สำหรับผม

คือการได้กินอาหารพร้อมหน้าพร้อมตากันทุกคนโดยไม่ขาดหาย


เวลาที่เห็นแม่คีบอาหารกินอย่างเอร็ดอร่อย...

เวลาที่เห็นพ่อคุยโขมง-โฉงเฉง  ทั้งที่อาหารเต็มปาก
ดอนที่พี่ชายและพี่สาวเออ-ออ ไปกับพ่อและทุกคน....และอาซ้อแอบเอาทิชชู่ห่อเศษกระดูกจากปาก แต่ยังฮ่า..ฮ่า..

น้องชายที่เป็นใบ้ พูดไม่ได้ แต่ยังเคี้ยวอาหารและยังหัวเราะกับทุกคน ทั้งๆที่ไม่รู้เรื่อง

น้องสาวคนเล็ก ไม่ค่อยกินเพราะลดน้ำหนัก แต่ยังรับมุข และหัวเราะกับทุกเรื่องที่ทุกคนคุยกัน


สำพรับผมคุยได้เรื่อง สนุกทุกเรื่องที่ทุกคนคุยกัน ด้วยอาการน้ำตาคลอหน่วยเล็กน้อยพร้อมอมยิ้มเล็กน้อยด้วยความสุขอันเปี่ยมล้น

บรรยากาศตอนนั้นใครเอาเงินเป็นล้านมาแลก   ผมก็ไม่ยอม....




!!!......เพียงแต่ตอนนี้........!!!