ประสบการณ์ครั้งแรกในการสมัครลงแข่งขันวิ่งมาราธอน

เริ่มด้วยตอนไปถึงตอนแรก งงมาก... หาทางวนเพื่อจะไปงานอยู่นาน (หลง+ติดม๊อบ+งานภูเขาทอง) แวะถามคุณตำรจตลอดทางเลย

พี่ๆ ตำรวจก็ใจดีมากครับ รู้ว่าเรามาวิ่ง ขับเลยซอย ยังมาโบกให้ถอย เพราะกลัวเราจะไปไม่ทัน (ตอนนั้นประมาณ 1.00 น.)

มาถึงสนามหลวง พร้อมจอดรถยนต์ แล้วก็เดินไปรวมๆ แถวๆ ที่นักวิ่งไปรวมกัน ตอนนั้นน่าจะราวๆ 1.30 แล้ว

ผมมากับเพื่อนอีกคน ต่างคนต่างไม่เคยวิ่งมาราธอนกันมาก่อนเลย ผมเป็นคนลากเพื่อนมาสมัคร เพราะกะไว้ว่า วิ่งๆ ไป ถ้าเบื่อๆ ก็ยังมีเพื่อนคุย

ขณะรอ เจอ จนท. ของ สแตนด์ดาร์ด มาถ่าย VTR มาขอสัมภาษณ์ 555++ เป็นภาษาอังกฤษ เพื่อนก็ตกปากรับคำ (แต่มันเดินหนี 555+ ทิ้งตูซะแล้ว)

ได้เรามันก็เก่งภาษาอังกฤษ เกรด AAA (ก๊อปเกรด AAA นะ งูๆ ปลาๆ มาก) ก็ตอบๆ ไป ที่ถามก็ประมาณว่า ทำไมถึงมาวิ่ง มีแรงบันดาลใจอะไรมั้ย

สำหรับผมบอกเลย อยากลองวัดซักครั้ง ว่า มาราธอนเนี่ย มันยากขนาดไหน เราจะทำได้มั้ย และก็ตอนนี้เริ่มพร้อม เวลาลงตัว พอซ้อมได้ มีเงินซื้ออุปกรณ์

ปกติแล้ว ผมเตะบอล + ตีแบด พอลงมาราธอน ก็เริ่มซ้อมวิ่ง จัดเวลาวิ่งได้ประมาณ 3 วัน/สัปดาห์ ระยะเวลาซ้อม 4 เดือน แต่ตอนซ้อมก็ทำระยะได้แค่ 5 - 15 กม. เอง

คุยกับเพื่อนว่า ที่ซ้อมมา ทำได้แค่ 1 ใน 3 ของระยะเต็ม กะว่า ยังงัยก็ต้องวิ่งให้ได้ระยะ ฮาล์ฟ เป็นอย่างน้อย ถ้าไม่ไหวจริงๆ เราคงนั่งรถพยาบาลกลับไปกินแม็คโดนัล (ของแจก 555++)

ปล.ดันให้ใส่ Rating ก่อนอธิบายจบ โว๊ะ.... ไม่เซอร์ไพรส์เลย แต่หลายๆ กระทู้ก็บ่นอยู่แล้วล่ะ เดี๋ยวผมค่อยมาบ่นในมุมของผมอีกที

ปล2. แอบเห็นพาเวอร์เจลหน้างานขายซองละ 200.- บาท บ๊ระเจ้า...แพงเวอร์ (หรือมันราคานี้อยู่แล้วหว่า)