ไปภาวนามาครับ  ในสถานที่ใช้กฎปิดปาก 10 วัน
///// ขอถามสภาวธรรม ที่เกิดหน่อยครับว่าคืออะไร
และการเดินทาง วิธีปฏิบัติต่อยอดครับ


1 ลมหายใจ หาย
- หายใจไปๆ  ลมเริ่มเบาลงๆ  ละเอียดๆ จนลมหายใจหาย
(เลยอุทานในใจว่า อ้าวเฮ้ย ! ลมหายๆ ... - _-'  )
แล้วก็หายใจต่อทั้งๆ ที่ไม่มีลม
เป็นช่วงประมาณ 10 วินาทีที่ลมหาย  ....  ลมก็ค่อยๆ กลับมารับรู้ต่อ



2 กายหายใจได้เอง
- เป็นเหตุการณ์ต่อเนื่องกับ ลมหายใจหาย
พอลมละเอียดๆ ก็เริ่มเห็นชัดว่า ร่างกายมันค่อยๆ เคลื่อนขึ้นลงๆ ได้เอง
จนกระทั่งเห็นชัดว่า ร่างกายมันหายใจเองชัดมาก ...... แล้วมีการรับรู้ว่า มันหายใจได้เอง
(อุทานอีกแล้ว ว่า เฮ้ย ! มันหายใจได้เองนี่หว่า )
เห็นมันหายใจได้เองแบบชัดมาก  ซัก 10 วิ  ก็ค่อยเริ่มหายใจเองแบบเบาๆ



3 สุขภายใน
- เหตุการณ์หลัง ลมหาย และ หายใจได้เอง
ก็ออกมาเดิน ก็รู้สึกว่า  มันมีความสุข มีความพอใจในตัวเอง เบิกบาน ไม่ซึม โล่งโปร่งเบา เหมือนจะเดินยิ้มๆ
(มีแวบนึงผ่านกลุ่มผู้ปฏิบัติ ก็คิดว่า "พวกแกดูสิ ชั้นได้สภาวะดี ยิ้มไม่หุบเลย"
.... แวบก็รู้คิดถึงจุดนี้ แล้วก็กลับมาดูตัวเองต่อ)

- พอมานั่งดื่มน้ำ เห็นไอ่เก๋ายนั่งอยู่ข้าง (ไอ่เก๋า นักภาวนาที่เราไม่ชอบ เพราะเค้าเดินเสียงดัง ทำไรพึบพับๆ )
เห็นจิตมันไม่ชอบแค่แวบเดียว แล้วก็กลับมาอยู่กับความพอใจในตัวเอง

- รู้สึกตัวแบบไม่ต้อง รู้สึกเลย เหมือนสติมันทำงานเอง กลับมาดูกายใจได้ไวตลอดเลย

- พอกลับมาที่ห้อง ส่องกระจก เห็นหน้าตัวเองมันยิ้มเอง หุบปากไม่ได้อะ : )



4 น้ำตาตก
- พอเข้าห้องโถงปฏิบัติ เราก็เริ่มนั่งภาวนา
พอมีเสียงสวดนำจากธรรมาจารย์โกเอ็นก้า แค่ 3 - 4 วิ
น้ำตาเราร่วงเผาะๆ นานเป็นนาทีเลย

ก็เลยดูระหว่าง "ความอยากอินในสภาวะ กับ การกลั้นน้ำตาไว้ (เราก็กลัวอายคนอื่นเหมือนกัน) "
เห็นความเป็นกลางๆ  แต่ปีติ น้ำตา มันก็ยังทำงานอยู่ครับ



แชร์ และ วานผู้รู้แนะนำหน่อยครับ ขอบคุณมากครับ