สวัสดีรอบดึกค่ะทุกคน
ใกล้ถึงวันแห่งความรักในเดือนที่เป็นสัญลักษณ์ของความรักแล้ว
จขกท เลยเอาเรื่องสั้น(มาก) ที่แต่งไว้นานแล้ว มาให้อ่านกัน เผื่อจะเข้ากับเทศกาลบ้าง ฮ่าๆ


ชื่อเรื่องว่า ทิวลิปสีขาว
-----------------------------------------------------------------------------

ดอกไม้ของใคร?

คำถามผุดขึ้นมาในหัวของผมเมื่อมองเห็นดอกทิวลิปสีขาววางอย่างสงบอยู่บนโต๊ะทำงานส่วนตัว..

เมื่อฤดูหนาวเริ่มต้น ชีวิตของใครหลายคนก็เริ่มเข้าสู่สภาวะเชื่องช้า เซื่องซึม ผมก็เป็นเช่นนั้น
บนโต๊ะทำงานคราคร่ำไปด้วยกองเอกสารที่ยังจัดเรียงไม่เสร็จ มีบางส่วนถูกวางซ้อนกันอย่างไม่เป็นระเบียบรอบๆโต๊ะ ท่ามกลางกองเอกสารเหล่านี้มีปึกจดหมายเกือบร้อยฉบับถูดมัดรวมกันวางรวมกับเอกสารงานอื่นๆทุกฉบับจ่าหน้าซองถึงผมด้วยลายมือชื่อของคนๆเดียว
...จดหมายเหล่านี้ไม่มีร่องรอยของการเปิดอ่าน แม้แต่ฉบับเดียว
และผมก็ลืมไปแล้วว่า เคยมีจดหมายพวกนี้ จนกระทั่ง..

ความทรงจำบางอย่างปรากฏขึ้นเมื่อผมมองเห็นดอกทิวลิปสีขาวดอกนี้
ความทรงจำที่ไหลวนออกมาราวเขื่อนแตก

ฤดูหนาวเมื่อนานมาแล้ว
เสียงเรียกของใครบางคนคุ้นหู ใบหน้าที่คุ้นตายิ้มให้ผม
เธอเรียกผมว่า เสือยิ้มยาก และใช้ความพยายามทั้งวันเพียงเพื่อจะได้มองเห็นรอยยิ้มผม
ที่นั่นมีดอกทิวลิปสีขาวรายล้อมรอบตัว

ที่ไหนสักแห่ง ที่ผมลืมเลือน


ผมเริ่มวิ่ง
เธอเริ่มวิ่ง

ผมหัวเราะ
เธอยิ้ม
ผมเลือกที่นอนหลับบนตักนุ่มๆของเธอ แทนการพูดคุย และเธอก็เต็มใจ

เวลาผันผ่านไป ริ้วรอยบ่งบอกวัยที่เริ่มโรยรา
วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังแต่งตัวเพื่อไปงานเลี้ยงสังสรรค์ กระจกสะท้อนภาพเส้นผมสีขาวหลายเส้นแซมสีดำที่ข้างใบหู

สัญญานความโรยราของช่วงวัย..

ผมค่อยๆดึงปึกจดหมายออกมา บรรจงเลือกจดหมายหนึ่งฉบับเพื่อเปิดอ่าน ความรู้สึกทะนุถนอมอย่างไม่เคยเป็นมาก่อนเกิดขึ้นในใจ

น้ำตาหยดหนึ่งไหลเปื้อนตัวอักษร ความทรงจำหลากหลายปะทุกรุ่น
จดหมายฉบับแล้วฉบับเล่าถูกเปิดอ่าน
คราบน้ำตาเลือนหายไปแล้ว
เหลือเพียงความรู้สึกหลากหลายวิ่งพล่านอยู่ในหัว

เสียใจ รู้สึกผิด ผสมปนเป


ผมลืมเธอ ทั้งที่เธอคิดถึงผม
ผมทิ้งเธอ ทั้งที่เธอรอผม

ดอกทิวลิปสีขาวถูกหยิบขึ้นมา พร้อมการ์ดเล็กๆ ที่ปราศจากคำอวยพร มีเพียงคำสั้นๆ ลงลายมือชื่อคุ้นตา



"รัก"




จาก แม่..




# ฤทัยศรีแต่งไว้เมื่อ ๒๒ พฤษภาคม ๒๕๕๖

...ดอกทิวลิปสีขาว หมายถึง ฉันเสียสละทุกอย่างได้เพื่อคุณ  รักที่ไม่หวังผลตอบเเทน