วันนี้อยากทานหมึกมะนาว ปลาคังลวกจิ้ม เลยคิดจะเข้าตลาดสะพานใหม่ครับ จะได้ดูวัตถุดิบอื่นๆมาทำอาหารรวมถึงซื้อหมูไก่มาเอาไว้ทำนั่นนี่กินตามปกติ

พอเดินเข้าไปโซนอาหารทะเล เดินดูพวกหมึก...ไม่ค่อยน่าทาน ไข่ในตัวไม่ค่อยมี เลยล้มเลิกหมึกมะนาว เบนเข็มไปที่ปลาคัง ดันไปสาย ไม่ค่อยมีแล้วเหลือแต่ตัวใหญ่ๆ เลยตัดใจซื้อกระพงแล่มาแพคนึง ร้อยบาท ถือว่าคุ้มราคาดีนะครับกับการไม่ต้องมาแล่เอง (ลวกจิ้มไปแล้วสองรอบบ่ายค่ำครับ^^)

เรื่องของเรื่องมันอยู่ที่ระหว่างเดินดูของตรงอาหารทะเล ถ้าใครเคยไปตลาดยิ่งเจริญจะพอนึกออกนะครับ มีสี่ลอค

เรื่องเกิดที่ลอคสาม ร้านที่ติดกับบันไดเดินลงไปทางปลาน้ำจืดสด มีลูกค้า อายุคงซักสี่สิบห้า+ บทสนทนาที่ผมได้ยินคือแม่ค้าตอบมาว่า "นี่ดอลลี่แท้ๆชัวร์นะ ไอเนื้อดอลลี่ขาวๆมันไม่ใช่ดอลลี่แท้..." ลูกค้าป้าท่านนั้นก็ยืนมอง...แต่ผมไม่ทราบนะว่าแกซื้อไรือไม่ซื้อเพราะปมเดินเลยมา

คือไอจริงๆจากสายตาที่ผมเห็นปลาดอลลี่ของเจ้คนขายแก เนื้อนี่เหลืองทั้งถุง ดูทีเดียวผ่านๆก็มองออกว่านี่มันเนื้อปลาสวายไทย มันไม่เหมือนดอลลี่ขาวๆในแพคร้านอื่นก็จริงครับ เพราะของเจ้แกเหลืองทั้งถุง (หลายท่านถ้าไม่เคยไปเดิน ขออธิบายนิดนึงว่าหลายร้านตรงนั้นช่วงปัจจุบันมักจะนำกุ้งที่แกะแล้ว เนื้อปลาแล่แล้ว เนื้อปู ปลาดอลลี่เนื้อขาว ปลาหมึกหั่นแว่นแล้วมาแพคขายถุงละร้อยครับ บางคนไม่อยากมาแกะมาหั่นเองก็ซื้อความสบายไปร้อยนึง ก็ไม่ถือว่าแพงมากเกินไป ราคาพอรับได้กับบริการแกะแพคถุง)

มาเข้าเรื่องปลาสวายไทยดอลลี่กันต่อครับ คือจากเหตุการที่ผ่านหูผ่านตามาวันนี้ กับสิ่งที่พวกเราทราบกันมาว่าปลาดอลลี่ที่พวกเราทาน มันคือปลาอะไร มีวิธีการเลี้ยงอย่างไร เนื้อมันถึงคนละสีกับสวายไทยที่เนื้อเหลือง คนเลยไม่นิยมรับประทานมากเท่าไรนัก ป้าคนซื้อก็คงยังจะไม่รู้ว่าดอลลี่ๆ ที่แกคิดว่าปลาเมืองนอกอร่อยเลิศเลอมันมาจากปลาอะไร ส่วนเจ้คนขายก็เนียนมั่วซั่วไปเรื่อยเอาสวายไทยมาต้มดิบให้ป้าแกซะงั้น

ใครไปซื้อของตลาดยิ่งเจริญลองแวะไปดู แกล้งถามเจ้แกได้ครับว่าดอลลี่ของเจ้แกแท้ขนาดไหน ตำแหน่งร้านตามที่กล่าวไว้ด้านบน;)