อินังคุณนายผม เป็นซิงเกิ้ลมัม ลูก 3

ตอนเด็กๆยังเรียนกัน ผมก็รับค่าใช้จ่ายคนเดียวนะ แต่ไม่ซีเรียสอะไร เพราะรักเด็กๆเขาเหมือนเป็นลูกสาวแท้ๆ

ผมไม่ได้ให้เขาออกมาทำงานนะ เพราะสุขภาพไม่ดี จากการเคยตรากตรำเลี้ยงลูกคนเดียว .. แต่ให้คอยดูแลงานบ้านไป

ไม่เคยทะเลาะกันนะ

อาจจะเพราะไม่ใช้เงินเกินตัว ตอนนั้นเงินสดมากพอซื้อรถเงินสด แต่เราก็ไม่ซื้อกัน แล้วก็สุดท้ายตัดสินใจทุ่มเงิน กับที่ดิน และ มาสร้างบ้านของตัวเอง .. เพราะคิดว่า บ้าน สำคัญกว่ารถ ถึงไม่มีรถยนต์ แต่เราก็มีมอเตอร์ไซค์พ่วงข้างเป็นพาหนะของครอบครัว ตั้งสองคัน ..

ส่วนลูก ด้วยความที่เลี้ยงด้วยความรัก ตอนนี้โตเป็นสาวแล้ว เขาก็ช่วยงานบ้านทุกอย่าง แม้แต่เสื้อผ้าผม เขาจะคอยย่องมาดู ถ้าเต็มตะกร้า จะแอบเอาไปซักให้ทันที


** แก้ไขเพิ่มเติม .. เงินเดือนผมหมื่นกว่าบาทเองครับ แต่คิดดูว่าทำไมผมถึงอยู่อย่างมีความสุขได้

ผมสู้ขนซากถนนเก่า จากที่เขาไถทิ้งตอนทำถนนใหม่ ใส่กระสอบ ขึ้นรถพ่วงข้าง แล้วแบกมาเท ทุบๆๆ ให้แน่น ถมเป็นทางเดิน .. หนัก เหนื่อย แต่ก็ไม่เคยเอามาเป็นประเด็นใส่อารมณ์กัน ผมให้เขาแค่นั่งในรถ คอยคุยเป็นเพื่อนแค่นั้น นอกนั้นผมทำเอง

แบ่งที่เล็กน้อยทำแปลงผัก ประหยัดไปได้ระดับหนึ่ง เพราะเก็บเกี่ยวผลผลิตมากินได้

สมัยก่อนจะมีโควิด เลิกงานก็ใช้รถพ่วงข้างค้าขาย กลับกันมืดค่ำ แต่ก็ได้กำไรเดือนละเป็นหมื่นอยู่ ( ตอนนี้ซบเซาเลยครับ )

บ้าน จ้างช่างแค่ตัวบ้าน นอกนั้นก็ทยอยทำเอง อะไรที่ทำเองได้คือ ไม่จ้างช่าง

โทรศัพท์ มักจะซื้อไอ้ที่มันตกรุ่น เพราะสเปคดี ราคาถูก

มันหนัก และ เหนื่อย แต่พออยู่ด้วยความเข้าใจกัน มันก็มีความสุขดีครับ .. หนี้สินไม่มีครับ แต่เงินเก็บตอนนี้ก็เหลือกันคนละไม่กี่หมื่นเช่นกัน 😁

เจ็บอ่ะ  ด่าปลิงนี่เป็นเราคงฟิวส์ขาดด่ากลับแน่ๆ  เพราะคุณก็ทำงาน ค่าใช้จ่ายก็ออก  ความอดทนเราคงไม่พอมาถามในนี้แน่ๆค่ะ  ขออภัย 555