ตามหัวเรื่องเลยค่ะ เราอายุ27 มีลูกวัย5ขวบ 1 คน
และ ลูกวัย1.7ขวบ แฟนเราทำงาน ตอนนี้เราเลี้ยงเองแบบเต็มทั้งวัน ด้วยความลูกคนโตก็ดื้อ เดะเล่นกะน้องแรงเดะแหล้องกันร้องไห้ จนเราอดทนจะไม่ไหว เราเหมือนคนถูกโซ่รั้งขาไว้ตลอด วันๆไปได้ไปไหนเลย เราเบื่อและเหนื่อยหน่ายจนมีความคิดอยากจะตายๆไปซ่ะให้มันจบๆ เราเบื่อมาก เบื่อแบบทนไม่ไหวแล้ว อารมณ์เรารุนแรงขึ้นทุกวัน ได้ยินเสียงลูกร้องไม่ได้เลยอยากจะเดินเข้าไปตี ไปอารวาด เรามีความคิดอยากจะทิ้งทุกอย่าง เหมือนระเบิดจะลงล่ะพร้อมที่จะเสียครอบครัวไปแล้ว แบบนี้ต้องทำยังไง (ต้องขอโทษล่วงหน้านะคะถ้าใครคิดว่าเราไม่มีความรับผิดชอบแต่ที่พิมมันคือความคิดเราทั้งหมด)
เรารู้สึกเหนื่อยเบื่อกับการเป็นแม่คน เรารู้สึกเหมือนเราจะเป็นประสาทให้ได้ อารมณ์รุนแรงขึ้นเรื่อยๆ
และ ลูกวัย1.7ขวบ แฟนเราทำงาน ตอนนี้เราเลี้ยงเองแบบเต็มทั้งวัน ด้วยความลูกคนโตก็ดื้อ เดะเล่นกะน้องแรงเดะแหล้องกันร้องไห้ จนเราอดทนจะไม่ไหว เราเหมือนคนถูกโซ่รั้งขาไว้ตลอด วันๆไปได้ไปไหนเลย เราเบื่อและเหนื่อยหน่ายจนมีความคิดอยากจะตายๆไปซ่ะให้มันจบๆ เราเบื่อมาก เบื่อแบบทนไม่ไหวแล้ว อารมณ์เรารุนแรงขึ้นทุกวัน ได้ยินเสียงลูกร้องไม่ได้เลยอยากจะเดินเข้าไปตี ไปอารวาด เรามีความคิดอยากจะทิ้งทุกอย่าง เหมือนระเบิดจะลงล่ะพร้อมที่จะเสียครอบครัวไปแล้ว แบบนี้ต้องทำยังไง (ต้องขอโทษล่วงหน้านะคะถ้าใครคิดว่าเราไม่มีความรับผิดชอบแต่ที่พิมมันคือความคิดเราทั้งหมด)