ฉันเบื่อ.....จุดจบของการเดินออกจากห้องนอน คือการลุกแบบสะลึมสะลือ .......มันใช่เหรอ? ที่ฉันจะต้องตื่นขึ้นมาและพบว่า
ฉันจะต้องนั่งเครื่องบินไปที่เชียงใหม่ ฉันนั่งคิดอยู่ครู่หนึ่ง พร้อมมองไปที่พาสปอร์ต

"มันน่าเบื่อ ทำไมฉันต้องทำในสิ่งที่ฉันไม่อยากทำด้วย"   ฉันพูดจบและลุกขึ้นยืน ฉันค่อยๆแย้มม่านเปิดออก "ทำไมกันนะ"
"ทำไมคนที่ถูกเลือกต้องเป็นฉัน อีกนานไหมที่มันจะต้องเป็นแบบนี้" ฉันพูดซ้ำๆหลายรอบ จนปวดหัว ฉันจึงลุกขึ้นไปที่ห้องน้ำ
ฉันค่อยๆเลื่อนเปิดประตูห้องน้ำ มองไปรอบๆ ฉันเห็นแก้วน้ำ เห็นแปรงสีฟัน เห็นยาสีฟัน เห็นสบู่ เห็นยาสระผม ฉันเห็นมัน
ทำไมต้องเป็นฉันด้วย?? ฉันครุ่นคิด  คิดมันอยู่อย่างนั้นอยู่พักหนึ่ง ฉันก้าวเท้าขวาเข้าไปในห้องน้ำ  มันเย็นวูบมาที่ฝ่าเท้าของฉันทันที
"โอ๊!! ทำไมนะ ทำไมต้องฉัน" คำถามมันเข้ามาในหัวฉันเรื่อยๆ "ทำไมนะ ทำไมมันถึงเย็นเช่นนี้ ทำไมกัน??" หรือว่า......

ฉันมองไปด้านหลังประตูห้องน้ำ มันมีตัววัดองศาอยู่  ฉันมองไปที่ขีดสีแดงๆ ฉันค่อยๆไล่มองดู ขีดสีแดงมันอยู่ที่ตัวเลขหนึ่ง
อะไรกันหนะ!! ฉันตกใจเพียงเล็กน้อย 18 องศา  "ทำไมกันนะ!!!" ฉันตะโกนอีกครั้ง ครั้งนี้ฉันกลับมาด้านฝักบัว ฉันเปิดมัน
น้ำที่ฉีดลงพื้นเย็นมากๆ ฉันยืนจ้องมันอยู่อย่างนั้น จนความเย็นแผ่ซ่านไปทั่วทั้งพื้น มันทำให้ฉันหนาวสั่นอีกครั้ง
      จากนั้นฉันกลั้นหายใจและรีบจับหัวฝักบัวมารดที่ตัวฉัน เริ่มจากหัว ไล่ลงมาที่หน้า และตัว ฉันอุทานขึ้นด้วยความตกใจ
"ทำไมนะ!! ทำไมต้องฉัน ทำไมนะ!! ทำไมมันถึงหนาวขนาดนี้ ทำไมนะ!!"  ฉันสงสัยถึงทุกสิ่งที่เกิดกับฉัน มันช่างแปลกเสียจริง
      ไม่นาน ความหนาวก็แผ่ซ่านไปทั้งตัว ฉันเริ่มบรรเลงทำธุระส่วนตัวอย่างเร็วรี่ ตอนนี้เริ่มไม่หนาวแล้ว ฉันปิดน้ำ และน้ำก็ค่อยๆ
ไหลเบาลงเรื่อยๆ ฉันหยิบผ้าเช็ดหัวมาเช็ดๆ รวมทั้งค่อยๆเช็ดหน้า.....ไม่นานนัก ฉันก็หยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตัวจนแห้ง
"จริงๆเหรอ ฉันต้องไปจริงเหรอ" ฉันพึมพำเบาๆพร้อมประประตูห้องน้ำออก  ฉันค่อยๆหยิบเสื้อในตู้ หยิบกางเกง และอื่นๆ
ฉันแต่งตัวอย่างช้าๆ เพราะเหลือเวลาอีกนานอยู่ กว่าจะถึงเวลาที่จะต้องไป

.............ฉันแต่งตัวเสร็จแล้ว............. ฉันเตรียมของเสร็จแล้ว.................ฉันเหรอ? จริงๆเหรอ? ต้องไปเหรอ? ฉันพร่ำคิดตลอดเวลา
ท้ายที่สุดมีเสียงเรียกจากหน้าบ้านดังขึ้นมา "คุณครับ รถมาแล้ว...พร้อมหรือยังครับ" เสียงนี้เป็นเสียงที่ฉันไม่อยากได้ยินเลย

..............................ทำไมนะ!!! ทำไมต้องฉัน...............................ฉันพูดมันขึ้นมาอีกแล้ว!!  ฉันค่อยๆก้าวลงบันไดทีละขั้น
อย่างระมัดระวัง   "ถึงเวลาแล้วสินะ" ฉันพูดพร้อมพรางบิดลูกบิดประตูออก แสงสว่างลอดเข้ามาทางช่องเล็กๆ ขณะเปิดประตู
และมันเริ่มกว้างขึ้น สว่างขึ้นมาก จนฉันแสบตาไปหมด......เสียงดังมาอีกครั้ง "พร้อมแล้วใช่ไหมครับ คุณ..??..............
ฉันตอบกลับคำถามนั้น......."ฉันเหรอ?"....."ฉัน?"...."พร้อมแล้ว!".