หลังจากที่ผม เพียรพยามฝึกกสิณไฟ ไปใด้ระดับหนึ่ง รู้สึกว่าสติปัญญาจะเรียนรู้อะใรใด้รวดเร็วกว่าเมื่อก่อนเยอะ คงเพราะมีสมาธิมากขึ้น ผมเองเป็นคนชอบตีไก่ เป็นชีวิตจิตใจเลยครับ แต่ระยะหลัง ไม่ค่อยใด้นำไก่ไปตีครับแต่เลี้ยงใว้ขายอย่างเดียว และเรื่มหันมาสนใจคำสอนของพระพุทธเจ้า เนื่องจากผมเล่นไก่แล้วแพ้พนันบ่อยๆ และบางครั้งน่าสงสารไก่ตัวเองที่แพ้บ่อยๆ สุดท้ายผมเลยตัดสินใจเลี้ยงไก่ใว้ขายไห้คนนำไก่ไปตีครับ แรกๆผมก็กลัวบาปกรรมครับ ตั้งแต่ไปฝึกการเพ่งกสินไฟ กับหลวงปู่เณรคำ มาใด้ชักพัก ก็เกิดฉุกคิดขึ้นมาใด้ว่า บุญส่วนบุญ บาปส่วนบาป หากผมค้าชีวิตสัตว์ใด้เงินมาเยอะๆ บาปผมก็จะเยอะขึ้นตามไปด้วย ผมก้เลยนำเงินส่วนหนึ่งไปสร้างวัดวาอาราม นำเงินไปช่วยเหลือพระที่ไม่มีเงินเรียนหนังสือ วัดใหนไม่มีอุปกรณ์ก็มักจะช่วยด้วยเงินบาปที่ผมค้าชีวิตสัตว์พวกนั้น ผมรู้สึกเป็นสุขใจและผมเองก็ยอมรับปาบส่วนที่ผมจะใด้รับในชาติถัดไปด้วยครับ และส่วนบุญกุศลที่ผมใด้ทำนุบำรุงพระพุทธศาสนาผมก็ใด้ไปด้วย  ความคิดแบบนี้มีมาตั้งแต่เรื่มฝึกกสินไปหรือ เตโชกสินครับ  ไม่รู้ว่าผิดหลักศาสนาหรือปล่าว ใครพอแนะนำผมใด้ช่วยแนะนำครับ