ส่วนที่ชอบนะ การแสดง ไม่มีอะไรจะวิจารณ์ตรงนี้ได้เลย ทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองได้ดีหมด
ฉากขุนวรวงษาธิราชสถาปณาจินดาเป็นอัครมเหสี คือฉากที่น่าจดจำมาก สำหรับทั้งฟิล์มและใหม่
ตุ้ย ไม่เคยรู้สึกว่าเขาเล่นดี จนกระทั่งเรื่องนี้ บินท์,เฟิร์น ก็ได้เล่นบทที่ไม่เคยเล่น
เป้ย ถึงหลังๆจะรับบทหลากหลายขึ้น ไม่ได้เล่นแต่บทร้ายแล้ว แต่บทจิตรวดี ทำให้เรารู้สึกว่า ไม่ใช่นางหรอก
ที่ไม่มีบุญวาสนา แต่เป็นพระไชยราชากับชาวอโยธยาต่างหาก ที่ไม่มีวาสนาพอจะได้ผู้หญิงคนนี้เป็นราชินี

ส่วนที่ไม่ชอบ การตีความตัวละครจินดาให้ออกมาดูปวกเปียก ดูไม่ได้มีพลัง
ซึ่งไม่ได้อยู่ที่การแสดงของใหม่นะ ใหม่ทำได้ดีสุด เท่าที่บทมันอนุญาตให้ทำแล้ว
แต่จากต้นจนจบ เราไม่ได้เห็นจินดาเล่นเกมอะไรจริงๆจังๆ โชว์ความฉลาด หรือความแข็งแกร่งอะไรเลย
แม้แต่การขึ้นเป็นแม่หยัวในรัชสมัยของพระไชยราชา จินดาก็แทบจะไม่ได้สู้รบปรบมือกับใครเพื่อให้ได้มา
(คือไม่ให้การฟาดฟันในทางการเมืองไม่พอ แม้แต่บท Cat fight ชะนีตีกันแบบละครราชสำนักจีน
จินดาก็มีส่วนน้อยมาก ถ้าเทียบกับละอองคำ)

เข้าใจว่าบทอยากอยากจะล้างภาพจำของท้าวศรีสุดาจันทร์ที่ถูกมองเป็นหญิงชั่วฆ่าผัว ฆ่าลูก
ซึ่งเอาจริงๆ ประวัติศาสตร์ตอนนี้ก็ไม่เมคเซนส์หรอก ถ้าต้องการให้สายเลือดตัวเองครองบัลลังก์
ลูกตัวเองได้ขึ้น มันก็จบแล้ว อันนี้เห็นด้วยที่ปรับบทมาก ว่าไม่ได้ฆ่าลูก

แต่

มองว่าถ้าให้ท้าวศรีสุดาจันทร์ อยู่เบื้องหลังการสวรรคตของพระไชยราชาธิราช
แต่ไม่ได้อยู่เบื้องหลังการสวรรคตของสมเด็จพระยอดฟ้า
แล้วอยู่เบื้องหลังการโค่นขุนวรวงษาธิราชอีกต่อ แบบยอมตายตกตามกันไป
แก้แค้นแทนลูกไรงี้ จะน่าสนใจกว่านี้

อันนี้เลยเหมือนตัวท้าวศรีสุดาจันทร์ไม่ได้มีบทบาท
ไม่เคยมีอำนาจอะไรจริงๆจังๆเลย จนกระทั่งตายจากไป
เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่งที่โดนโชคชะตาเหวี่ยงไปทางนั้นทีทางนี้ที
เหมือนปุยนุ่นปลิวตามลม สุดแต่เวรแต่กรรมจะนำพาไป