รู้สึกท้อมากเลย ต้องคอยเป็นที่รองรับอารมของแม่
เรื่องเล็กๆก็โดนว่า เรื่องที่เราไม่ได้ผิดก็โดนว่า บางทีโมโหน้องก็พาลใส่เรา โมโหอะไรมาก็พาลใส่คนรอบข้าง พยายามเข้าใจและอดทนมาตลอดแล้ว แต่ตอนนี้ท้อมาก คิดอยากหนีไปอยู่คนเดียวหลายครั้ง แต่ก็ไม่กล้ามากพอ  เราเคยบอกอยากเรียนต่อแต่เขาส่งไม่ไหวพอเราเรียนจบเขาเลยบังคับให้มาช่วยขายของหาตัง เราก็ยอม ที่ผ่านมาก็โดนบังคับสารพัดห้ามไปนั่นไปนี่ มีแฟนก็ไม่ได้(มีแฟนตอนเรียนอยู่ม.6) พอรู้ว่ามีแฟนก็มาบอกให้เลิก ทุกวันนี้ไม่รู้จะมีความสุขกับชีวิตยังไงแล้ว ต้องอยู่แต่ในกรอบอึดอัดมาก 
(แค่อยากระบาย)