มาฝึกงานที่ญี่ปุ่นเกือบ 6 เดือนแล้วค่ะ ช่วงแรกคิดถึงบ้านมาก แต่ทีนี้ภาษาญี่ปุ่นไม่มีคำว่าคิดถึง เวลาพูดเลยบอกว่าอยากกลับไทย ก็มีคนญี่ปุ่นมาถามว่าทำไมถึงอยากมาญี่ปุ่น ที่บริษัทบังคับมาเหรอ เรายังไม่ทันได้ตอบ เค้าก็พูดต่อว่าถ้าเป็นคนญี่ปุ่นจะไม่พูดหรอก เพราะมันคืองาน จะอดทนไม่แสดงออก พอเราได้ยินก็ไม่รู้จะพูดยังไงเลย อยากจะถามย้อนกลับไปว่าพูดงี้เคยไปอยู่ต่างบ้านต่างเมืองนานๆ หรือเปล่า T T แต่ก็พูดไม่ออกค่ะ

ผ่านมาเป็นเดือน เราก็นึกว่าเรื่องนี้จะจบไป แต่ไม่เลย วันก่อนไปกินเนื้อย่างกัน เค้าก็ถามเราอีกว่าบอกหน่อยสิทำไมถึงอยากมาญี่ปุ่น เพื่อความก้าวหน้าเหรอ เราก็บอกไปว่าใช่ เพราะตอนนั้นเราหางานใหม่ได้ ซึ่งเราคิดว่าถ้าจะให้อยู่ที่นี่ต่อ เราต้องได้มาญี่ปุ่น ก็เลยถามหัวหน้าว่าเราพอจะมีสิทธิ์ได้มามั้ย ทำนองนี้ พอเค้าได้ยินคำตอบ เค้าพูดมาว่าแล้วจะพูดว่าอยากกลับไทยทำไม ในเมื่ออยากมาเอง บริษัทไม่ได้บังคับซะหน่อย เค้าเกลียดคนที่เป็นแบบนี้ เราได้ยินก็คิดนะว่า เฮ้ย ทำไมพูดแบบนี้ฟระ กรูคิดถึงบ้านนี่ผิดด้วยเหรอ แทบจะเอาตะเกียบขว้างใส่ ปกติเวลาโมโห เราลุกหนีทันที แต่นี่ทำไม่ได้ บอกตัวเองอดทนๆๆๆ แต่หน้าคงแสดงอารมณ์ไปแล้ว - -"

พยายามกินต่อแต่น้ำตามันจะไหล เลยลุกไปร้องไห้ในห้องน้ำ ออกมาก็ไม่อยากกินแล้ว นั่งกินไปจะร้องไห้อีก ยัดๆ มันเข้าไปจนหมด ระหว่างนั้นคนญี่ปุ่นก็พูดเรื่องที่ทำงานผิด กลัวหัวหน้าจะโมโห แต่พอไปบอกหัวหน้าไม่โกรธเลย บลาๆๆ เราก็ฟังผ่านๆ จะพูดทำไม -*- จ่ายเงินเสร็จออกมานอกร้าน ยืนรอเค้าดูดบุหรี่ ตอนนั้นน้ำตาปริ่มๆ อยากจะกลับห้องแล้ว เค้าชวนคุยก็ต้องตอบแต่คุมเสียงไม่ไหว หันหลังให้น้ำตาไหลเป็นทางเลย พยายามเช็ดแต่ก็ไม่ช่วยอะไรเลย ระหว่างที่เดินเค้าก็คุยไปเรื่อย เราก็ได้แต่อือ อือ จนเค้าเรียกให้เราหยุด แล้วก็โค้งพร้อมกับขอโทษ เค้าบอกว่าไปหาที่นั่งให้รู้สึกดีกว่านี้ก่อนแล้วค่อยกลับมั้ย แล้วเค้าพาไปนั่งแถวๆ สถานีรถไฟ แต่เราหยุดร้องไห้ไม่ได้แล้วอ่ะค่ะ T T ยาวเลยทีนี้ เค้าก็แบบขอโทษนะ เค้าไม่ดีเอง ยกโทษให้ได้มั้ย ให้โอกาสอีกครั้งได้มั้ยประมาณนี้ สุดท้ายก็เคลียร์กันได้ประมาณนึงอ่ะค่ะ

แล้วเราไปเจออ่านเจอในเน็ตว่าปกติคนญี่ปุ่นจะไม่แสดงความรู้สึก แต่นี่เราไปร้องไห้เป็นชั่วโมงต่อหน้าเค้า เราจะดูเป็นคนที่แย่ไม่รู้จักอดทนอะไรทำนองนี้มั้ยคะ อยากรู้เค้าคิดยังไงอ่ะค่ะ