ตอนนี้อายุ16นะคะ ขอเล่าก่อนเลยว่าเราโดนที่บ้านจับส่งไปเรียนที่เชียงใหม่ตั้งแต่ม.1 ทั้งๆที่ไม่อยากไปด้วยซ้ำ แล้วพอโตขึ้นเรื่อยๆตอนนี้ม.5แล้วค่ะ เราไปเรียนอยู่เชียงใหม่ได้4-5ปีแล้วค่ะ พอโตขึ้นเรารู้สึกเราชอบเชียงใหม่มาก เวลากลับมาบ้านที่ ตจว เราจะมีอาการhome sick ที่แบบฟิลๆคิดถึงเชียงใหม่อ่ะค่ะ เราก็พอรู้อยู่ค่ะทำไมเราถึงมีอาการแบบนี้ก็เพราะ อยู่เชียงใหม่เรามีเพื่อน มีอะไรให้ทำตลอด ต่างกับ พออยู่บ้าน เพื่อนสมัยตอนประถมเขาก็ลืมๆเราไปหมดแล้ว แต่ก็เข้าใจค่ะต่างคนต่างโตต่างมีเพื่อนใหม่ เรากลับบ้านมาเราไม่มีเพื่อนเลยค่ะ เราอยู่แต่ในห้อง คนที่บ้านก็ขี้บ่น ชอบเปรียบเทียบนุ่นนี่นั่น เอาเป็นว่ามันไม่ใช่เซฟโซน เหมือนกับตอนที่ไปอยู่เชียงใหม่เลยค่ะ พอกลับบ้านมาทีไรเรานอนร้องไห้ในห้องบ้างบางครั้ง แต่ก็แปลกนะคะ ตอนแรกที่ไปเรียนมีความรู้สึกที่ไม่ชอบเชียงใหม่เลย แต่พอโตขึ้นมันกลับกลายเป็นเซฟโซนซะงั้น
(ปล.กระทู้นี้เขียนมาเพื่อระบายเฉยๆค่ะ😭)