เราเป็นคนขี้บ่น เรายอมรับตรงนี้ บางครั้งไม่ใช่บ่นแค่เขา เมื่อก่อนเค้าเคยรับได้ พออยู่มาวันหนึ่งเค้าพูดว่า อย่าพูดมากได้ไหม อย่าบ่นได้ไหม เราก็พยายาม ที่จะไม่มีปัญหา ความคิดของเราสองคนหลังๆมาค่อนข้างจะแตกแยก เข้าไม่ไม่เหมือนกัน บางครั้งอะไรที่เราให้เขาทำ เขาไม่ทำ แล้วมาวันนึงเขานึกอยากทำสิ่งนั้นขึ้นมา เราก็จะชอบพูดว่า "เนี่ย เราบอกให้คุณทำแล้ว ก่อนหน้านี้ทำไมคุณไม่ทำ" กลับกลายเป็นว่า ทำไมเราเอาแต่นึกถึงอดีต ตอนนั้นไม่อยากทำ แต่ตอนนี้อยากทำแล้ว แล้วมันต่างอะไรกัน พอมีปัญหานี้บ่อยๆ ก็ทะเลาะกัน เราก็เลยเปลี่ยนจากบ่นเป็นการเมิน ไม่พูดอะไร มาวันนึง เราไปร้านขายยา เราบอกเขาว่าครีมของคุณหมดแล้ว เราเห็นเขาใช้ครีมนี้ตลอด เราบอกให้เขาซื้อ เขาบอกว่าเขาจะไม่ซื้อ จะไม่ใช้ครีมนี้อีกแล้ว ผ่านมาอาทิตย์นึง เขาพูดว่า "พรุ่งนี้ต้องซื้อครีมละ" เราก็มองไปที่เขา แล้วก็ขมวดคิ้ว แค่2วินาที เขาไม่พอใจ เขาบอกว่าเราคิดแบบนั้นใช่ไหม เราถามว่าแบบไหน "ทำไมไม่ซื้อ ก่อนหน้านี้ที่บอกให้ซื้อ" เราบอกใช่ เราคิด แต่เราไม่ได้พูดอะไร เค้าบอกว่าทำไมต้องคิดแบบนั้น คิดแล้วได้อะไร คิดอะไรที่มันสร้างสรรค์หน่อย เราบอกว่าเราแค่คิด แต่ไม่ได้พูดอะไรไม่ดีออกมาสักหน่อย แล้วก็ทะเลาะกัน เราไม่เชาใจว่าเขาต้องการอะไร ทะเลาะทุกครั้ง เหมือนเขาจะเอาความคิดของเขาเป็นใหญ่ตลอด หลายๆเรื่อง หลายๆครั้ง พยายาม deep talk แต่เขาเหมือนจะต้องการในสิ่งที่ไม่เป็นเรา ตัวเขาเองบางครั้งบางสิ่งยังทำไม่ได้ แล้วมาขอให้เราเปลี่ยน เราหงุดหงิดมาก