พระอาจารย์ผู้สอน สอนให้ภาวนา "ยุบหนอ พองหนอ" แต่ในใจคอยนึกถึงแต่ "พุทธโธ" ควรยึดแบบใดดีคะ

ไปปฏิบัติที่วัดประจำแถวบ้าน ชอบที่นี่เพราะมีหลักการสอนที่ดี เงียบสงบ และโยคีทุกคนปิดวาจา มีระเบียบมาก พระอาจารย์สอนฝึกสมาธิโดยให้กำหนดภาวนา "ยุบหนอ พองหนอ" แต่ในใจจะนึกแต่คำ  "พุทโธ" แว่บเข้ามาตลอด แอบสงสัยว่าเหตุใดเป็นเช่นนั้น แต่ก็พยายามตัดและยึด "ยุบหนอ พองหนอ"  แต่ก็ยังเป็นแบบเดิม กลับมาบ้านก็เป็น (เวลาภาวนาพุทโธ แล้วรู้สึกจังหวะลมหายใจสอดคล้องมากกว่า)

อยากขอคำแนะนำผู้รู้ค่ะ

>ถ้าเราก็ยังไปปฏิบัติธรรมที่เดิม แต่ไม่ภาวนา "ยุบหนอ พองหนอ" ตามพระอาจารย์สอน แต่แอบไปภาวนา "พุทโธ" แทนได้ไหม?

*แก้ไขคำว่า พุทโธ
แก้ไขข้อความเมื่อ
คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 1
ไม่ใช่ให้ไป  ยึดแบบใดดี  ยึดแบบไหนก็ไม่ดี

แต่ให้ อาศัยระลึก  "ธรรมฉันทะ" มันเกิด มันอยู่ และ มันดับ

ธรรมฉันทะ หากยังมีอยู่  จิตบริกรรมพุทโธอยู่

ธรรมฉันทะ ดับ ทันทีที่ ลังเล มรรคผล อยากจะตรึก บริกรรมจาก ศาสดาองค์อื่น( สาวก หน้าไหน ก็ไม่ทราบได้ )

ธรรมฉันทะดับ สัทธาดับ พุทโธ หายจ้อย บริกรรมต่อไม่ได้อีก

...........

แล้ว สังเกตดีๆ เราไม่ได้ ภาวนาเพื่อเอา สัทธา เอาการเชื่อ

ธรรมฉันทะดับ ในที่ใด ตัณหา และ อุปทาน จะอาศัย สิ่งนั้น เกิดขึ้นไม่ได้อีก

ธรรมฉันทะดับ ในที่ใด แม้นธรรมการฟังตามๆกันไป ก็ ปรากฏไม่ได้

น้อมไปใน ความสงบ สงัด พ้นการแสดงธรรมจากผู้อื่น .....เห็นธรรม
ฟังธรรมอันพ้นการแสดงนั้น เสีย อย่าให้เสียการณ์ สมควรแก่ธรรม
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่