มายาวิน. มโนจำและซ้ำค้น               คดีเพพิ่มบเคลิ้มหลง
           ฉะนั้นอาจจะผูกจิต-            ตะใครได้ประดุจจง,
           และใช้โยคะแล้วคง              จะเรียกให้ตะบึงมา
           บนานแม้จะอยู่ถึง                ณ เขาจักระวาลา,
           ฤอยู่สรวงฤอยู่นา-                คะ โลกต่ำ ณ บาดาล.
           จะเป็นหญิงฤเป็นชาย            ก็เรียกดายมิยากนาน,
           เพราะใครเลยจะทนทาน        พระอาถรรพมนตร์ไหว.
           ฉะนั้นแม้พระองค์มี               ประสงค์ให้ดนูไซร้
          ประชุมมนตระเรียกใคร          ก็โปรดมีพระบัญชา
   
สุเทษณ์.       อันตัวเรานี้ จิตจ่ออยู่ที่ โฉมมะทะนา
            ผู้เลิศเลอสรร  ในชั้นกามา พะจรฟากฟ้า
            บ่มีใครทัน ตั้งแต่เรามา เกิดในฟากฟ้า พิภพภูมิสวรรค์
            เราเห็นต้องจิต คิดอยากเชยขวัญ แต่โอ้นางนั้น
             หล่อนไม่ปลงใจ.

มายาวิน.    ข้าบาทเล็งดู ด้วยญาณก็รู้ นางนี้คือใคร อีกทั้งรูเลศ
               ว่าเหตุไฉน นงรามจึ่งไม่ ปลงใจยินดี.
สุเทษณ์.    รู้ว่าอย่างไร ?
มายาวิน.    หากทูลความไซร้ จงโปรดปรานี
สุเทษณ์.    เอาเถิดอย่าเกรง เร่งบอกบัดนี้ มีเหตุร้ายดี จงเล่ามาพลัน
มายาวิน.    เมื่อครั้งพระองค์เป็น        วรราชะราชัน
        ครองเขตประเทศขัณ-        ฑะวิสุทธิปัญจาล
        ตรัสใช้อมาตย์เป็น        วรทูตะทูลสาร
        ถึงราชะผู้ผ่าน        นรชาติสุราษฎร์งาม
        ขอองค์ธิดาชื่อ        มะทะนาวิไลยราม
        เป็นราชินีตาม        วรราชประเพณี
        แต่ท้าวสุราษฎร์ไซร้        บมิยอมและยินดี
        ให้ซึ่งพระบุตรี,        พระก็ทรงพระโกรธา
# ช่วยแปลให้หน่อยนะ ขอบคุณมากๆจ้ะ >________________________________<