แบบแรกคือ  กำหนดลมหายใจเข้า-ออกที่ปลายจมูก  ภาวนาพุทโธ
ผลคือ - มันสงบยากจังเลย  และนั่งได้แปปเดียวก็ทนไม่ไหว  พอเลิกนั่งแล้วรู้สึกหัวมันตื้อๆยังไงไม่ทราบครับ

อีกแบบคือ  กำหนดที่หน้าท้อง  ภาวนายุบหนอ พองหนอ  แบบของหลวงพ่อจรัญ
ผลคือ - มันสงบง่ายกว่า(แต่ไม่ง่าย)  และนั่งได้ค่อนข้างนานขึ้นเยอะ  พอเลิกนั่งรู้สึกหัวมันเบาๆ

อยากรู้ว่าทำไมผลมันถึงต่างกันครับ  หรือว่าวิธีแรกทำไม่ถูกครับ
ปล.ปกติไม่ค่อยได้นั่ง  เพิ่งจะเริ่มนั่งอีกเมื่อไม่นานนี้ครับ  นานสุดก็ได้แค่ครึ่งชั่วโมง  แต่มันก็ยังไม่สงบดีครับ