ดิฉันมีครอบครัว มีลูกสาว 1 คน ตอนนี้ยังไม่มีภาระหนี้สินอะไร ยังไม่มีบ้าน ไม่มีรถ
ปกติจะส่งเสียเงินให้ทางบ้านเดือนละ 5,000 บาท เพราะเงินเดือนดิฉันกับสามีก็ไม่ได้มากเท่าไหร่
สภาพทางครอบครัวฉันพ่อแม่มีหนี้สินเยอะพอสมควร อาจจะเป็นเพราะส่วนหนึ่งส่งฉันและน้องเรียนหนังสือ

...พอพักหลังมา รายจ่ายที่ต้องให้พ่อกับแม่เริ่มมากขึ้นทุกเดือน บางเดือนเป็นหมื่นๆ แม่บอกว่าจำเป็นต้องจ่าย ค่านู้น นี่ นั่น สารพัด
โทรมาขอดิฉันขอเท่าไหร่ โอนให้เท่านั้น แต่ก็คุยเรื่องนี้กับสามีตลอด สามีไม่ว่าอะไร แต่ทางครอบครัวสามีเราให้เขาแค่เดือนละ 2,000
เหมือนว่าฉันเห็นแก่ได้ให้ครอบครัวฉันมากกว่า แต่เราตกลงและคุยเรื่องนี้กันว่าทางบ้านฉันจำเป็นมากกว่า สามีไม่ว่าอะไร

เราเริ่มมีปัญหากัน เมื่อน้องชายของฉันที่ไม่เอาการ เอางานอะไรเลย เรียนไม่จบ งานไม่ทำกลับไปอยู่บ้านกับแม่ภาระค่าใช้จ่าย ก็มากขึ้นทุกวัน
ภาระมาตกอยู่ที่ฉัน จะไม่ช่วยเหลือก็ไม่ได้ แค่แม่โทรมาบอกว่าไม่มีเงินซื้อข้าว ฉันงง ทั้งๆที่โอนไปไม่ถึงอาทิตย์เงินก็หมด  จะใช้จ่ายอะไรเยอะแยะจัง
เป็นปัญหาแบบนี้มาเรื่อยๆ ตอนนี้สามีก็อยากได้รถแต่เงินเก็บแทบจะไม่เหลือในแต่ละเดือน ไหนจะค่าเทอม ค่าขนมลูกสารพัดที่ต้องจ่าย
ดิฉันรู้สึกอึดอัด ปรึกษาคุยกับญาติที่สนิทกัน กลับโดนตอบที่ว่า แค่ให้เงินพ่อ แม่ แค่นี้บ่น พ่อแม่หาให้เยอะกว่านี้ ให้เรามากกว่านี้ยังทำได้
จึงทำให้ฉันย้อนกลับมาคิดว่า ฉันมันเป็นลูกอกตัญญูหรอ ในเมื่อฉันก็มีภาระค่าใช้จ่าย มีของที่อยากได้ และที่สำคัญเงินทุกบาททุกสตางค์ที่หามาไม่ใช่
ของดิฉันคนเดียว สามีฉันก็คงอึดอัดเหมือนกัน แต่ไม่พูดอะไร  ตอนนี้ดิฉันกลุ้มใจมากไม่รู้จะปรึกษาและหาทางออกกับใคร  ขอระบายที่นี้แล้วกันเพื่อสบายใจขึ้น