อยู่บ้านแต่ไม่มีความสุขเลย คุณคิดยังไง เป็นเพราะไม่รักครอบครัวหรือเลยไม่มีความสุข ?

เป็นคนอยู่หอตั้งแต่ม.ปลาย (ตอนนี้มหาลัยปี2ขึ้น3) ตอนเรียนอยู่ม.ต้นใจก็อยากไปที่เรียนอื่นแล้วที่ไม่ใช่ร.ร.เพราะอยากหาความรู้ที่อื่นอยากใช้ชีวิตอยู่แบบที่ไม่ไช่ที่บ้าน ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงอยากไปที่อื่นมากกว่าที่บ้าน เวลาอยู่กับคนอื่นไม่ว่าจะเป็นเพื่อน รู้สึกสบายใจมากกว่าอยู่บ้าน
พอไปอยู่หอ จะมีโอกาสได้กลับบ้านทุกเสาร์อาทิตย์แบบนี้ ถึงมีความรู้สึกรักบ้าน พออยู่บ้านมากกว่า 5 วัน รู้สึกไม่มีความสุขเลย เริ่มอยากไปที่อื่น
อยู่บ้านนะพ่อทำแต่งาน กลับมาบ้านก็ไม่ได้คุยกันเท่าไร ทีบ้านมีร้านขายของเล็กๆ แม่ก็มีร้านอาหารข้างๆเล็กๆไม่ใหญ่
เราก็ช่วยแม่ขาย ช่วยมาหลายปี เรารู้สึกไม่มีควาสุขกับมันเลย อยู่แบบนี้รู้สึกไม่มีความสุข มันรู้สึกเหงามา เราไม่สนิทกับแม่ อยู่บ้านกับแม่ แต่ไม่ค่อยคุยกันเลยวันวันนึง แล้วรู้นะว่าเป็นหน้าที่ที่ต้องทำ แล้วมีความคิดว่ารอบนี้มันปิดเทอมนานมากเกินไป 6 เดือน  เลยเสนอว่าอยากไปหางานทำที่อื่น (ในใจคิดว่าจะทำให้รู้สึกดีขึ้นจากที่เป็นอยู่ถ้าได้ไปทำงานและมีเงินมาช่วยจ่าย)  กลับกลายเป็นว่า บอกพ่อแม่ เนี่ย อยากจะไปหางานทำที่อื่น อยากไปที่อื่น อยากหาความรู้ อยากหาอะไรที่คิดว่าน่าจะดีสำหรับตัวเองมากขึ้น อยากใช้เงินส่วที่พ่อแม่จะจ่ายให้ทุกเดือน (ค่าเน็ต ค่าผ่อนต่างๆ) มาช่วยจ่าย พ่อแม่กลับเข้าใจว่า ไม่อยากอยู่ที่นี้ อยากจะไปจากพ่อแม่ อธิบายอะไรไปว่าอยากทำอะไรบ้างที่ไม่เกี่ยวข้องกับเงินพ่อแม่ แกไม่เข้าใจเลย คือแบบ ถ้าจะไปทำงานก็ตัดขาดไป แบบนี้อะ เพราะอะไร เก็บกดมาแต่เด็ก ไม่มีความสุขมาแต่เด็ก หรือไม่ได้รักครอบครัว ?
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่