พิถีพิถันและต้องใช้เวลาในการผลิต
ที่ค่อนข้างนาน เพราะต้องต้มจนถึงขั้นจริงๆ
จึงจะได้น้ำเต้าหู้ที่ข้นและอร่อย

และช่วงนั้นเป็นช่วงที่ปาท่องโก๋ที่ผมมาช่วยขาย
มีรายได้ดี และใช้เวลาในการทำไม่ยุ่งยาก
ผมจึงตัดสินใจให้แม่มาขายปาท่องโก๋อย่างเดียว
และหยุดขายน้ำเต้าหู้ถึงจะมีลูกค้ามาเรียกร้อง
บอกไม่ยอมให้หยุด แต่แม่ก็ต้องยอม เพราะ
ผมบอกว่าผมจะไปทำธุรกิจอื่น ไม่มีคนช่วยนะ

สุดท้ายแม่ก็ต้องเลิกทำน้ำเต้าหู้ที่อร่อยมาก
อร่อยจริงๆนะครับ เพราะตั้งแต่แม่เลิกขาย
ผมไม่เคยคิดอยากกินน้ำเต้าหู้ร้านอื่นเลยครับ
เพราะรู้ว่าถ้ากินอาจผิดหวังมากกว่าสมหวัง

วันนี้แม่กลับมาทำอีกครั้งเพื่อเอาใจลูกค้า
แต่ผมคงให้ทำแค่วันนี้วันเดียวครับ เพราะ
ทุกวันนี้ที่ให้ขายปาท่องโก๋อยู่
เพราะแม่ไม่อยากเลิกไม่อยากอยู่บ้านเฉยๆเท่านั้น
เราจึงไม่อยากให้เหนื่อยมากไปกว่านี้อีกแล้ว

มาถึงตรงนี้ใครที่อยากจะเป็นแม่ค้าก็สู้ๆนะครับ
ผมรับรองว่าถ้าลงมือทำจริงรวยได้แน่นอนครับ
มีความสุขในวันอาทิตย์นะครับ รวยๆเฮงๆ ครับ