อย่าเกลียดใคร โดยไร้ ในเหตุผล อย่าโกรธจน ขาดสติ ทิฐิหลาย อย่าโทษใคร ไปนัก จักอับอาย ใครเขาร้าย ช่างเขา เราเยือกเย็น มองดูตัว ของเรา เฝ้าพินิจ ตัวเราผิด พลาดได้ ใครก็เห็น ว่าดีแล้ว หรือเรา เท่าที่เป็น

โกรธคือโง่ โมโห คือบ้า เขารู้ว่า ถ้าโกรธกัน นั้นแสนเศร้า เราก็ทุกข์ ทนไป ใจมึนเมา ทุกข์เพราะเรา เฝ้าโกรธ จะโทษใคร เราไม่โกรธ กลุ่มใจ ก็ไม่ทุกข์ สุขเพราะสุข ทุกข์ห่าง สร้างสุขได้ ไม่มัวหม่น ทนโกรธ โทษผ

บางเบาคือ ไม่โกรธเขลา เอาแต่จิต อารมณ์ติด คิดเคียดแค้น แน่นหนักหนา เหมาะสมคือ ความถูก ทุกเวลา ความคิดพา พบทาง อย่างชื่นชม สดใสคือ จิตใจ ไม่มัวหมอง ดวงจิตต้อง เยือกเย็น เป็นสุขสม นีงสนิท นั้นคือใจ ไม่

วันนี้มี สีงใด ให้ข้องขัด วันพระจัด แจงใจ ได้กุศล ธรรมะจะ ชำระล้าง สร้างใจตน สอนใจคน ให้ทำ แต่ความดี ทำดีได้ ทุกวัน นั้นดีแน่ ยิ่งไว้แต่ สร้างบุญ หนุนสุขขี ไร้ชั่วชัง ตั้งใจ ใฝ่ไมตรี ทั้งปวงนี้ ยินดี

เกลียดกันไป ทำไม ไม่ดีแน่ โกรธก็แพ้ เพราะใจ อภัยนั่น โมโหไป ทำไม ใจเย็นกัน โทโสนั้น พลันเปลี่ยนสุข เป็นทุกข์ใจ เคียดแค้นไป เท่าไร ก็ไม่สุข อาฆาตทุก เวลา พาทุกข์ได้ ชิงชังกัน ก็ทุกข์ สุขร้างไกล รังเกี

ธรรมะมี กับใคร ใจก็สุข พาพ้นทุกข์ ทั้งปวง ล่วงลุได้ ให้สุขสันต์ กันทั่ว ทุกตัวไป สุขใจได้ ใฝ่ธรรม นำสีงดี ทำใจเย็น เห็นได้ ใจย่อมสุข พาพบทุก ทางได้ ให้สุขขี ให้แต่สีง ดีได้ เพราะใจดี สุขจริงที่ มุ่งห

โกรธเกลียดใคร จิตใจ ให้มัวหมอง คือโง่มอง มืดมิด จิตสับสน โมโหไป ทุกข์ใจ ให้โทษตน คือบ้าบ่น คนเขา เฝ้าระอา ไม่โกรธเกลียด ใครเขา เราสุขนัก ดีกว่ามัก มัวเมา เฝ้ากล่าวหา ไม่บ้าบอ ต่อใคร ไร้ทุกข์มา ไม่โง่