คิดนานมากกว่าจะตั้งกระทู้นี้ มันก็เนิ่นนานมาแล้วที่ต้องอดทนนะ
แต่มันก็มีเหตุการณ์ที่ทนไม่ไหวอีกต่อไปเลยต้องมาระบายเชิงเล่าสู่กันฟังค่ะ

ตอนเด็กเราอยุ่ในค่ายทหาร พ่อเป็นทหารแม่ทำงานบริษัท ไม่มีเวลาทั้งคู่
เลยฝากเราเลี้ยงกะยายคนนึง แม่บอกตอนกลับบ้านจะเป็นลม เราสกปรกมาก
ยายคนนั้นเลี้ยงเรายังไงไม่รู้ ปล่อยให้เราเลอะดินทรายสกปรกไปหมด
แม่เลยเปลี่ยนคนเลี้ยง เห็นยายคนนึงกำลังรับเลี้ยงเด็กคนนึงอยู่ ก็ไปติดต่อเขา
เขาไม่อยากเลี้ยงเราค่ะ แต่สามียาย(ตา)เขาอยากเลี้ยง เลยรับเรามา

จำได้ว่าอยู่กะตายายมาตลอด ตาดีมาก พาไปซื้อขนมซื้อชุดซื้อรองเท้า
ตามใจ เรียกเรา "แจ๋วแหว๋ว" ลับหลังตา ยายชอบตีเรา ไม่เคยลืมเลยนะ เราไม่เคยทำไรแค่เด็กคนนึง
ยายก็ตี พอตามาเจอก็ด่ายาย แล้วพาเราไปที่อื่น เป็นงี้ตลอด
แม่กลับบ้านเราไม่เคยฟ้องหรือเพราะลืมไปแล้วไม่รู้ เป็นงี้มาตลอด
จนตาตาย... ตาตายไวมาก เสียใจมาก สุดท้ายเราต้องอยู่กะยายลำพัง แม่กลับมาตอนเย็น
พอตาตายเรายิ่งโดนหนัก จำได้ว่าตอนนั้นเราอึรดกางเกง ยายลากไปที่ห้องน้ำ จับเรากดน้ำ
ไม่เวอร์ไม่อะไรเลยนะ คือจำได้หมด มันเป็นความทรงจำที่แย่แล้วเลวร้ายโคตร ร้องไห้ ไม่มีใครช่วยเราเลย
พอแม่มายายก็ทำเป็นปกติ

จนเราเริ่มโต พ่อของยายที่ชลบุรีป่วย ยายต้องกลับไป เราเลยอยู่กะแม่สองคน
และแม่ทำงาน เราอยู่บ้านคนเดียวมาตั้งแต่10กว่าขวบมาโดยตลอด มีแม่กลับบ้านตอนพักเที่ยง
(พ่อหายไปแล้วล่ะ ไม่ได้กล่าวถึง พ่อมีเมียใหม่มีลูกใหม่ นานทีกลับมา)
ตอนยายหายไปสองสามปีนะ โคตรดีใจเลย มีความสุขมาก อยู่บ้านด้วยความเป็นเด็ก
ก็เล่นแต่คอมพิวเตอร์ ดูทีวีกินนอน แม่ล็อคบ้าน มีของกินไรไว้ให้แล้ว เพราะไม่มีคนอยู่ด้วยแล้ว

แล้วจู่ๆ พ่อของยายก็ตาย (ก็อายุตั้ง90กว่าและนี่)
จริงๆยายน่าจะอยู่ที่บ้านตัวเองปะคะ ที่ชลบุรีน่ะ แต่ญาติพี่น้อง น้องสะใภ้เขาไม่เอา
ยายก็ไม่มีลูก ตอนนั้นไม่ทราบหรอกว่าทำไม แม่ก็ขี้สงสาร
สุดท้ายแม่ก็ให้พ่อขับรถไปรับยายกลับมาอยู่ด้วยเพราะเขาไม่มีที่ไป
เราโกรธพ่อแม่มาก แต่ไมก่ล้าพูด ตอนนั้นคือเด็ก ไม่อยากอยู่กะยายแล้ว ไม่เคยบอกใครว่าโดนไรมามั่ง
แต่น้าเคยเล่าให้ฟังว่าตอนน้าไปหาเรา มีคนข้างบ้านแอบมาเล่าให้น้าฟังว่ายายทำไรเราบ้าง แต่น้าก็ไม่เชื่อ

พอกลับมาอยู่ ตอนนี้เราโตละ ทำไรไม่ได้ละ ตีไม่ได้ละ
เราก็ไม่ค่อยคุยกะยายนะ กลับจากโรงเรียนนี่เข้าห้องเลย ไม่มีการพูดคุยไรทั้งนั้น
บอกเลยว่าเกลียด

ความอดทนที่เก็บกดเกิดตอนเราท้อง
พอเราท้องเนี่ยละ เราก็อยู่บ้านเฉยๆ สามีทำงาน
อยู่บ้านกะยายค่ะ เพราะสามีทำงานตจว สงสัยว่ายายแก่ใช่มั้ย ก็แก่นะ ตอนนี้70กว่าแต่โคตรแข็งแรง
ยายแย่งทุกอย่างที่ทุกคนซ์้อไว้ให้ น้ำมะพงมะพร้าวนี่แย่งหมด แม่เคยไปเจอพวกผลไม้ของเรา
ยายซุกไว้ที่เตียงของยาย จนมันเน่ามันขึ้นราและ แม่กะยายทะเลาะกันทุกวัน
ยายชอบเก็บขยะ ชอบเก็บของที่คนอื่นทิ้ง มาเก็บไว้ มาซุกไว้เยอะมาก ขวดกล่องนม ขวดครีมฯลฯ
ล่าสุดนี่แถวบ้านเราย้ายบ้านก็ไปขอของที่เขาทิ้งกลับมา บอกเลยว่าอาย เราเอาไปเหวี่ยงทิ้งหลายรอบตอนแกเผลอ
ตอนนี้ลูกเราสองขวบ ป๊าซื้อขนมซื้อไรเก็บไว้ให้ลูกเรา ถ้าเผลอคือหายทุกครั้ง ไม่ได้ขี้หวงนะ
แต่ของเด็กเราก็อยากเก็บไว้ให้ลูกกิน มีไรดีๆอยากให้ลูกกิน ยายก็มีส่วนของยายแต่ไม่เคยพอสำหรับเขา
บางทีเราก็ไม่มีเงินเยอะตลอดเวลานะ ซื้อของไว้เท่านี้ กะไว้กินอย่างประหยัด ยายก็มาอัญเชิญของเราไป
มีหมูเนื้อไหร่ทำกินหมด ทั้งที่มันสามารถเก็บไว้ทำกับข้าวได้หลายมื้อ

แกชอบทำบ้านทำครัวสกปรก แล้วก็โปะไว้ สามีเรายังเคยเหยียบจะลื่นหัวแตก
เปิดกระดาษหนังสือพิมพ์ดูนี่เป็นน้ำอะไรเหนียวๆ
ทำหกแล้วเอาหนังสือพิมพ์แปะไว้

แล้วชอบเอาเรื่องแม่กะเราไปนินทา นินทาทุกเรื่อง ไม่เคยพูดคุยกะยาย ไม่เคยทำไรให้ยาย แต่ยายทำไรเราไม่พูด
พูดกะสามีพูดกะแม่ฟังอย่างเดียว ไม่รู้ทำไมไม่พูด เราเป็นคนใจร้อนปากแรง แต่ทำไมเราไม่ว่ายาย เป็นงี้มา20กว่าปี
จนแม่กะสามีบอกพูดบ้าง จะได้รู้ตัว มีแม่เราด่าแม่เราพูดคนเดียว บางทีแม่เครียดเรื่องยายนะ ไม่อยากกลับบ้าน
ความดันขึ้นทุกที เบื่อหลายอย่าง ทุกวันนี้เรากะแม่ให้เงินยายใช้นะเดือนละหลายพัน
มิหนำซ้ำยายยังไปขอเบี้ยคนพิการ ทั้งที่ตัวเองโคตรแข็งแรง เดินเก่งกว่าลูกเราอีก
ได้เบี้ยคนแก่อีก ไปรับแทนคนที่ย้ายออกไปอีก สามต่อ แม่เราด่าและพูดแล้ว แกก็ทำเฉย
คือมันมีนายหน้าเดินเรื่องให้อยู่ในหมู่บ้านเรานี่ละ น่าเกลียดมาก มีอย่างที่ไหนคนไม่พิการแต่ไปขอเบี้ยคนพิการ

พอเราคลอดลูกเราเลี้ยงเอง อยู่กะยายแน่นอน แต่ไม่ให้ยายยุ่งเลย จนลูกสองขวบเนี่ยถึงปล่อยให้เล่นกะยายบ้าง

ยายมีเพื่อนเยอะ ตามประสาคนช่างพูด เยอะแยะมาก ทุกวันนี้มีแต่คนเอากับข้าวเอาของมาให้
ทั้งที่บ้านเรามีอันจะกิน บางทีมาให้เยอะจนแม่เราว่าว่ายายไปขอไปเอาของเขาทำไม
เขาจะหาว่าเราไม่ดูแก

ทุกวันยายจะไปอยู่หลังบ้าน แล้วยายข้างบ้านจะมาคุยกับแม่ ตั้งแต่เช้าจนเย็น พูดๆๆๆ
ยอมรับว่าเคยไปยืนฟังสักพัก คือเรื่องนินทาคนอื่นทั้งนั้น บางทีแจ๊คพอตเจอนินทาเรากะแม่เราด้วย
เออไม่เข้าใจอะ บางทีเสียใจนะ อุตส่าอุปการะมา แม่เราสงสารว่าไม่มีใครดูแล แต่ก็ทำแบบนี้
ไม่เคยใช้ให้ทำกับข้าวทำงานบ้านไร โคตรสบาย มีแต่เราที่ลำบาก เครียด ทำไมเราต้องมาอยู่กะคนแบบนี้วะ
บางทีที่ไดยินแกพูดด่าว่านินทาเรากะแม่นะ โคตรอยากตบคนแก่นะบอกตรง แต่ทำไม่ได้ไง
ร้องไห้อย่างเดียว เพราะแค้นมาก เสียใจ น้อยใจ เป็นแบบนี้อีกแล้วหรอ
ตอนเด็กก็แย่แล้วนะ ตอนนี้ยังเป็นแบบนี้อีกหรอ

ทุกคนก็ได้แต่ปลอบว่าสันดารคนยังไงก็เปลี่ยนไม่ได้แล้ว ต้องอดทนต่อไป
มันแปลกปะ คนที่ต้องอดทนคือยายไม่ใช่หรอ เพราะยายมาอาศัยบ้านเราอยู่ แต่ยายไม่เคยให้เกียรติเรา
เป็นยังไงยังงั้น ไม่มีความจริงใจกะครอบครัวเราเลยสักนิด เบื่อมาก เมื่อไหร่เรื่องแบบนี้จะจบสักที
ไม่อยากอยู่กะคนแบบนี้เลย



... ขอโทษนะคะ มันยาวมากเลย
ขอบคุณทุกคนที่สละเวลาอ่านมัน