..Positive thinking ..ช่วยให้เรามองชีวิตและสิ่งรอบตัวๆ ได้อย่างมีความสุขค่ะ คุณน้อง..
และเมื่อเรามีความสุข ..คนที่อยู่รอบตัวเรา ก็จะรับรู้ได้ถึงความสุข ..คนถึงอยากอยู่ใกล้ๆ
ซึ่งตรงข้ามกับคนมองอะไรเป็น Negative ไปหมด ..เกลียดตัวเอง เกลียดสังคม เกลียดทุกสิ่งทุกอย่าง
นั่งหน้าเหม็นทั้งวัน ..ใครก็ไม่อยากเข้าใกล้ ..ก็ยิ่งมองโลกในแง่ร้ายหนักเข้าไปอีก
นานๆ เข้าก็กลายเป็นโรคเครียด โรคซึมเศร้า เป็นปัญหาทางจิตไป ..

การมองบวก ..ไม่เหมือนพวกโลกสวยจัดนะคะ .. แบบนั้นก็เกินไป
กลายเป็นคนเชื่อคนง่าย ไม่รู้เท่าทันเล่ห์เหลี่ยมคนชั่ว ..ตกเป็นเหยื่อได้ง่าย

ในเรื่องของคุณน้อง จขกท. การถูกเลี้ยงดู เพาะบ่มความคิด ความรู้สึกให้ขาดความมั่นใจในตัวเองตั้งแต่เด็ก ก็น่าจะมีส่วน
เพราะตลอดเวลา ไม่เคยได้มีโอกาสแสดงออก
แต่ตอนนี้คุณโตแล้วนะคะ ..เรียนจบ มีงานทำ เป็นผู้ใหญ่มีวุฒิภาวะแล้ว
เริ่มฝึกฝน และพัฒนาตัวเอง ตั้งแต่เดี๋ยวนี้ค่ะ ..ก่อนที่จะไปไกล กู่ไม่กลับ ..อย่ามัวคิดวนเวียน เวียนวน ให้จิตตก !

..ให้ลองคิดว่า อดีต เป็นสิ่งที่เกิดขึ้น และจบลงไปแล้ว ..เราย้อนเวลาไปแก้ไขเปลี่ยนแปลงอะไรมันไม่ได้แล้วล่ะ
อย่างคนเคยพูด เคยว่าเรายังไง .. เรื่องมันตั้งแต่โกฏิปีที่แล้ว ..คนพูดเผลอๆ จำไม่ได้แล้วว่าเคยพูดแบบนี้
แต่คุณยังมาจำฝังจิตฝังใจ .. ถามว่า ใครทุกข์ ?
..เรื่องแบบนี้ก็ต้องรู้จักปล่อยวางค่ะ  ลืมๆ มันไปซะบ้าง เก็บพื้นที่ในสมอง ไว้จดจำสิ่งดีๆ ดีกว่าค่ะ

ในบางคน เค้ายังนำคำดูถูก คำสบประมาทเหล่านั้น มาเป็นแรงกระตุ้น ให้พัฒนาตัวเอง
เพื่อเอาชนะ ลบล้างคำสบประมาทด้วยซ้ำ ..
..แต่ คหสต. พี่คิดว่าถ้าจะให้ดี ..พยายามทำให้ดี เพื่อตัวเองได้ประโยชน์ จะดีกว่าการทำเพื่อได้สะใจ นะคะ ..

อีกสิ่งที่จะช่วยได้ คือ "อย่าเปรียบเทียบ"
ที่คุณมีความทุกข์ เศร้าหมองอยู่ทุกวันนี้ เพราะมักจะเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เช่น เพื่อนร่วมงาน
..ซึ่งต่อให้คิดเข้าข้างตัวเองว่า ชั้นเก่งกว่า ผอมกว่า สวยกว่า หรืออะไรก็ตาม
แต่กลับมาจิตตก เพราะไปเปรียบเทียบ แล้วตั้งถามซ้ำๆ ว่า ทำไม ๆๆๆๆ
..หยุดเปรียบเทียบกับคนอื่น .. พยายามทำในส่วนของเราให้ดี และดีขึ้นๆ ดีกว่า
แข่งกับตัวเองก่อนก็พอค่ะ

ดังนั้น เรื่องงาน ..เริ่มจากปรับปรุงบุคลิกภาพค่ะ
เลิกพูดอ้อมๆ แอ้มๆ ..ถามคำตอบคำ เหมือนที่โบราณว่า กลัวดอกพิกุลจะร่วง .. หัดพูดจาให้ฉะฉานค่ะ
ถ้าคุณมั่นใจว่าคุณแม่นเรื่องงาน คุณมีไอเดียดีๆ ก็ต้องกล้านำเสนอ
แรกๆ ใครก็ปอดทั้งนั้นแหล่ะค่ะ ..อย่างในการประชุม การรายงาน .. ครั้งแรกๆ ก็ปากคอสั่นกัน พูดผิดพูดถูกกันไป
แต่ต่อๆ ไป เมื่อเราเจนเวที ชั่วโมงบินสูงขึ้น ..ก็สบายละ...
..เรื่องพวกนี้ พี่มั่นใจว่าฝึกฝนกันได้
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้สมัยก่อนโน้น ..ตอนที่ยังเป็นมนุษย์เงินเดือน ทำงานห้างค้าปลีก
พี่เคยเทรนน้องคนหนึ่งขึ้นมาทำหน้าที่พิธีกร เวลาที่มีกิจกรรมภายในห้าง เช่น เล่นเกม จับรางวัล ประชาสัมพันธ์ข่าวสารกิจกรรม
..บุคลิกน้องคนนั้น เป็นคนเรียบร้อย ไม่ค่อยช่างพูด แต่ยิ้มแย้ม ดูเป็นมิตรดี แต่ไม่มีประสบการณ์การออกมายืนพูดในที่สาธารณะเลย
พี่ก็ประกบน้อง เริ่มจากให้มาเป็นพิธีกรคู่กับพี่ ..ฝึกฝนบ่อยๆ เค้าก็กล้าพูด กล้าแสดงออกมากขึ้น
หลังๆ พี่ก็ปล่อยให้ฉายเดี่ยว .. พี่ก็สบาย ลอยตัว ปล่อยให้น้องทำงานได้เอง

เรื่องทำผิดพลาด ยิ่งไม่ต้องกังวลจนเกินเหตุค่ะ
..คนที่ไม่เคยทำผิดพลาด ..คือคนที่ไม่ได้ทำอะไรเลย ...คงเคยได้ยินใช่มั้ยคะ
ดังนั้น กล้าๆ หน่อย แล้วจะรุ่งค่ะ
หรือต่อให้เราทำผิดพลาดลงไปจริงๆ ..เราก็ยังได้เรียนรู้จากความผิดพลาดนั้น และอย่าไปทำผิดซ้ำเรื่องเดิม
ไม่ว่าเรื่องงาน หรือเรื่องชีวิตส่วนตัว

สำหรับเรื่องการคบเพื่อนชาย ..ไม่จำเป็นต้องใจเร็วค่ะ
ค่อยๆ ดูไป แค่คุณเลิกเปรียบเทียบ และดูถูกตัวเองว่าต่ำต้อยด้อยค่า ไม่คู่ควรกับคนดีๆ
..พี่ฝากคำถาม.. งั้นคุณคู่ควรกับกุ๊ย อันธพาล คนสันดานโจรเหรอคะ ?
ถ้าไม่ใช่ เมื่อมีคนดีๆ มาให้ความสนใจในตัวคุณ ก็ลองเปิดโอกาสให้ตัวเองได้ลองศึกษานิสัยใจคอกัน
แค่อย่าให้ความอ่อนประสบการณ์ของคุณ ทำให้คุณตกเป็นเหยื่ออันโอชะของคนคิดไม่ดีก็พอ..

ถ้าคุณมีเวลา ลองหาโอกาสไปทำงานด้านจิตอาสาดูบ้าง
คุณจะได้เห็นว่าในสังคมยังมีคนที่ด้อยโอกาสมากมาย ที่เค้าไม่โชคดีได้เรียนจบ มีงานทำอย่างคุณ
..แล้วคุณจะเห็นคุณค่าของชีวิตตัวเองค่ะ

ฝากไว้ให้ลองคิดดู...ด้วยความปรารถนาดีค่ะ