เคยไหมค่ะที่เรามองไปรอบๆตัวและพบเจอแต่คนที่มีความสุข

คนที่หัวเราะ ยิ้ม คุย ร่าเริง แต่พอย้อนกลับมาหาตัวเอง ส่องกระจก ทำไมเราไม่มีรอยยิ้มที่น่าอิจฉาเหล่านั้น
ณ เวลาปัจจุบันนี้ รอยยิ้มของเราเลือนหายไปเรื่อยๆทั้งๆที่อายุแค่ 21 ปี

ผิดจากเมื่อก่อนสมัยมัธยม สมัยเด็กเราเป็นคนร่าเริง ยิ้มเก่ง สนุกสนาน
แต่ตอนนี้เรากลับกลายเป็นผู้หญิงที่มีแต่ความทุกข์ และชอบพูดคุยกับคนแปลกหน้ามากกว่าคนที่รู้จัก

ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกัน เหมือนชีวิตขาดความสดชื่น แต่เรามีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับครอบครัวน่ะ
เรื่องครอบครัว ญาติ ไม่มีปัญหา เรื่องเงินทองอะไรก็ไม่มีปัญฆา บ้านเราเลี้ยงดูเอารักเอาใจใส่มาก

มีใครเป็นแบบเราไหม และมีวิธีแก้ไหมค่ะ ขอบคุณค่ะ
เราเพียงแต่คิดถึงรอยยิ้มที่มีความสุขและตัวเอง อยากได้รอยยิ้มนั้นคืนมาอีก