สืบเนื่องจากกระทู้นี้  http://ppantip.com/topic/32109822

ที่กระผมได้เข้าไปตอบไว้ใน คห.7 และ คห.8-1 และพอได้อ่าน คห. อื่นๆแล้ว คิดว่าตัวเองคงไม่ใช่คนเดียวที่เคย กิน หรือ กัดแทะ ของประหลาดๆที่คนส่วนใหญ่เขาไม่เอาเข้าปากกัน ซึ่งส่วนใหญ่ก็คงจะเป็นของใช้ทั่วไป เช่น ดินสอ ปากกา ยางลบ ฯลฯ ...


แต่ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ วันนี้ผมมีประสบการณ์อันสะสมมานานมาเล่าให้ฟัง เกี่ยวกับความเชี่ยวชาญในการ "กิน" สิ่งต่างๆ ซึ่งในกระทู้นี้จะข้อพูดถึงหนึ่งในสิ่งที่เคยกินดังต่อไปนี้ ...

คำเตือน : เด็กๆไม่ควรทำตาม อาจเป็นอันตรายถึงชีวิต ... (เอ่อ ... แล้วตอนนั้น เรารอดมาได้ไงเนี่ย ?!!!)

ปล. คำว่า "กิน" ในบทความต่อไปนี้ หมายถึง การเคี้ยว อม และ กลืน ...



ดินสอ ถือเป็นอะไรที่ basic ที่สุดแล้ว เชื่อว่าทุกคนต้องเคยผ่านการจับดินสอกันมาก่อน บ้างก็เป็นแบบไม้ทั้งแท่ง บ้างเป็นดินสอกดใส่เล็กๆเหมือนเข็ม หรือดินสออพอลโลอย่างกระทู้ต้นเหตุ แต่ดินสอที่ผมกินบ่อยที่สุด คงจะเป็นดินสอไม้ทั้งแท่ง ยี่ห้อที่กินแล้วรู้สึกว่า "อร่อย" ที่สุดผมขอยกให้ Faber Castell (ตามรูป) ทั้งชนิดดินสอดำและดินสอสี โดยส่วนที่เลือกกินนั้นแบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือ หัวหรือใส้ดินสอ ยางลบที่ก้นดินสอ และ ขี้ดินสอ (เวลาเหลาแล้วเป็นเศษไม้บางๆหยักๆ) ซึ่งวิธีการกินก็ต่างกันออกไป ...

ถ้าเป็นที่ หัวหรือใส้ดินสอ ผมจะใช้วิธีเหลาให้แหลมก่อน (ลงทุนซื้อแท่งใหม่มาเพื่อกินโดยเฉพาะ) แล้วหักส่วนหัวเก็บไว้ การกินที่ถูกวิธีต้องแยกดินสอดำกับดินสอสีออกจากกัน เพราะรสและกลิ่นไม่เหมือนกัน หลังจากหักเก็บไว้ได้ 3-4 หัวแล้ว ให้เอามาใส่ชาม (หรืออะไรที่เป็นหลุม) เอาของแข็งๆมาตำเพื่อบดให้เป็นเศษ แล้วค่อยเอานิ้วจิ้ม แตะที่ปลายลิ้น ค่อยๆละเมียดและบี้กับเพดานปากบน สัมผัสกลิ่น Graphite ที่ขึ้นจมูก ถ้าเป็นใส้ดินสอกดแบบเข็มจะง่ายหน่อย คือเอามือหักได้ง่ายๆ ถ้าเป็นใส้ดินสออพอลโล ให้เอาปากกาหรือไม่เสียบลูกชิ้น กระทุ้งออกมาจากปลอกก่อน แล้วนำไปบดเช่นกัน ความอร่อยของใส้ดินสอจะอยู่ที่ รสขมของ Graphite ที่จะมีรสของโลหะเจืออยู่ด้วย ส่วนกลิ่นนั้นถ้าเป็นดินสอดำจะมีความ Strength มากๆ แต่ถ้าเป็น ดินสอสีจะมีรสของน้ำมันหรือพลาสติกบนอยู่ด้วย ให้ความรู้สึกเหมือนกินสีของลิปสติก ...

ถ้าเป็น ยางลบที่ก้นดินสอ อันนี้แล้วแต่รุ่นของดินสอ แต่ส่วนใหญ่ที่พบผมจำแนกเป็นแค่ 2 แบบ คือ ยางลบแบบขุ่น กับ ยางลบแบบใส ทั้งสองแบบอาจมีสีอื่นได้นอกจากสีขาว แต่จะต่างกันตรงที่แบบขุ่นมักเป็นเนื้อเดียวกันทั้งก้อน ส่วนแบบใสจะสามารถมองเห็นความใสได้และบางรุ่นถ้ายางลบเป็นลักษณะ "สีสลับสี" อาจพบส่วนที่ต่อกันไม่สนิทของยางลบแบบใสได้ ซึ่งทั้งสองแบบให้รสและกลิ่นที่ต่างกัน แบบขุ่นมักจะให้รสจืดและกลิ่นเบาๆ ยกเว้นบางรุ่นที่เป็นยางลบแข็ง จะให้กลิ่นเหม็นเหมือนยางที่โดนความร้อน แต่แบบใสนั้น Texture จะดีกว่า จะให้ความยืดหยุ่นมากกว่า อาจมีกลิ่นหอมในบางรุ่น แต่ข้อเสียคือ ให้รสขมมาก และอีกสิ่งหนึ่งที่ขาดไม่ได้ถ้าพูดถึงยางลบ นั้นก็คือ "ขี้ยางลบ" นั่นเอง ส่วนนี้ผมไม่แนะนำให้กิน เพราะไม่อร่อย ร่วนและขมเกินไปเพราะเกิดจากการเสียดสีของยางลบกับใส้ดินสอ ทำให้เสียเอกลักษณะของทั้งสองสิ่งไป ...

และส่วนสุดท้าย ที่เราจะมาพูดถึง นั่นก็คือ ขี้ดินสอ ส่วนใหญ่แล้วมีส่วนประกอบสำคัญ 2 อย่าง คือเศษใส้ดินสอกับเศษเปลือกไม้ ส่วนที่เป็นเศษใส้ดินสอนั้น ผมจะเก็บไปกินพร้อมกับใส้ดินสอตอนแรก ส่วนเปลือกไม้นั้น วิธีกินที่ถูกต้องคือ ฉีกมาเป็นชิ้นเล็ก (ทำเหมือนกินปลาหมึกกรอบ) วางลงบปลายลิ้น ห้ามถูกับเพดานปากเด็ดขาด เพราะอาจโดนเสี้ยนไม้ตำได้ ให้ค่อยๆชิมรสเปลือกไม้ก่อน บางรุ่นจะออกเค็ม บางรุ่นออกหวานนิดๆ พอรสจางหมดแล้ว ก็ค่อยเคี้ยวและกลืน เท่าที่สังเกตุ ไม่ควรกินเปลือกไม้ขี้ดินสอจากดินสอที่ถูกใช้งานอย่างหนักจนหัวดำ เพราะ Graphite จะไปเกาะตัวที่เปลือกไม้ทำให้ขม แนะนำให้กินเปลือกไม้ที่มีสีค่อนข้างขาว ส่วนรสชาติ ขึ้นอยู่กับยี่ห้อและความชอบส่วนตัว ...


เอาล่ะ วันนี้ก็ขอประมาณนี้ก่อน ถ้า Rating ดี เดี๋ยวจะมาเขียนใหม่ ....

"เพราะคุณไม่มีทางรู้หรอกว่า ผมเคยกินอะไรมาบ้าง"