ท่านที่เคารพรักครับ  การพลัดพราก จากกันนั้นเป็นความทุกข์ยิ่งนัก  แต่ยังมีความทุกข์เทวษอย่างหนึ่ง ซึ่งทุกข์หนักยิ่งขึ้นไปอีก

นั่นคือความทุกข์ที่ต้องพลัดพราก จากคนที่เรารัก   โดยที่ไม่ทันได้เอ่ยแม้แต่คำร่ำลา ต่อกัน  

คนเราต่างก็เหมือนเม็ดทรายมากมายตามชายหาด ที่รอคลื่นแห่งชีวิตถาโถม โหมสาดซัดมา พัดพาเราทั้งหลาย ให้แยกย้าย
กระจัดกระจายกันไป

ไปตามชะตากรรมของแต่ละคน  หรือไปตามยถากรรม ของแต่ละคน
แต่หากมีวาสนา  คนเราต้องได้กลับมาพบกันอีก  

หากมีวาสนา  คนเราต้องได้กลับมาพบกันอีก    

มีหนังมีละคร  มีชีวิตจริงมากมาย  ที่ทำให้เราเห็นถึงสัจธรรมข้อนี้    แม้รู้ทั้งรู้ว่า พบเพื่อพราก   แต่ก็ยังอยากจะพบ

มีเจอะก็มีจาก มีพลัดพรากไว้คอยท่า   วันนี้ใต้ชายคา วันข้างหน้า ใต้ฝาโลง     หากตามสำนวนของท่านโกวเล้งก็ต้องพูดว่า

หากมีวาสนายังไงก็ต้องได้พบพาน  แต่หากสิ้นไร้ซึ่งวาสนาแล้ว   เหยียบย่ำตามหาจนรองเท้าสึก ก็ไม่มีวันพบเจอ

ระหว่าง  คนต่อคนแล้ว  คนเราจะจดจำกันไปได้นานสักเพียงใด  นานสักเท่าไหร่กันนะ
หนึ่งปี สองปี สามปี สี่ปี ห้าปี   หรือเป็นสิบๆปี

แต่บ่อยครั้ง ที่เพียงวันสองวัน คนเราก็ " ลืม " กันไปหมดแล้ว    อะไรนะ ที่ทำให้คนเรา ต่าง ลืมกันไปได้ง่ายดายเช่นนี้

อะไรนะที่ทำให้เราลืม เจนี่    อะไรนะที่ทำให้เราลืมพลอย     อะไรนะที่ทำให้เราลืมชมพู่ ( ฮา )

อะไรนะที่ทำให้เราลืมชวน  อะไรนะที่ทำให้เราลืมชาติชาย   อะไรนะที่ทำให้เราลืมบรรหาร อะไรนะที่ทำให้เราลืมสมชาย



อะไรนะ ที่ทำให้เราไม่เคยลืมอภิสิทธิ์    
อะไรนะที่ทำให้เรา ไม่เคยลืมเปรม

และอะไรนะ ที่ทำให้เราไม่เคยลืม ท่านทักษิณ

คนที่เราไม่เคยลืมไปจากความทรงจำนั้น  มักมีสองประเภท    ประเภทหนึ่งคือคนที่เรารัก
และประเภทที่สอง  คือคนที่เรา แค้น

สิบเก้ากันยา ปีสี่เก้า โดยไม่ทันได้เอ่ยคำร่ำลา ท่านษิณก็จากประชาชนไป  อันเป็นการจากกัน  ในขณะปฏิบัติหน้าที่ ที่ต่างแดน    
ท่านนายกฯโดนยึดอำนาจแบบแยบยล มีหลายฝ่ายสุมหัวก่อหวอดกันกบฏ   แม่ทัพนายกองเป็นเพียงเบี้ยในกระดาน  

   ผู้อยู่เบื้องหลังเดินหมากนั้นรู้เส้นสนกลในกองทัพกระจ่างปานลายมือบนฝ่ามือ    คนผู้นี้มีใบหน้าคล้ายเปรม

   ท่านทักษิณ โดนรัฐประหารอันเป็นดาบแรก  

เมื่อคิดคิดต่อสู้ขัดขืน ไม่จำนนด้วยการจะตั้งรัฐบาลพลัดถิ่น  ก็โดนลวงจากคนใกล้ชิด  คนผู้นี้มีใบหน้าคล้ายสุรเกียรติ์ที่เสนอแนะว่าไม่ควรตั้งรัฐบาลพลัดถิ่นสู้  ทุกอย่าง จะเรียบร้อย   อันเป็นโดนดาบสอง  

ดาบสองเล่มนี้   จ้วงแทงจากข้างหลัง กะว่าไม่ตายก็เลี้ยงไม่โต  คนที่เคยโดนแทงข้างหลัง จะทราบว่า โดนแทงหลัง   ไม่เจ็บหลัง  

แต่เจ็บสะท้านที่หัวใจ.....


ต่อมาโดนซ้ำด้วยดาบสาม   ดาบสามตัดสินจำคุกคดีที่ดินรัชดา   ดาบสี่ยุบพรรค    ดาบห้ายึดทรัพย์    ต่อให้เป็นลูกผู้ชายชาตรีอันเข้มแข็งเพียงใด ก็ย่อมมีวันล้มลง  หากเจออย่างนี้

ดาบหกเนวินบริวารที่เลี้ยงไม่เชื่องผู้บัดซะลบหันมาแว้งกัดหักหลังซ้ำเติม     ดาบสามดาบสี่ดาบห้าดาบหกนี้ รุมซ้ำกะว่าจบสิ้นไม่ให้ได้ผุดได้เกิดในชาตินี้

หากพูดตามภาษาสำนวนท่านหวงอี้ ก็ต้องเรียกว่า   ท่านทักษิณโดนกำจัดด้วยกลยุทธ  ยืมดาบฆ่าคน  ผู้อยู่เบื้องหลังอำมหิตยิ่งนัก  สภาพที่ ลมปราณแตกซ่าน  ร่างกายบอบช้ำกระอักออกมาเป็นโลหิต   เส้นชีพจรอ่อนล้า เส้นเอ็นฉีกขาด  ลมหายใจรวยริน  สมัยโบราณต้องรักษาด้วยบัวหิมะหมื่นปีเท่านั้น

หรืออีกอย่างหากรอดได้ก็ต้องพึ่ง   "  ปาฏิหาริย์ " อย่างเดียว

หากพูดตามภาษาท่านกิมย้ง ก็ต้องเรียกว่า  โดนขุดรากถอนโคน  ไม่เหลือแม้ซากสังขาร ไม่มีแม้ป้ายให้เซ่นไหว้วิญญาณ   ไม่ให้มีแม้แผ่นดินอยู่  ล้างลบวงศ์ตระกูลออกจากสารบบทั้งเจ็ดชั่วโคตร

เป็นคนอื่น ตายไปตั้งแต่ดาบแรกแล้ว  

แต่นี่คือท่านทักษิณ     ผู้อยู่รอดปลอดภัยมาได้    ไม่ใช่เพราะปาฏิหาริย์    แต่เพราะพลังแห่งประชาชน ที่รักและศรัทธา  ซึ่งเหมือนกับว่า  ประชาชนและท่านทักษิณ   ยังมีวาสนาต่อกัน



หลายปีที่ผ่านมา พูดได้ว่าสงครามระหว่างเปรมและท่านทักษิณ  เป็นสงครามยืดเยื้อที่รับรู้กันมาตลอด และเป็นที่คาดเดาไปต่างๆนานาว่าจะจบอย่างไร  



สังคมรับรู้ว่า    ท่านทักษิณสู้กับ   ป๋าเปรม   แต่ความจริง   เบื้องหลังที่ลึกลับ   ยังมีอีก  ป. หนึ่ง   ที่ทะเยอทะยานสูง  การจัดตั้งรัฐบาลมาร์คมีคนอยู่เบื้องหลังหลายคน  รวมทั้งทหาร

คำถามที่ว่า  วันจัดตั้งรัฐบาลมาร์คในกองทัพ  ทหารกำลังวางแผนอะไร เพื่อใคร  ยังไม่แจ่มชัด   เพราะบอบช้ำทั้งสีแดง และสีเหลือง ทั้งเพื่อไทย ทั้งประชาธิปัตย์   ส่วนสีน้ำเงินลึกลับ หายสาบสูญไปเลยที่ผ่านมาหลังภูมิใจไทยแพ้เลือกตั้ง  

    ป. คนนี้   มากด้วยบารมี  และเป็นที่จับตามองว่า   อนาคต   ป. คนนี้   จะเป็น  ป๋า ป.  คนต่อไปที่คุมกองทัพอย่างลึกลับ  ผ่านเส้นสายบูรพาพยัคฆ์  ที่เวลานี้ดูผิวเผินเสมือนแบ่งกันควบคุม  ให้คุณปูคุมฝ่ายการเมือง   ส่วน ป.นี้คุมกองทัพเบื้องหลังแบบลับๆโดยฝ่ายการเมืองต้องยอมรอมชอม และทุ่มงบประคนให้กองทัพ

ความจริงท่านทักษิณ ก็ไม่ไว้ใจ   เพราะหากไว้ใจ  คงตกลงให้มานั่งกลาโหมไปนานแล้ว  ตามที่กองทัพยื่นข้อเสนอมา  
แต่หากปล่อยให้ห่างกาย  ก็จะมีปัญหาในวันข้างหน้าได้มากมาย

จับตาดูตรงนี้ครับว่า   หากภายในปีสองปีนี้  บิ๊กป้อม  ประวิตร   ได้รับ " ตำแหน่ง "  อะไร   อันว่าตำแหน่งนั้น   มีได้เพียงสองทางเท่านั่นครับเวลานี้  

ก็จะพอเห็นภาพการเมืองวันข้างหน้าออกได้     ไม่เปรมดึงไปเป็น.....   ก็ท่านทักษิณดึงมาเป็นรัฐมนตรีแต่ก็เสี่ยงเกินไป    

กองทัพเวลานี้ ไม่ได้มีเพียงเปรมมานานแล้ว   และมีหรือเปรมจะไม่รู้   ความคลาสิคอยู่ตรงนี้ครับว่า  เปรมนิ่งเหลือเกินระหว่างกลางความแหลมคม  

เปรมจะเป็นนักฆ่าลุ่มน้ำเจ้าพระยาอีกครั้งก่อนตายหรือไม่    จะจัดการรุ่นน้อง  หรือ จัดการจ๊อกกี้   หรือดึงรุ่นน้องมาจัดการจ๊อกกี้      หรือจัดการทั้งจ๊อกกี้   จัดการทั้งรุ่นน้อง  ด้วยองค์กรอิสระ   ซึ่งล้วนน่าเบื่อหน่ายไม่รู้จบ


                                       เปรม   หรือ  ป้อม   ประชาชนจำเป็นหรือที่ต้องมีพวกคุณ หลังจากเกษียณไปแล้ว  บังสนธิ อีกคน
   รวมทั้งสุรยุทธ์   จำลอง   ประสงค์  

ทหารแก่ที่ตายยากตายเย็นบนความทุกข์ของประเทศพวกนี้      น่าจะส่งไปภาคใต้บ้าง


ท่านที่เคารพครับ    ปัญหามีว่า    ท่านคิดว่า ท่านทักษิณ จะกลับมาก่อนเปรมตาย  หรือหลังเปรมตายครับ

หากประวิตร  ได้เป็นองคมนตรี     ขอบคุณครับ