เกลียดกันไป ทำไม ไม่ดีแน่ โกรธก็แพ้ เพราะใจ อภัยนั่น โมโหไป ทำไม ใจเย็นกัน โทโสนั้น พลันเปลี่ยนสุข เป็นทุกข์ใจ เคียดแค้นไป เท่าไร ก็ไม่สุข อาฆาตทุก เวลา พาทุกข์ได้ ชิงชังกัน ก็ทุกข์ สุขร้างไกล รังเกี

โกรธเขาไป ทำไม ใจไม่สุข เราก็ทุกข์ เหมือนกัน นั่นใช่ไหม เกลียดเขาเรา ไม่สุข ต้องทุกข์ใจ ก็ไม่สุข เพราะใจ ไปรับมา กลัวเขาเรา รู้ได้ ไร้ความสุข ยิ่งแสนทุกข์ กังวล จนผวา ถ้าอยากมี ความสุข ทุกเวลา ก็อย่า

ให้ปล่อยวาง  ลดละ  การสะสม ใจอย่าจม  ลึกนาน  การยึดติด เลิกกังวล  เรื่องใคร  เขาจะคิด ว่าเราผิด  หรือไม่ควร  ให้ป่วนใจ ใช้ชีวิต  ให้ดี  มีความสุข ถ้า

ความจริงแท้ ไม่แปรไป ใครก็รู้ ทำให้อยู่ ยั้งยืน ฝืนไม่ได้ โดนกระทำ ช้ำชอก ไม่หลอกใคร โกรธเพียงไร ไม่อจาเปลี่ยน เพี้ยนความจริง โกหกกัน นั้นไม่ดี มีแต่หลอก ทำให้บอก บ้าบอ ต่อทุกสีง โดนใครหลอก บอกก็ได้

เราล้วนลูก พ่อเดียวกัน ทั้งนั้นหมด จงละลด กันบ้าง อย่างสร้างสรรค์ อย่าถือเขา ถือเรา เข้าใจกัน ล้วนลูกพ่อ ทั้งนั้น เกลียดกันใย แม้หนักนิด เบาหน่อย ค่อยผ่อนผัน จะดึงดัน พลันโกรธ โทษไฉน ช่วงเศร้าโศก โศก

คนเห็นคน คือคน นั่นแหละคน คนเห็นคน ใช่คน นั่นคนไม่ คนเห็นคน คือคน ทุกคนไป คนเห็นคน คนไหน ใช่คือคน คนจะดี ที่ตน ใช่คนอื่น คนจะชื่น ชอกช้ำ ทำสับสน คนจะรวย ล้นฟ้า หรือพาจน คนทุกคน ไม่หนีพ้น ตนต้องตาย...

ใครนินทา ว่าร้าย มาป้ายสี แค่วจี ของคน ทนให้ไหว แค่ลมปาก พูดมาก หากเข้าใจ อย่าหวั่นไหว ให้ทุกข์ หมดสุขตน ไม่มีใคร ดีเลิศ ประเสริฐสุด เป็นมนุษย์ นั้นคิดได้ ให้เหตุผล เขาว่าเรา เลวร้าย ไม่กังวล อย่าอับ

โกรธทำไม ไม่ดี มีความเครียด เขาจะเกลียด โกรธเรา เราไม่สน เราเป็นทุกข์ ทำไม ให้โกรธคน ทุกข์เพราะทน โกรธกัน นั้นไม่ดี อยากเป็นคน ใจดี ไม่มีโกรธ สุขไม่โทษ ใครเขา เราสุขขี อย่าโกรธเกลียด เคียดแค้น แน่นชี

ทุกข์มีมา หาเหตุ สังเกตุได้ ทุกข์มีให้ หากเห็น เป็นปัญหา ทุกข์ทั้งกาย หลายหลาก มากมีมา ทุกข์เพราะว่า ใจตน ไม่พ้นกรรม ทุกข์ห่างหาย คลายเครียด เกลียดโกรธก่อน ทุกข์ซ้ำซ้อน ซึมเซา เฝ้าถล้ำ ทุกข์ก่อเกิด ก

โกรธคือโง่ โมโห คือบ้า เขารู้ว่า ถ้าโกรธกัน นั้นแสนเศร้า เราก็ทุกข์ ทนไป ใจมึนเมา ทุกข์เพราะเรา เฝ้าโกรธ จะโทษใคร เราไม่โกรธ กลุ่มใจ ก็ไม่ทุกข์ สุขเพราะสุข ทุกข์ห่าง สร้างสุขได้ ไม่มัวหม่น ทนโกรธ โทษผ