ประชาธิปไตย ตามความหมายคือ ประชาชน+อธิปไตย หรืออำนาจอธิปไตยเป็นของประชาชน
เมื่อมนุษย์เป็นสัตว์สังคมไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ด้วยตัวเองได้ ต้องมีการปฏิสัมพันธ์กันอยู่ร่วมกันจากการรวมกลุ่มเล็กๆ จากหนึ่งเป็นสอง จากปัจเจกบุคคลเป็นครอบครัว จากหลายๆ ครอบครัวเป็นชุมชน เป็นหมู่บ้าน เป็นเมือง เป็นรัฐ การขับเคลื่อนของรัฐเป็นไปโดยประชาชนทุกคนในรัฐ จากกลุ่มคนเล็กๆ การขับเคลื่อนอาจจะต้องอาศัยการพูดคุย
ทีนี้เมื่อรัฐจำต้องขับเคลื่อนไปข้างหน้า เป็นความจริงที่ว่าเมื่อมีคนมากเข้า การตัดสินใจอย่างหนึ่งอย่างใดอันเป็นการขับเคลื่อนหรือกำหนดทิศทางของรัฐนั้น ไม่อาจจะสนองความต้องการของคนทั้งหมดได้ การตัดสินใจจึงต้องเลือกไปในแนวทางที่ทำให้คนส่วนมากได้ประโยชน์ ซึ่งการนั้นทำผ่านการลงคะแนน โดยการตัดสินผ่านเสียงข้างมาก ขอย้ำคำว่า "เสียงข้างมาก" เนื่องจากว่าการตัดสินใจผ่านเสียงข้างมากในระบอยประชาธิปไตยนั้นเป็นการตัดสินใจที่อยู่บนพื้นฐานว่าคนส่วนมากในสังคมได้ประโยชน์จากการตัดสินใจนั้น
การตัดสินใจร่วมกันของทุกคนในครอบครัว/ในชุมชนสามารถทำได้เนื่องจากสมาชิกมีไม่มาก แต่เมื่ออยู่รวมกันมากเข้าเป็นเมือง/เป็นรัฐ การขับเคลื่อนโดยการให้ทุกคนในรัฐมาร่วมตัดสินใจร่วมกันเป็นไปไม่ได้ หรือยากมากโดยการทำผ่านการลงประชามติ จริงอยู่ที่การลงประชามติเป็นแนวทางหนึ่งที่จะให้ได้ความเห็นจากประชาชนทุกคนในรัฐโดยตรง เพียงแต่การลงประชามตินั้นจำเป็นต้องอาศัยเวลาและงบประมาณมาก ดังนั้นรัฐจึงต้องอาศัยการตัดสินใจเพื่อการขับเคลื่อนของรัฐโดยผ่านตัวแทน โดยการให้สมาชิกในสังคมย่อยในรัฐเลือกคนบางคนขึ้นมาด้วยตัวเองให้เป็นตัวแทนของคนกลุ่มหนึ่ง/สังคมย่อยหนึ่งในรัฐ ให้เข้ามาร่วมในการตัดสินใจแทน โดยคาดหวังว่าคนๆ นั้นจะเป็นตัวแทนของกลุ่มคนส่วนหนึ่งในสังคม โดยให้ประชาชนในสังคมหนึ่งๆ ได้เลือกคนๆ หนึ่งในสังคมนั้นเข้ามาเป็นตัวแทนของตน/ของคนในสังคมนั้นๆ ให้เข้าไปขับเคลื่อนรัฐแทนตนเอง การตัดสินใจผ่านผู้แทน ซึ่งเป็นคนที่ได้รับเลือกว่าเป็นตัวแทนของคนในสังคมย่อยในรัฐจึงเป็นการตัดสินใจแทนคนส่วนใหญ่ในสังคมย่อยนั้น
จากตรงนี้เราจึงเห็นว่าคนที่เราเลือกเข้ามาจึงเป็นตัวแทนของเราในการตัดสินใจขับเคลื่อนรัฐไปในแนวทางที่เราต้องการ แม้ว่าจะไม่ทั้งหมดแต่ก็ควรจะมั่นใจว่ามันจะเป็นแนวทางที่คนส่วนใหญ่ในรัฐเห็นด้วย นั่นถึงเป็นความสวยงามของระบอบประชาธิปไตย
หลายคนอาจมองว่าทุกวันนี้ผุ้แทนของเราถูกซื้อ มีใบสั่ง ไม่เป็นอิสระ ไม่เป็นไปตามความต้องการที่แท้จริงของประชาชนที่เลือกตนเข้ามา มันทำให้เกิดความสวยงามอย่างที่สองของประชาธิปไตย คือ เมื่อผ่านไประยะเวลาหนึ่งผู้แทนจะต้องลงสมัครให้ประชาชนในสังคมนั้นๆ ได้กลับมาตัดสินใจอีกครั้งว่าผู้แทนคนนั้นสมควรได้รับเลือกกลับเข้าไปใหม่อีกหรือไม่ หากว่าเมื่อผู้แทนคนนั้นไม่สามารถตอบสนองความต้องการของคนส่วนใหญ่ในสังคมตัวเองได้ ผู้แทนคนนั้นก็จะไม่ถูกเลือกกลับเข้าไปนั่นเอง ความสวยงามของประชาธิปไตยข้อนี้ทำให้ผู้ถืออำนาจอธิปไตยเป็นของประชาชนตามความหมายของ "ประชาธิปไตย"
แต่แล้วในวันนี้ การแก้ไขกฏหมายเพื่อให้ประชาชนเลือกคนเข้ามาทำหน้าที่แทนตัวเองโดยตรงในฐานะวุฒิสมาชิก แทนการสรรหาโดยคนไม่กี่คนที่ไม่มีส่วนยึดโยงกับประชาชนเลยกลับถูกตัดสินว่าเป็นการได้มาซึ่งอำนาจโดยมิชอบ มิเป็นไปตามรัฐธรรมนูญ และไม่เป็นไปตามหลักการของประชาธิปไตย แล้วต่อไปเราจะตอบลูกตอบหลานเราว่าอย่างไร? เราจะสอนลูกสอนหลานเราว่าอย่างไร? ว่าประชาธิปไตยคืออะไร?
แล้ววันหนึ่งเราจะสอนลูกสอนหลานเราอย่างไร?
เมื่อมนุษย์เป็นสัตว์สังคมไม่สามารถดำรงชีวิตอยู่ด้วยตัวเองได้ ต้องมีการปฏิสัมพันธ์กันอยู่ร่วมกันจากการรวมกลุ่มเล็กๆ จากหนึ่งเป็นสอง จากปัจเจกบุคคลเป็นครอบครัว จากหลายๆ ครอบครัวเป็นชุมชน เป็นหมู่บ้าน เป็นเมือง เป็นรัฐ การขับเคลื่อนของรัฐเป็นไปโดยประชาชนทุกคนในรัฐ จากกลุ่มคนเล็กๆ การขับเคลื่อนอาจจะต้องอาศัยการพูดคุย
ทีนี้เมื่อรัฐจำต้องขับเคลื่อนไปข้างหน้า เป็นความจริงที่ว่าเมื่อมีคนมากเข้า การตัดสินใจอย่างหนึ่งอย่างใดอันเป็นการขับเคลื่อนหรือกำหนดทิศทางของรัฐนั้น ไม่อาจจะสนองความต้องการของคนทั้งหมดได้ การตัดสินใจจึงต้องเลือกไปในแนวทางที่ทำให้คนส่วนมากได้ประโยชน์ ซึ่งการนั้นทำผ่านการลงคะแนน โดยการตัดสินผ่านเสียงข้างมาก ขอย้ำคำว่า "เสียงข้างมาก" เนื่องจากว่าการตัดสินใจผ่านเสียงข้างมากในระบอยประชาธิปไตยนั้นเป็นการตัดสินใจที่อยู่บนพื้นฐานว่าคนส่วนมากในสังคมได้ประโยชน์จากการตัดสินใจนั้น
การตัดสินใจร่วมกันของทุกคนในครอบครัว/ในชุมชนสามารถทำได้เนื่องจากสมาชิกมีไม่มาก แต่เมื่ออยู่รวมกันมากเข้าเป็นเมือง/เป็นรัฐ การขับเคลื่อนโดยการให้ทุกคนในรัฐมาร่วมตัดสินใจร่วมกันเป็นไปไม่ได้ หรือยากมากโดยการทำผ่านการลงประชามติ จริงอยู่ที่การลงประชามติเป็นแนวทางหนึ่งที่จะให้ได้ความเห็นจากประชาชนทุกคนในรัฐโดยตรง เพียงแต่การลงประชามตินั้นจำเป็นต้องอาศัยเวลาและงบประมาณมาก ดังนั้นรัฐจึงต้องอาศัยการตัดสินใจเพื่อการขับเคลื่อนของรัฐโดยผ่านตัวแทน โดยการให้สมาชิกในสังคมย่อยในรัฐเลือกคนบางคนขึ้นมาด้วยตัวเองให้เป็นตัวแทนของคนกลุ่มหนึ่ง/สังคมย่อยหนึ่งในรัฐ ให้เข้ามาร่วมในการตัดสินใจแทน โดยคาดหวังว่าคนๆ นั้นจะเป็นตัวแทนของกลุ่มคนส่วนหนึ่งในสังคม โดยให้ประชาชนในสังคมหนึ่งๆ ได้เลือกคนๆ หนึ่งในสังคมนั้นเข้ามาเป็นตัวแทนของตน/ของคนในสังคมนั้นๆ ให้เข้าไปขับเคลื่อนรัฐแทนตนเอง การตัดสินใจผ่านผู้แทน ซึ่งเป็นคนที่ได้รับเลือกว่าเป็นตัวแทนของคนในสังคมย่อยในรัฐจึงเป็นการตัดสินใจแทนคนส่วนใหญ่ในสังคมย่อยนั้น
จากตรงนี้เราจึงเห็นว่าคนที่เราเลือกเข้ามาจึงเป็นตัวแทนของเราในการตัดสินใจขับเคลื่อนรัฐไปในแนวทางที่เราต้องการ แม้ว่าจะไม่ทั้งหมดแต่ก็ควรจะมั่นใจว่ามันจะเป็นแนวทางที่คนส่วนใหญ่ในรัฐเห็นด้วย นั่นถึงเป็นความสวยงามของระบอบประชาธิปไตย
หลายคนอาจมองว่าทุกวันนี้ผุ้แทนของเราถูกซื้อ มีใบสั่ง ไม่เป็นอิสระ ไม่เป็นไปตามความต้องการที่แท้จริงของประชาชนที่เลือกตนเข้ามา มันทำให้เกิดความสวยงามอย่างที่สองของประชาธิปไตย คือ เมื่อผ่านไประยะเวลาหนึ่งผู้แทนจะต้องลงสมัครให้ประชาชนในสังคมนั้นๆ ได้กลับมาตัดสินใจอีกครั้งว่าผู้แทนคนนั้นสมควรได้รับเลือกกลับเข้าไปใหม่อีกหรือไม่ หากว่าเมื่อผู้แทนคนนั้นไม่สามารถตอบสนองความต้องการของคนส่วนใหญ่ในสังคมตัวเองได้ ผู้แทนคนนั้นก็จะไม่ถูกเลือกกลับเข้าไปนั่นเอง ความสวยงามของประชาธิปไตยข้อนี้ทำให้ผู้ถืออำนาจอธิปไตยเป็นของประชาชนตามความหมายของ "ประชาธิปไตย"
แต่แล้วในวันนี้ การแก้ไขกฏหมายเพื่อให้ประชาชนเลือกคนเข้ามาทำหน้าที่แทนตัวเองโดยตรงในฐานะวุฒิสมาชิก แทนการสรรหาโดยคนไม่กี่คนที่ไม่มีส่วนยึดโยงกับประชาชนเลยกลับถูกตัดสินว่าเป็นการได้มาซึ่งอำนาจโดยมิชอบ มิเป็นไปตามรัฐธรรมนูญ และไม่เป็นไปตามหลักการของประชาธิปไตย แล้วต่อไปเราจะตอบลูกตอบหลานเราว่าอย่างไร? เราจะสอนลูกสอนหลานเราว่าอย่างไร? ว่าประชาธิปไตยคืออะไร?