กิร ดังได้สดับมา ยังมีภิกษุ 2 รูป ในพระศาสนาของพระบรมศาสดาของเรานี้ องค์หนึ่งมีพรรษาแก่กว่าอีกองค์หนึ่งมีพรรษาอ่อนกว่า
เป็นสหธรรมิกที่มีความรักใคร่กันและกัน แต่จากกันไปเพื่อประกอบความเพียร องค์อ่อนพรรษากว่าได้สำเร็จพระอรหัตตผลเป็นพระอรหันต์ก่อน
องค์แก่พรรษาได้แต่เพียรกำลังสมาธิสมาบัติ และเป็นผู้ชำนาญในวสี จะพิจรณาอธิษฐานให้เป็นอย่างไรก็ได้ดังประสงค์ และเกิดทิฎฐิสำคัญว่ารู้ทั่วแล้ว  ส่วนองค์อ่อนพรรษาครั้นพิจรณาดูก็ทราบด้วยปัญญาญาณ จึงสั่งให้องค์แก่พรรษากว่าไปหาองค์ท่านองค์นั้นไม่ไป สั่งสองสามครั้งก็ไม่ไป
องค์อ่อนพรรษากว่าจึงไปหาท่านเสียเอง แล้วยังกันและกันให้ยินดี พอสมควรแล้ว จึงพูดกับองค์แก่พรรษากว่าว่า ถ้าท่านสำคัญว่ารู้จริง
ก็จงอธิฐานให้เป็นสระ ในสระให้มีดอกบัวหลวง 1 ดอก ในดอกบัวหลวงให้มีนางฟ้อนสวยงาม 7 นาง องค์แก่พรรษากว่าก็เนรมิตรได้ตามนั้น
ครั้นเนรมิตแล้วองค์อ่อนพรรษากว่าจึงสั่งให้เพ่งดู  ครั้นเพ่งดูนางฟ้อนอยู่กามราคะกิเลสอันสั่งสมมาแล้วหลายร้อยอัตตภาพก็กำเริบ
จึงทราบได้ว่าตนยังไม่ได้สำเร็จเป็นอรหันต์ ครั้นแล้วองค์ที่อ่อนพรรษากว่าจึงเตือนให้รู้ตัว และให้เร่งทางปัญญาวิปสสนาญาณ

องค์แก่พรรษากว่าครั้นปฎิบัติตามทำความพากเพียรประโยคพยายามอยู่  มิช้ามินานก็สำเร็จอรหันต์ขีณาสวะบุคคลในพระพุทธศาสนา
    ด้วยประการฉะนี้.................................เอวัง